Toneelvertalingen in het Gronings

In olle en nije tied

Kluchtspul in ain bedrief

Deur: ©GEERT BLAS

Bewaarken: ©JAN SLEUMER

Geert Blas, pseud. Boelo Hendrik de Graaf (1861-1942).

Dit stuk is rechtenvrij, wel geern even melden bie de redactie as t ie t speulen willen

https://www.dbnl.org/tekst/baur001gesc09_01/baur001gesc09_01_0042.php

1. FISCALIST KLAAS / BOER KLOAS. 61 joar

2. ACCOUNTANT HENRY / BOER HINDERK/ 59 joar.

Ze bennen bruiers van nkander.

3. KNELSKE, (hoesholderske op boerderij).

Prat Grollands.

= KAREN (Engelse oetsproak), in woontoren:

personal assistant/stagiair bie firma. 30 joar.

Beschaaiden, prat nog meer Grollands.

4. JANNOA, (dainstmaid op boerderij

= JOHNNY (Engelse oetsproak),

in woontoren: personal assistant/stagiair bie firma. 22 joar. Vlug en levendeg.

5. JOAP, boerenknecht. 25 joar.

6. TRIENY STUF, drugskoerier. 55 joar.

Boven of op t podium wordt mit opschriften aan rechterkaant: 2022 en aan linkerkaant: 1922 aangeven. Dus t publiek kin begriepen dat ter honderd joar verschil zit tussen t spul op rechts en links.

Licht staait op woar speuld wordt aan linker- of rechterkaant.

Rechter dail van t podium 2022. Penthouse in woontoren.

Inrichten: alles strak en wit. Minstens twij makkelke banken.

Grode ploaten van Maagden-aailanden en Bahama’s aan muur.

Toal: Zo veul meugelijk Grollands. Elkenain: Hoasteg proaten.

Modieuze klaaier. Speulers lopen apmoal en hailtied rond mit mobieltjes, laptops, e-readers en tablets.

Linker dail van t podium 1922.

Inrichten: boerenvertrek, olderwets meubileerd: toavel, twij kroagstoulen veur baaide bruiers, enz. Olderwetse klaaier/overalls dij makkelk over aander moderne klaaier goan. Toal: geef Grunnegers, behaalve Knelske/Grollands. Elkenain: Bedoard proaten.

MUZIEK

EERSTE TONEEL op rechterkaant van t podium (2022). In woontoren. (Eten is doan, Klaas&Henry stoan op. Karen roemt toavel òf).

KLAAS (voldoan): Hoi, hoi! Dij holtovenpizza is der weer goud invallen, Karen.

KAREN: Het t goud smaakt? Doar bin k ja happy om.

HENRY: Ik ben zo dik as n tiek. Doar zel n jointje goud op valen, ducht mie.

(pakt n dikke joint te toavelloa oet en stekt hom op).

KLAAS: Ik goa lekker even wat snoeven (legt n lientje kloar en snoft).

KAREN: Wollen ie nait n klaain dutje doun, jonges?

KLAAS: Nee, nee! Dat zit der nait aan.

HENRY: Doar wachten wie wel mit tot wie t der aan tou hebben.

KAREN: Doar hei-je t nog lang niet aan tou. Doarveur bennen ie nog te fit!

KLAAS (blied): Ducht die dat, Karen? (Karen òf).

Klaas en Henry goan op zitbanken liggen)

KLAAS: Dij Karen kin lekker kokseln, Henry.

En aans verzörgt ze dij take away dikdakkerij ook goud.

HENRY: Dut ze ook, Klaas. Zai hoalt boudel bie de goie food catering.

Maag k geern over, aal dat handmade en sustainable food.

(Gaait lui liggen te smoken).

MUZIEK

TWIJDE TONEEL, nog in woontoren.

TRIENY STUF (komt mit drugs): Dag joe baiden!

KLAAS (lui) Wie zitten net nog wat te bruken, Trieny, en nou komst doe der al weer aan mit nije stuf! Da’s ja meroakels!

TRIENY: Joa, t is vrijdag en mörgen willen ie ook nog wel wat, heren. Ik heb hail wat om te smoken of te snoeven. En Crystal meth en XTC heb ik ook!

Is Knelske hier nait?

HENRY (gapt) Nee, dij holdt in woonkitchen tou.

TRIENY (zet heur tas op toavel en hoalt drugs der oet):

Wat hemmen ie fiscalisten en accountants toch ainlieks n mooi levenke. Noa joen waark lekker dikdakken, niks doun en relaxen op baank.

En zo ain as ik mout der hailtied mor deur, weer of gain weer.

t Is ongelieks verdaild in wereld.

KLAAS: Doe zugst dr aans nog goud oet, ol wicht.

TRIENY: Mor ik kom nait zo makkelk aan de kost as ie.

KLAAS: Komt, omdats doe t, as drugskoeriertje, nog nait haildaal deur hes,

Trieny: ‘’Greed is good en fiscoale deugd is veur de dommen’’!

TRIENY: Joa zelt wel, mor wat ik mie nait begriepen kin? Dat ie nog gain partners hemmen. Ie huiven t ja naargens om te loaten.

Kinnen der elk wel drij of vaaier touglieks hemmen.

HENRY (laggend): Ze willen ons nait hemmen, Trieny. Behaalve bie t ofreken!

TRIENY: Ie hemmen der vast nooit gain muite op doan. Aans har je wel gonnent lös kregen. Git nog tou! Ik wol joe baaid wel hemmen, mit aal joen aandailen, euro’s en bitcoins en joen geld op dij Maagden-aailanden op de koop tou.

