Van proat komt proat en soms ook road

t Lopt tegen ìnde van dezember en op weg noar t nije joar nemen wie rusteg de tied om terogge te kieken noar òflopen joar. Achteromkieken gaait mit sentimenten, noar mooie en male mementen. Over n dag of wat is t weer tied om veuroet te kieken. Sommegen sturen n koartje, der binnen ook nog gounent, dij de ronde moaken en langs de deuren goan om mekoar veul zegen in t nijjoar òf te wìnsen. Zoals opa, de bekìnde Pekelder krantenbezörger aaltied dee.
Tiedsgrìnzen vervalen, as k doar aan denk en in gedachten vlaig ik den terogge noar t stee, woar wie in ’62 kwamen te wonen. n Nij hoes aan Hugo de Grootstroat, vlak bie Achterweg. Op n hoanetree van oldste Pekelder boerderij, woonstee van boer Geert Begeman.
In vrouger tieden n romantisch stokje OldPekel mit slingerpoadjes en lutje brogjes, soms n braide plaank over wiek of sloot.

Summers n landelk stee, woar wie as kwoajongens konden speulen en ravotten, jonge verkerentjes achter hegen en boskes mekoar beter leerden kennen, swinters n kolde, barre woestenij, woar gainaine, dij doar nait wezen mos, kwam.
Dat t Pekelder bestuurders in de kop kwam om op dat schiere stokje netuur n komplete woonbuurt oet de grond te stampen, is in sosioal opzicht n zegen west, veur de netuur was t de doodsteek.
Ook al binnen der gain foto’s van moakt, verhoalen, dij Begeman mie vertelde of in zien boukjes beschreef binnen zo beeldend, dat ik in kombinoatsie mit mien aigen voage herinnerns der toch n oardege foto van moaken kin. Al heb k hom nait persoonliek kìnd, t verhoal van opa, de krantenbezörger, dij op nijjoarsdag soms tot wel vief keer bie dezulfde mìnsen over de vlouer kwam om de ‘beste wìnsen’ òf te langen, in elk geval zo laank hai wat in t gloaske kreeg, staait mie helder veur de geest.
Oom Haarm, mouders jongste bruiertje, lust hom ook wel geern.
Bruiertje is intussentied 86 joar en ondanks wat liggoamelke kwoaltjes nog goud bie de tied.
Veurege weke binnen wie, mit n verbörgen litermoatje in tazze, even bie hom op bezuik west. Om even bie te proaten. Net zo belangriek, meschain nog wel belangrieker vinden wie t baaident, om nog ais verhoalen oet d’olde deuze op te hoalen.
Dat verhoalen oet laankmanstied soms n hail nij licht op mien aigen femiliegeschiedenis waarpen kinnen, bleek lestdoags mor weer.
Haarm op proatstoul ( verhoal speult ìnde vatteger joaren, hai is den n joar of negen ):
‘In de tied, dat dien pa in Indië zat, ging ik elke zundag traauw mit dien mouder mit noar Pekel.’ Achter op fietse noar Erikoakoade 128, noar heur ‘schoonolden’.
‘Och, och, wat n boudel was dat, mit aal dij jonken doar in hoes.’
t Was nait recht nijs veur mie. k Haar van mien pabbe al wel begrepen, dast boeten de gezelleghaid, dij zo’n groot gezin mit zok mitbrengt, wel leerdest om goud veur diezulf op te kommen.
‘En t rook doar aaltied noar koekjes.’
Mien vroagogen hebben weschienlek boukdailen sproken, want dou kwam t verhoal, dat in de boerderij noast heur, op nummer 127, op houke van Hoanswieke, de koekjesfebriek van Hulzebos zeten haar.
Nijloatje veur mie en oorzoak van n laange zuiktocht noar de Pekelder koekjesbakker, nijjoars-rolletjesmoaker Hulzebos.
Dat oom Haarm geliek haar, wordt bevestegd deur Klaas, n Pekelkenner bie oetstek. Zien verhoal komt oet eerste haand: Koekjesbakker Hulzebos is al in ’54 overleden. In d’olde bakkerij stond n oven. Klaas het as 10-joareg knuppeltje nog mitholpen om dij òf te breken. Om ploats te moaken veur n pettenfebriek, dij ook mor n joar waarkt het.
Geschiedenis is nait zokswat, woar je mit de pette noar gooien mouten. Of je der wat aan hebben, is wat aans, mor ik vind t aaltied wel mooi, om over dit soort zoaken deur te prakkezaaiern:
Stel die veur, Hulzebos haar n opvolger had en op t stee, op Ericakoade nr. 127 haar de zoveulste generoatsie nog aaltied n nijjoarsrolletjesbakkerij had, den haren n bult mìnsen over n dag of wat Pekelder nijjoarsrolletjes bie de kovvie, thee of n borrel op heur bordje kregen. t Is aans lopen.
k Hoop, dat t nije joar zok over n zetje netjes veur joe oetrolt.
Veul zegen.