Author: Redactie

De rieksten op dizze oarde, mit macht in hun haand
Beheersen het lot van het volk in elk laand
Mit geld als hun stem, zo luud en zo staark
Vörmen zai schare,→

In t Noorden, woar de horizon wied riekt
Woar de wind deur de velden van klei striekt
Doar staait hai, kaalm en mit baide bainen vast
De Grunneger, →

Zail op de win dei die vandoage laidt
Want mörn blift slechts een verre tied
Wat kommen zel, dat blift een vroag
Mor hier en noe is woarin de kracht schoelt→

Echte vrunden blieven bestoan
In störmen, in zunneschien, deur elke woan
Gain tied, gain ofstand dout hun vergoan
Hun waarmte, hun steun, blift→

Dou het kaalm aan en hoast die nait
Want de weg zulf schenkt het grootste zicht
In t rennen noar mörn, zo voak onbewust
Verlust doe vandoage en zien →

Als het waiten nait meer wait
De grond onder dien vouten beeft
Woar woorden zwiegen en stil verdrait
Dien haart noar oadem hapt, makkelk gaait dat→

Begun de dag mit bliedschap, puur
Een frisse start veur een nei oaventuur
Loat de zörgen rusten, zet ze opzied
Vandoage is dien dag, t is zo wied

Loat→

Het levenslaid is een spaigel van het leven
In woorden zo puur, wordt alles geven
Vreugde klinkt op, een melodie zo zacht
Dei waarmte brengt in de →

Een oavend laank mit vrunden is fijn
In het café bij keerskelicht en wijn
Mor bier, dat goud dat broest en vloeit
Zürgt dat dien geest nait snel vermuid→

Geluk is de gids en zit voak in een klaine houk
In dichtvörm weven als een zachtoardeg bouk
Het fluustert zaacht in de toal van het hart
Een rais noar→

Op blode vouten deur het veld
Woardast daauw als zulverparels telst
De oarde waarm, het gras zo zacht
Een fluustering van de mörnpracht

Mien vouten→

Laifde stroomt, een stille kracht
Van haarten dei om die geven, dag en nacht
Femilie deist kenst, deur en deur
En vrunden dei fluutern: ” ik bin der→

Wenneer dast kwoadhaid vuilst, begriep den dit
De kracht van olderen is vervlogen en dat vaalt nait mit
Woar ooit hun handen mit zekerhaid grepen→

Als’t leerst luusteren mit volle aandacht
Zugst wenneer stilte de mainste kracht verlangt
Woorden verstommen, het ego verdwient gehaaid
In het→

Ik huif gain perfect Nijjoar

Gain grote feesten, gain luud geboar

Gain glans van gold, gain pracht en proal

Mor simpel geluk, dat is mien verhoal→

Op Oljoarsdag komt het énne van t joar dichtbie
Om klokslag twaalf uur is het joar veurbie
Herinnerns dansen in het keerskelicht
En de kroegen goan→

Een ôlle traditie, een winterse pracht
Kebitschaiten bracht leven in de nacht
Mit vaarfbussen en de deksel strak
De spanning steeg bie elke klap→

Loat de mensen lachen, vrij en onbevreesd
Dat de vreugde deur de lucht als een vogelvlucht geneest
Gain zörgen, gain troanen, gain duuster of stried→

De horizon kleurt graauw en het wolkendek liekt zwoar
Der vaalt schare over Oost-Europa, zo kloar
De grond beeft zaachte onder spanning en dreunen→

In stille nachten, wit bedekt, een Kerst zo ainzoam
Gain lach, gain laid of waarme gloud en kikst wat deur t roam
Allain de stilte en de kôlle vloud,→

Kerstverlichten, zaacht een waarm
Een stille trootst in winterse aarm
Het kôlle duuster krigt een gloud
Tot daip in de haarten en dat vuilt goud→