HENRY: Doe koms te loat, ol wicht!

TRIENY (nijschiereg): Ie hemmen toch niks aan t haandje?

HENRY (laggend): Nee, dat nait. Ik wol mor zeggen, doe bist ons veuls te old. Astoe nou n daarteg joar jonger waste, din wur t n aander proatje.

Mor wat zol wie mit zo’n ol opoe as die?

TRIENY (nemt tas weer op): Zokswat wil k nait heuren. En dat mout zo’n ol soepkerel as doe neudeg zeggen! Kom, t is vrijdag en ik wil noar Café de Blauwe Hengel! Ains kieken of ik doar nog ain opvissen kin.

Moi hur! En betert joe wat! (Trieny òf).

KLAAS: Dij ol hapsnoede het t bekje goud op stee, Henry.

HENRY: Dij wol k nait geern aal doagen over ons parketvlouer hemmen, Klaas.

(korte pauze, Henry smookt as n schosstain, Klaas in gedachten)

MUZIEK

DAARDE TONEEL (1922. Links op t podium. In t boerenvertrek).

JANNOA (komt op, nemt toaveldoukje en pakt schuddels).

HINDERK: Hest die ook goud dik eten, Jannoa? Hest d’r ja ’n kleur van kregen.

JANNOA (laggend): Dat is jonkhaid, boer. As men altied fiks poot aan mout, dan lus je ook wel wat eten.

HINDERK: Zó mout t ook wezen, wicht. Doe kinst der best tegen, Jannoa.

JANNOA: Aarbaiden is gezond, boer.

KLOAS: Dat zegst goud, Jannoa.

HINDERK: Jannoa, dij wait t wel. Bist n fiks wicht, Jannoa, hur!

JANNOA (laggend): Dat zeggen ze wel meer, boer.

JANNOA (Jannoa òf). (Baaide bruiers in gedachten. Klaaine pauze)

KLOAS (houst n moal of wat): Hinderk, bruier, -ik wol die ais wat zeggen.

HINDERK: Ducht mie al, dast wat op dien gewaiten harste.

KLOAS (houst): Ja, kiek, (houst) t zel hier van nou òf aan wel wat aans regeld worden mouten. Áíns zellen wie zellen van nkander mouten, n schaaiden boudel der van moaken, Hinderk.

HINDERK: Wie akkedaaiern aans goud mit zien baaiden, Kloas.

KLOAS: Doar nait van. En wie hemmen ja nuver veuroet boerked.

Mor (houst) ik wol die ainlieks vertellen, ik bin dat doulloos leven zat. Men het de joaren der ook ja tou, Hinderk. – Om die t din vot mor te zeggen, ik (houst) haar – traauwplannen.

HINDERK (bloast n dikke rookwolk oet): O zo! – Wolst die n vrouw toustellen,

Kloas? Doar har ik ja nooit aan docht. – Joa, t older heste, dat mout ik die tougeven. – En wél is dien toukomende, as ik vroagen mag?

KLOAS (houst): Nou ik der ainmaol van begund bin, nou zelst ook van enden en zwetten waiten, Hinderk. Ik har t oog op Knelske, ons hoeshollerske.

Dat is n boas van n wicht, dat waitst doe ook wel. En nait rij, dij brengt mie de boudel der nait deur. En ze kin zo verflikt lekker eten koken.

Dat is mie ook n bult weerd. – Mor den most doe van zuls rumen, Hinderk. Jonggetrouwde lu dij willen t laifst onder zien baaiden wezen, dat begripst vast wel.

HINDERK: Den wol ie mie der oet bannen, verneem ik. –Och, nou, wat mout, dat mout. Den trek ik noar ons ander ploats tou, Kloas. Wie kinnen aarbaider t wel aanzeggen, dat hai ploats veur ons moaken mout...

Nood brekt wet, ja! En hai kin wel n aander stee zuiken.

KLOAS (verwonderd): Veur ons? Veur ons? –Veur die, mainste toch, Kloas?

HINDERK: Nee, ik heb mie goud oetdrukt, Kloas. – Den wil ik ook mor traauwen. Ik bin twij joar jonger as doe, Kloas, en was doe kinste, dat kin ik ook.

KLOAS: Dat treft ja singelier, dat wie aigenste gedachten hemmen, Hinderk. – Den harst doe ook al ain op t oog?

HINDERK: Joa, dat heb ik, Ik mout die eerlieks zeggen, dat ik ook zowat loer op Knelske har. Mor, nou doe even te gaauw west heste, nou zel ik t overleggen mit ons Jannoa. Dat is ook n biederhand wicht, doar duur ik t wel mit riskaaiern. Ik heb heur ainlieks nog nait praaid, mor zai zel der niks op tegen hemmen, dat zai zó mor boerin mit op rieg wordt.

KLOAS (langzoam): Hm! – Zo! – Dat is toch wel n woaghalsderij, Hinderk.

Zolst gain last mit heur femilie kriegen kinnen, bruier?

HINDERK: Dij zol ik mie wel van hoed ofhollen, doar bin ik zulf mit bie.

KLOAS: Dat was mien veurnemen ook, Hinderk. Wie mouten zörgen, dat wie onze boudel bie nkander hollen. Ik heb der alle moud tou, dat ik gain mizzekoop dou. Knelske dat is n wicht oet ain stuk.

Dij komt veur de zoak op, - zels ais zain.

HINDERK: Jannoa is veuraal nait minder, Kloas. Dat wicht doar zit waark in en zo ain mout ik nét hemmen. Dat kalft wel goud of, Kloas.

KLOAS: Willen t beste der van hopen, Hinderk. Mor ik bin older as doe, Neem nou n goie road van mie aan. Bedenk die nog ais deeg. –

Zo as Knelske, dij het nog wat achter t linnen, het ze mie zain loaten, mor zo’n Jannoa dij is noakend en bloot. As doe doar over hèn stappen kinste, nou, den tou mor. Mor ik wol die t toch even veurhollen.

HINDERK: Joa, dat is ook hail goud van die, Kloas. Mor kiek ais aan, ik loop ook al noar de zestig – doe bist der wis even boven? – en mie dunkt, op mien older den ken men al wel lös lopen. Loat mie doar mor stil mit geworden. Ik wait hail goud, wat ik dou. Jannoa dij kin ommeroak pokkeln.

En zo ain paast mie. t Is ook hail gain lèlke maaid, ze is wèl te lieden.

KLOAS: Nou, den most dien gang mor goan. Ik zai wel, is gain muiten of keren aan. Ik wol die aans nog zeggen, Jannoa is oet n dikke koppel.

As zuks nóáoard!

HINDERK: Kinder kriegen gaait tou mode oet, Kloas.

KLOAS: Men wait der niks van, wat joe boven t heufd hangt. Mor, in elks geval, as doe en Jannoa nog ais n hok vol leujongs kriegen, enne…. en ik en Knelske nait, den mot ie nait op ons oazen hur!

Elk mout zien aigen kinder deur tied hin helpen.

HINDERK: Knelske kin toch net zo goud n haile toom kriegen.

Dat wil wie mor aan zien beloop overloaten. Knelske is óók nog jong.

KLOAS: Willen hopen, dat dat goud goan maag. Mor ik zeg nóg weer, elk mout veur zien aigen kinder stoan!

HINDERK: Doar bin wie nkander ook toch nait tou neudeg, Kloas.

Wie hemmen baaiden genog.

KLOAS: As doe dat mor ontholste, Hinderk.

HINDERK: Mien kinder zellen die nait lastig valen, Kloas – wees mor rustig!

KLOAS: En as mie en Knelske t nog ais te beurt valen mog, dat der wat jongs kwam, den zel wie t ook zúnder Hinderk-oom zien centen kloar speulen.

HINDERK: Accoord. Dat loat wie den zo, Kloas.

KLOAS: Den krieg je der loater ook ja nooit gain akzie om, as ie dat in t veuren ofspreken. Nou wait wie baiden, woar wie aan tou binnen, as t zo wied komt. (körde spreekpauze).

HINDERK: Nou zit ter mor even meer op vast, of wíchter wel willen.

KLOAS: Dat zel wel goan, Hinderk.

HINDERK: Dunkt mie ook wel, Kloas.

KLOAS (langzoam opstoand): Komaan, den wil ik nog ais even bie t vij langs.

HINDERK: Bovenste veers is nait al te pluus, ducht mie.

MUZIEK

Vaaierde toneel. 2022 in woontoren

Henry zit in gedachten.

JOHNNY (Brengt grode mand mit schone was):

Ziezo, hiermit kinnen wie joe weer schier en schoon hollen.

HENRY: Hoi Johnny. – Wat bist doe fucking staark!

JOHNNY: Och! Wat zol mie dat, zo’n schieterg wasmandje! 

HENRY: Mie ducht, dat weegt nog al wat.

Maagst geern wat doun, Johnny, hèn?

JOHNNY: Jonge joa. Doar heb ik mie aan wend, (wil weggoan).

HENRY: Wacht even, Johnny. (houst) Ik wol die ais wat vroagen.

Hes nog n klaain goatje veur mie?

JOHNNY: Joawel, mor ik ben nog busy, jong. Vot din mor... Spit it out!

HENRY: Ja, kiek ais, mien jonkje (houst). Joa, ik wait hoast nait, hou ik dat oetdrukken wil. Kiek, Johnny, allain is allain, is t nait zo?

JOHNNY (laggend): Dat komt oet jong. En mit meer bin-je meer.

HENRY: Juust! Ikke (houst) wol mie verandern, Johnny. Hou liekt die dat tou?

JOHNNY (nijsgiereg): Hou mains dat, jong?

HENRY: Joa, wat ducht die as ik traauwen ging? Zol t wat veur mie wezen?

JOHNNY (lachend): Awesome! Zeker, mos doun! Kins nog best n partner aan.

HENRY: Ducht die dat? Nou, hest dóé der zin aan? Ik, ik wol wel wat mit díé!

JOHNNY (hoogst verboasd): O, my god! Mie? (laggend) Och, kom, kom nou!

Wols mie der tussen hemmen? Den mos vrouger opstoan, mien jong!

HENRY: Nee – nee – nee. Zeker woar, ik main t eerlieks.

JOHNNY (twievelnd): Ja, mörgen brengen! Komaan, ik mot noar Pilatesles.

(wil weg, Henry holdt hom tegen).

HENRY: Doodstaarvens woar, Johnny, t is gain gekhaid. Ik wol zulfs mit die traauwen. Teminnent, as doe mie hemmen wilst.

JOHNNY (bedeesd): Holds mie nait veur t zoodje?