Mien Oldambt, mien laand, mien grond
Tussen t groan en t wôtter woar mien waige stond
De wolken hoog, de wind veurop
Hier bin ik thoes, hier stopt de→

Vul de dag mit waarmte, zaacht en teer
Als een deken deist kousterst, keer op keer
Mit kleuren dei dansen in een vrolijk spel
Een regenboge dei die →

Positief wezen, een glimp van het licht
Betaikent nait dast altied bliede bist
Het is een keuze, een blik, een kracht
Een steren dei blift schienen→

Woar het laand de hemel roakt
Tussen klai en wolkenpracht
Doar lag de Rode Dreihouk van t Oldambt
Een oord van stried en kracht

Hier zongen de arbaiders→

Een hoorn klinkt deur het winterlaand
Moakt doar een vakkundege haand
Van els of wilg, mit laifde zoagd
De stem van de stilte, krachteg vroagd
Een→

Kinder binnen gain garantie om ainzoamhaid te versloan
Hun aanwezeghaid kin troost baiden, mor soms vuilst die toch allain stoan
Ze gruien op, →

Als de nachten lengen en de dag wat krimpt
Den schoelt de wereld in een sluier van mist en moanlicht
Het roam bevroren, het gras wit gespraid
De oadem→

t Is meer dan allain een woord of klank
t Is de grond woaroet de toal ooit tankt
Een aigen stem, een aigen sfeer
Een brôgge noar vrouger, keer op keer→

t Was op een donkere nacht in het mooie dörpke Hörn
Bie aine brandde nog licht en dei zat in spanning te wachten op mörn
De mainste lu waren in hoes en →

Ken dien aigen kracht, mor ken ook dien zwakte
Der binnen al verschaidend op de neuze tikt, woarvan akte
In dien aigen haand ligt dien talent
Mor dien→

Doar ligt hai den, mien wintervrund
De laange onderboksem veur als de winer begunt
Vanoaf t lief tot aan de tonen tou waarm
Mien wintervrund zel mie→

Stamppot, het eten van de kôlle grond
Woar boeren het in de winter deur weer en wind vond
Een pot vol ainvoud, een moaltied zo trouw
Een mengeling van→

In het leven leerst keer op keer
Dat niks vanzulfsprekend is, altied mor weer
De zunne dei opkomt, mit de locht zo blaauw
Het lachen van vrunden in →

Old worden mor jong vuilen is een zegen
Een verske van vrouger kinst nog voak beleven
Rimpels als lienen dei het leven beschrieven
Mor de ogen stroalen,→

Vrouger bluiende de toentjes aan de stroat
Elk plekje werd verzörgd en ondertussen even een buurproat
De hege werd snuid en het gras werd maaid
Elk→

Noa de donkerste nacht vol stil verdrait
Woar schares fluusterden en de hoop zoch verlait
Komt de doageroad zachtjes mit golden gloud
En herinnert→

Een wies mens staait open veur veranderns
Zoals de zunne mout boegen als het oavend wordt
Mains gruien mit het tiedsverloop
Net als bomen dei hun →

Kouster de lu dei noast die stoan
Dei luusteren alst op weg bist goan
Dei troosten in stilte, een blik vol begrip
Dei blieven ook als dien haart een →

De fatbike rolt deur de stroaten, hail snel
t Is een stoer vervoermiddel en de jeugd bevaalt dat wel
Mor veur de jonge kinder is het ook voak een spel→

Laidjes in het Grunnegs binnen zo puur en woar
Een stem oet het noorden, in klanken zo kloar
Van t wad en t veld, van klei en van kleed
Vertelt het verhoalen→

Mit de ogen dicht kiek ik soms even trôgge
Den zai ik vreugde en heb ik een mooie tied achter de rôgge
Een wereld vol dreumen, zo fris en licht
Woar elke→

Roare gedachten kloppen aan de deure aalgedureg mor weer
Mor tougang kriegen ze nait, keer op keer
Als’t beslist om ze boeten te loaten stoan
Kommen→