HENRY: Zoks heurt die vanzulf eerst roar tou. Mor as doe der nait op tegen heste, den gaait ter recht op aan. Maagst die der nog wel eerst op besloapen, dat ligt aan die. Mor ik bin der tou rezelvaaierd.

Al waas t mörgen.

JOHNNY (blied): Ik wil van zulfs wel géérn, jong. Right away!

Mor blieven wie hier din zo wonen?

HENRY: Nee, Johnny. Ik en doe goan noar dat penthouse, in woontoren hier om houk. Klaas blift hier mit Karen.

JOHNNY (klapt blied in handen): In dij aander fancy woontoren? Wat cool ja!

Nee, ik kin t nog hoast nait leuven. Doe reudels mor wat!

HENRY (nemt hom bie haand): Nee jong, hur! t Ís zo, doodstaarms woar!

JOHNNY (verrukt): Wel haar zuks ooit docht? Ik nait, hur. Mor hou mot ik die den behandeln. Sums as “Henry” en sums as ‘’boss’’?

HENRY: As Henry vanzulf. Mor laiver nait bie ons in firma.

JOHNNY: t Zel mie eerst roar aankomen, jong. Ik bin nou al flabbergasted.

HENRY: Dat went gaauw, mien jonkje.

JOHNNY: Ik in n gezoamelk penthouse én Personal Manager bie de firma?

HENRY: Wie zellen t hail wel mit nkander lèvelen, Johnny-boy!

JOHNNY: Joa hur. Zels t goud bie mie hemmen, jong. O, my god! Ik bin der roar van in kop. Ik zel nou wel weer aan t waark goan!

HENRY: Tou mor hur! Vanoavend kin wie wel wieder proaten, mien jonkje.

JOHNNY (Johnny òf; mor komt nog even terug):

Mor hou wordt t din mit dien bruier?

HENRY: Dij zol zok ook wel redden.

JOHNNY: Wil dij ook traauwen?

HENRY: Dat zel van zúlf wel aan t licht komen, leutje. (Johnny òf)

HENRY (zucht): Grote griezel nog tou! Nou is t zo wied. t Haart slagt mie acht en tachtig. Woar heb ik mien smart watch loaten? Hoi kerel, ik mout mien haartslag en blouddruk meten, din kaalm even wat joggen en n jointje, dat ik weer bie t stuk kom.

MUZIEK

Viefde toneel. 1922. Op boerderij

HINDERK (zucht): Grote griezel nog tou! Nou is t al zo wied. t Haart slagt mie acht en tachtig. Zoks is stoer waark. Ik mout ainks even wat kuiern, dat ik weer wat bie t stuk kom. (Hinderk òf).

JANNOA (komt op mit grode wasmand, schudt mit kop)

Nee, mor! Wel het zowat op t vioul speulen heurd? Ík boerin mit op rieg.

Mit ol Hinderk. Getverdikke! Dat lap ik hom toch nuver. Nou heb ik mien kost koft. Zel ol Joap van opkieken. (gefluit achter t toneel) Harregat. Doar hei-je dij vent net. Ja, fluit doe mor. Ik kom nait. Ik heb beter bonen op beun. (gefluit) Och vent, hang die op! (gefluit)

Nee ol jong, ik bin nait te spreken.

JOAP (komt in deur kieken): Bist doe hier? Hest mie nait heurd?

JANNOA: Joa wel, mor ik kin t nait wachten. En ik zel die t vot mor zeggen: ik wil nait langer mit die.

JOAP (verwonderd): Nait? Wat heb ik den doan?

JANNOA: Niks; mor ik goa traauwen!

JOAP: Doe traauwen? Mit wel dat?

JANNOA: Zelst loater wel gewoar worden. En goa nou mor gaauw, doars vandoar komen biste. t Is oet mit ons. Schoon oet.

JOAP: t Ging ja aans zo nuver!

JANNOA: Nou, ja, dat hemmen wie der van had.

JOAP: Ach! Doe mainst der niks van!

JANNOA: Zeker main ik t. Most mor n aander zuiken. Bennen ja genog.

Ik goa binnenkört traauwen. En doarom.

JOAP: Dat spiet mie. t Spiet mie donders. Har k nóóit van die docht.

JANNOA: Ja, nou, het zit nait aans. Mo-je rekenen, zoks komt as n dunderbui. Moak nou mor gaauw dast vot komste. Ik kin die hier nait bruken.

JOAP: Wat bist ja vraid! t Is min doun van die, dast mie zo strieken lets.

JANNOA: Ach, zoes toch nait, vent!

JOAP (Wil weg, komt terug): Dou mie din nog áín doetje, Jannoa, veur t alderleste.

JANNOA: Bizze gek, Joap?

JOAP (vleiend): Aine mor! Veur t ofschaaid!

JANNOA: Nou vooruit! Ain kinst kriegen, meer nait. (kussen elkaar).

En nou der oet, en radjes ook.

JOAP: t Is joe n boudel! Nou, dag Jannoa.

JANNOA: Joap! Ik hoop dat die t goud goan maag. (Joap òf).

Hè! t Begroot mie wel n beetje van ol jong. Ik mog hom aans wel lieden.

Mor dit is beter. Boerin! Ikke boerin! t Zel mie wel lieken. Wat kin k nou voak n nij klaaid kriegen! (Jannoa huppelnd òf).

MUZIEK

Zesde toneel. Ook op boerderij.

(In tied van meziek. Knelske op mit theepot en stoofke, zet dat op toavel, kikt in kachel, zet stoulen wat terecht, enz., gaait achter toavel zitten te braaien).

KLOAS (lopt achter Knelske langs, klopt heur op scholder):

Knelske wicht ik bin nog zó lekker zat.

KNELSKE: Ja, worst, woddeltjes, dopattjes en opbakte aardappels mit n siepeltje der onder waren aardeg nuiver belukt vanmiddag.

KLOAS: Joa, benoam dij dópattjes! Dij smouken mie tot leutje toon aan tou!

En nou hest thee ook al kloar?

KNELSKE: Joa, boer. Mor t mout nog eefkes trekken.

KLOAS: Doe bist n gebóren hoesvraauw, Knelske.

KNELSKE: Dat mout ook, boer. Op zo’n grote plaats doar is van alles te doun.

KLOAS: Dat hemmen wie goud roakt mit die. Ik wol die nait geern weer kwiet.

KNELSKE: Ik heb t hier ook goud naar de zin, boer. Ik kon anders wel trouwen.

KLOAS (verschrikt): Zol mie glènde spieten. Doe traauwen, Knelske? Mit wel?

KNELSKE: Ik wait nog niet, of ik der toe beslis. Korfloper Trien Stoet het bie mie aandiend veur boas smid. Maar t liekt mie nog niks toe.

Zo’n swaarde smid.

KLOAS (houst): Nait doun, Knelske! Most stil bie ons blieven, wicht!

KNELSKE: Men wait niet, wat men moet en wat t beste is.

Men mout ook aan later denken vanzelfs. En hai het n beste kostwinning. Ik bin der wel n beetje verlegen mee. Trien Stoet die raadt t mie slim aan.

KLOAS: Vanzulf! Dij krigt provisie der van. As ik die waas (houst) den haar ik toch laiver n boer as zo’n smid. n Boer dij kin die t beter geven.

Woar of nait?

KNELSKE: Dat is ja vanzelfs. (Laggend) Maar is nog nooit boer om mie west.

KLOAS: Doe bist t aans dubbel en dwars weerd, Knelske. (houst). Van t ain op t aander: hou zol die dat toulieken, as ik en doe ais traauwen gingen?

KNELSKE (verboasd): Ie – mit mie?

KLOAS: Ja, woarom nait? – Vanzuls, wie schelen n beetje mit joaren, ik bin al n stuk hèn. Mor ik bin toch goud kras en, as t nait minder wordt, den kin we nog n hail bult wil van nkander hemmen. Mie dunkt, dat mos mor aangoan, Knelske. Wat zegst der van?

(heuren Jannoa achter t toneel n verske zingen).

KNELSKE: O boer! Meen ie t zeker waar, dat ie mit mie trouwen willen?

Ik bin ja joen hoeshollertje mor.

KLOAS: Dat dut niks. Zeker, ik main t. Aans haar ik der ja nait van begund.

As ik der nog n beetje wil van hemmen zel, den mout t nou wezen.

Aans gaait t over. Ik bin die toch vást nait te óld?!

KNELSKE: Ain die der alleen voorstaait, as n degelke man, al wat op joaren….

ik wol zeggen, die niet zo piepjong meer is. Dat nuchtere goed, daar heb ik niks bij.

KLOAS (verrukt): Nou, kiek ais aan, dat akkedaaiert ja net.

Dus, dat is den koop en slag, Knelske?

KNELSKE: Van mien kant graag, boer. Ik beloof joe, ik zel goed veur joe wezen.

KLOAS: Doar reken ik ook op. (houst) Thee is nou vast al trokken.

Tap den mor ais in, den zel-we der op drinken. – Handen trillen die ja kant, Knelske.

KNELSKE: Joa, vanzelfs, joen aanvraag komt ook zo onverwachts.

Kon ik ook niet op voorbereid wezen. As je blaift, boer! (riekt thee aan)

Ik hoop, dat wie t goed met elkaar kinnen vinden.

KLOAS: Bin k niks bang veur, Knelske. Wie kénnen nkander ja, wie waiten, wat wie aan nkander hemmen. (Jannoa zingt weer achter t toneel).

KNELSKE: Jannoa! Heur mie dat wicht ais! Ik kon óók wel zingen, boer!

KLOAS (grinnikt): Ie magen t der wel baaiden gelieke goud veurstoan hemmen.

KNELSKE (kikt op): Ik en Jannoa? Hoe bedoel ie, boer?

KLOAS (laggend): Bruier Hinderk dij wil t mit Jannoa overleggen.

Dat is vast ook al kloar waark, t wicht bèlkt ja van bliedschop!

KNELSKE (verboasd): Boer Hindrik met Jannoa? Dat wordt hier n verandering!

Daar zal over praat worden in t dorp! Wat zel Trien Stoet daar n grode mond over hebben!

KLOAS: Mensen willen wat te proaten hemmen. Loat heur!

t Grootste nijs duurt mor drij doagen. Nou, Knelske (geft heur n haand) den loat wie dat eerst mor zo (wil òf goan).

KNELSKE: Ie mouten joen thee eerst opdrinken, boer. Anders wordt t kold.

KLOAS: Herink! Heb ik mien thee stoan loaten? Hou heb ik dat zo? (drinkt oet).

Ziezo, nou mout ik ais even achter bruier aan.

Ik bin der zo weer, Knelske, hur!

KNELSKE: Goud boer, best hoor! Ie mouten joe daar achter niet verkleumen laten. Ik zel zorgen, dat kachel goed hait is, dat ie hier lekker waarm zitten.

KLOAS: Ik heb niks gain kolde. Ik bin slim waarm; kop braandt mie.

KNELSKE (laggend): Ik glui ook, boer. Komt vast van onze dikke voornemens.

KLOAS: Kon best wezen. Zowat dat is gain aldoags waark, Knelske.

KNELSKE: (Kloas òf). Mensen kinder en geen einde! Wel haar dat docht van die olle jonges? Dat daar nog zoks wat in zat! Ik en ol Klaas, en Hindrik mit Janna. En dat zo hals over de kop. Wat zellen mensen afgunsteg op ons wezen. Afijn, beter benijd as beklaagd. Wie hebben ze te pakken, dat is t veurnaamste. (schenkt thee).

MUZIEK

Zeuvende toneel. 2022. In woontoren.

JOHNNY (komt zingend op mit zulfde verske as Jannoa veurheer):

Glaske widde wien, Karen? (gaait bie toavel zitten)

KAREN: Ik haar die al inschonken. Wat hest ja n kleur, jong!

JOHNNY (opgewonden): Doe nait minder. Zel ik die gaauw ais groot nijs vertellen, wicht? Henry wil mit mie traauwen!

KAREN (defteg): En Klaas en ik hebben t ook klaar met zien beiden.

JOHNNY: O, my god! Is t toch woar? Ik heb t aigenste al docht. Meroakels binnen nog nait te wereld oet. Ik ken der nog nait recht bie. Doe wel?

KAREN: Ik mout der ook nog eerst toe wennen.

JOHNNY: Haarst doe ons ol jonges dóár op aanzain, dat der nog zokke tricks in zaten? As heur t nou dammee mor nait opbrekt.

KAREN: Waarom zol heur dat opbreken, Johnny?

JOHNNY: Der zel over kletst worden, en elk en ain staait kloar mit goie road.

KAREN: Wie bennen toch emansipeerde muppies, daar ander jonkgoud naar opkiekt?

JOHNNY: Dat heb ik ook zo. En wie binnen jonk en hait, Karen, en doar tegenover stoan onze boys allain mit heur bankconto!

KAREN: Zo is t maar net, Johnny. Ik zel zorgen, dat t heur niet berouwen zel.

JOHNNY: Ik zel mien ol Henry ook pleasen.

Mor men is nait eerder wis, veur ie veur ambtenoar stoan hemmen.

As ze heur hakken nou ais weer optrokken!?

KAREN: Daar mout wie veur zorgen, dat dat niet gebeurt.

JOHNNY (opgetogen): O, Karen, Karen! As wie mit dizze jonges

in gemainschop van goudern traauwd binnen, den kin-we kriegen wat wie hemmen willen! (Bèlken touglieks): Bahama’s, hier wie kommen!!!

KAREN: Ja, Ja, maar ol jonges binnen aan knieperge kaant, as t niet om heurzulf gaat, dat weetstoe ook wel.

JOHNNY: Wie zellen ze fiks om de lever goan. Och, dat begriepen ze toch ook vast wel, dat heur lovers goud in de spullen zitten mouten!

KAREN: Nou ja, dat is van later zorg. Wie zellen t bed goed warm holden, Johnny. Ons jonges bennen in elk geval super chill.

JOHNNY: Sure, ik maag mien Henry best lieden.

Zegst doe al van ,,Honey”, Karen? Of is t nog ,,jong”?

KAREN: Net zo as dat beslaagt. Men wordt van lieverla closer mit nkander.

Ik mag graag n beetje piano aan doen.

Oppassen dat ie joe niet mishebben.

JOHNNY: Ik zel ook wel oppazen. (ze drinken gloazen widde wien oet).

KAREN (staait op): Komaan, zel wie t wasgoed nog even opbargen?

JOHNNY: Zeg, Karen, hest aal wat bling-bling van Klaas had?

KAREN: Nee jong, doe?

JOHNNY: Wel nee. Och zoks waark, dat kinnen ze nog nait.

KAREN: t Gaat der gelijke goed om, Johnny.

JOHNNY: Joa, nee, mien Henry komt bie mie op goie schoul, wat zel k hom n stuk vuurwaark zain loaten! (baaiden òf)

TREURIGE MUZIEK

Aachtste toneel. 1921. Op boerderij.

Hinderk komt op, handen in buus, hangend heufd; beeld van daipe versloagenhaid, gaait mit n daipe zucht zitten. Kloas komt op).

KLOAS (even moudeloos): O, bist doe hierzoot, Hinderk?

HINDERK (mit n zucht): Joa, Kloasbruier.

KLOAS (gaait ook zitten , ze kieken nkander wezenloos aan):

Hest doe…hest doe…t…kloar, Hinderk?

HINDERK (daip zuchtend): Och herink, joa … Doe ook, Kloas?

KLOAS (ook zuchtend): Joa, stumper.

HINDERK (versloagen): Stoer waark op ons leeftied, Kloas.

KLOAS (zucht): Joa, Hinderk. Zol t ainlieks wel goud veur ons wezen?

HINDERK: Ik wait t nait, Kloas.

KLOAS: Ik wait t ook nait, Hinderk. Ik krieg t haildaal op de zenen!

HINDERK: t Zakt mie ook al hoast in de bainen.

KLOAS (daip zuchtend): Tja! – Tja!

MUZIEK

Negende toneel. 2021. In woontoren

HENRY: Mozzen t mor nait doan hemmen, Klaas.

KLAAS: Ik leuf t ook nait, Henry. Wie hemmen ons lèlk wat op haals hoald!

HENRY: Ik maag der ja hail nait aan denken. Hou kon we zo wezen?

KLAAS: En hou kommen wie der weer van òf?

HENRY: t Is heur zeker en vast allain om onze bankreken te doun! Hai! Hai!

KLAAS: En wat dat aangaait: reken nou ais aan, wat n geldkostens wordt dat veur t inkopen in onze firma! En veur heur opsmuk, heur klaaier en aal zuks wat hìn, Henry.

HENRY: Proat mie der nait van! En wat zel wie n ongewoonte aangoan, Klaas!

KLAAS: Dat is mie t slimste nog van aalmoal, Henry.

HENRY: O git, o git, o git! Ik zai der glad tegen aan, Klaas.

KLAAS: Ik vast nog veul slimmer as doe, Henry.

HENRY (zucht): En Johnnie is nog zó jong!

KLAAS: Karen ook ja. Zol t ainlieks wel pazen veur ons, Henry, op óns leeftied?

HENRY (zucht): Ja – Ja! – Zoks mos wie eerder bedocht hemmen.

KLAAS (schudt mit kop): t Kin nait, Henry, t gaait nait.

HENRY: Nee, Klaas. Ik leuf t ook nait. Och herink, wat is t n spul!

KLAAS: Aldernoarst! Aldenoarst! Ik wait mie der gain road mit!

TRIENY STUF (komt op): Goie dag, joe baaiden.

HENRY (troag)): Zo, Trieny! Bist doe doar al weer?

TRIENY (komt dichter bie): Ik wol even weer wat nije stuf aanbrengen.

KLAAS: Goud, Trieny. (steunt) Hè!

TRIENY: Wat stens ja, jong! Is der wat oet order?

KLAAS (troag): Nee, niks.

HENRY (legt geld op toavel): Hierzo, Trieny, is dien geld. (steunt) Hai, hai!

TRIENY: Laive toetpot en nog wat! Wat is der olle jonges?

HENRY (snibbeg): Och, niks.

TRIENY: Git nog tou! As rieken om niks stennen, wat mout wie arme lu den?

KLAAS (drifteg): Men het wel ais wat, Trieny!

TRIENY (laggend): Ik wait t wel. Ie worden mit joen geld verlegen.

Dou mie der mor wat van; ik kin t wel bruken.

HENRY: En doe bist om n proatje verlegen, Trieny. Pak dien geld nou mor op.

En verders hemmen wie gain bosschop aan die.

TRIENY: Hm! – Narreg ook nog! t Wordt nait beter mit joe, ol jonges.

KLAAS: Doe bist écht n dik ol bitch, Trieny, n bekjegaauw, dát bizze.

TRIENY: Elk vogeltje zingt zo as hai bekt is. Ik zeg joe goiendag, heur! (gaaIt òf, mor komt nog even weer om deur kieken):

Wat joe makaaiert? Ie mozzen traauwen, kerels!

Binnen genog, dij joe op ofbroak nemen zellen.

HENRY: Moak mor dast votkomste, doe bekstuk! Huifst hier nooit weerkomen!

TRIENY: Dagzoam! (òf, trekt deur haard dicht).

KLAAS: Hai! Mout zo’n malvreten schepsel joe óók nog helleg moaken!

HENRY: Net of men aans al gain ellèn genog het.

KLAAS: Men kin zien boudel nait onverheerd loaten. Aans den wus ik t hail wel, den piekte ik der tussenoet! Ik wol dat wie t mor nooit begund wazzen.

HENRY: Doar zegst doe wat, Klaas. – t Gait nooit goud, jong. – t kin nait.

JOHNNY (komt op, vrolek, baaide heren op baanken. J. gaait bie Henry zitten):

Hou is t, jong? Nait aal te lekker?

HENRY (zuneg): Nee, Johnny.

JOHNNY (bezörgd): Wat scheelt der aan, Poepie?

HENRY: Ik heb wat liefzeerte, Johnny. Kop is mie ook wat hol.

JOHNNY: Dat betert wel weer. Dat is t veujoar, mos reken. (gaait zitten, schikt wat dichter bie Henry. - Henry schikt wat terug): Wil t nog nait, Henry?

HENRY: Nee. t schudt mie deur haile pokkel hèn.

JOHNNY (sneu): O, my god! Wat is t ja n boudel mit die!

KAREN (komt op, zet zich achter toavel, dicht bie Klaas):

Ziezo, t waark is doan. Nou zit t haile stelletje bie mekaar.

KLAAS (zuchtend): Joa. - - Ale vaaier.

JOHNNY: t Is mit Henry nait al te best, Karen. Hai het wat liefzeerte.

KLAAS (zaacht): Ik bin ook nait haildal zo as t wezen mout.

(Karen en Johnny kieken nkander aan.

KAREN: Klaas, zo net wastoe zo monter as n tuut.

KLAAS (bedrukt): t Kin gaauw verandern, Karen.

KAREN: Kin wie der ook wat aan doen, Klaas? (schikt wat dichter bie Kloas).

KLAAS: Och nee, Karen. t Zel vast vanzulf wel weer overbetern.

JOHNNY (mit overtugen): Ik zol even n lientje leggen, knappen ie van op.

KAREN: (staait op, hoalt coke, n fles kejak en gloazen):

Ik wait t heel wel. Wie mouten goed veur ons jonges zorgen.

Wat doe, Johnny?

JOHNNY: Promises, promises, Karen.

KAREN (schenkt in; ze riekt Klaas, Johnny en Henry n glaas):

Klaas! Kejak is medesien veur die!

KLAAS: Zol t Karen? Pebaaiern mor! (zucht en houst). Och ja, ie baaid, t hoge woord mout der mor ains oet. Henry en ik hemmen der nog ais goud over prakkezaaierd en nou wollen wie ons hoast wel weer terugtreden.

HENRY (stöttert): Ja, ja, kiek, zol t ainlieks wel goud veur ons wezen,

dat wie nou nog traauwen? Op ons leeftied?

JOHNNY: Dat is juust haile best veur joe! (hai kikt Karen aan).

HENRY: Doar kin je veuroet niks van zeggen, Johnny.

JOHNNY: Ja, juust, dat is t hom! n Veul móóier leven krieg ie op nduur!

HENRY: As men dat mor zeker wus. t Kin ook ofvalen.

KLAAS: Zo as Henry zegt: of ons t ainlieks wel voldoun zel?

KAREN (Schenkt weer in. Mit overtugen):

Huif je heeldaal nait aan twieveln, mannen!

Ie zellen t zo mooi hemmen mit ons. Ie zellen joaren jonger worden!

JOHNNY (vrolijk): Den begun je nog ais te leven. (schikt wat dichter bie Henry)

Doar fleur je haildal van op. Hou wordt t nou mit die?

HENRY (nog zuneg): Och, het zakt n beetje. Mor….

JOHNNY (striekt hom laggend over knij):

Nou wie dicht bie joe binnen, nou betert t vot!

KAREN (monter): Mij dunkt, doe knaps ook al op, Klaas.

KLAAS (troag): Nee, t wil nog nait, Karen.

En t mout mor over goan mit joe baaident!

JOHNNY: Zo denks toe der toch vast nait over, Henry. Want, o, my god!

Ik heb mien Joap ofzegd, omdat ik mie aan die verbonden rekende.

HENRY: Dat most doe nog mor nait doan hemmen, Johnny.

JOHNNY (sneu veur zich kiekend): Ik zol die ja nait meer missen kinnen.

KAREN: En ik heb mien dailname aan t tillevisie pergram First Dates meegeven, dat ik zag der maar van af.

KLAAS: Karen, ik haar laiver had, das doe doar nog wat mit wacht harste.

KAREN (sneu): Willen ie ons den groag kwiet, jonges?

KLAAS: Nee, haildaal nait. Dat is mien zeggen, haildaal nait.

Wie mozzen ainlieks mor weer op olle vout, zo as wie dat aan distied tou had hemmen.

JOHNNY: Och, ie binnen nou wat hiepkonterg, omdat ie wat oet order binnen.

Mor zo gezelleg as nou kin-je t áltied hemmen, as ie dat willen.

KAREN: Altied joen laiverd om joe heen, dij joe verzorgt. Dij joe steunt en helpt in de firma. Dat mot joe toch wel voldoen!

JOHNNY: En wat slept dat lekker wáárm, mit twij man op ain bèr!

HENRY (stekt zien glaske oet): Doe kins t mooi zeggen, Johnny.

KAREN: Maak dien glaske ook ais leeg, Klaas. t Is goed veur die, geloof mie nou mor. (Schenkt weer in).

Ik kin wel zain, dats al heeldaal opkwiks.

JOHNNY: t Is haile best veur die jong. Doar krigs keroazie van.

Keroazie hemmen, dat is alles in t leven. En wat wint joe t wat oet!

Nou mout ie ons loon geven en din bennen wie onderdail van de firma!

HENRY (montert wat op): Doar is wat van aan, Klaas.

KAREN: En wat zel dat fijn arbeiden, as ie weten, dat t ook veur joe zúlf is!

JOHNNY: (schikt dichter bie Henry). Ik kin die nait meer missen, Henry.

As ik die nait krieg, den dou k mie wat aan...

KAREN: Johnny! Moakst mie heeldaal van streek. As t weer overgaan mos….

HENRY: Hest doe der zoveul onder te doun, Johnny? (tot Klaas):

Ik zee t al, Klaas. Johnny het t haart in the right place.

JOHNNY: O, my god! Mos mie nait in steek loaten, Henry.

KLAAS (wat opgewekter, drinkt) Dat kejak het mie goud doan.

Schenk joezelf ook weer wat in, lu!

(Karen zet meziek op: H. Niehof: Wichter blief toch thoes! J. moakt haile roeg cocktails).

JOHNNY: Den wil-wie der op drinken. Ik mit Henry!

KAREN (heft t glaas omhoog): En ik met Klaas!

(Elkenain high en doen, prat mit dubbele tong).

KLAAS: Ie binnen adorable, lovely partners. Mor – mor… t is mie wél wat!

KAREN: t Zel joe aan alle kanten meevallen! Cheers, Klaas!

KLAAS (ze klinken): Ook zo’n pozzie, Karen!

JOHNNY (staait op mit glaas): Henry, zel wie nkander ook touproostjen?

HENRY (grinnikt): Ha, ha, ha! (trekt hom op zien knij).

(Johnny aarms om zien haals, doetjet hom).

JOHNNY: O, my god! Mien Henry, mien Hinderkje! O, my god!

HENRY (laggend): Klaas! Zoks gaait toch wel hail oardeg mit mien Johnny-boy!

KLAAS (grinnikt tot Karen): Kom doe ook bie mie, Karen, mien Knelskebelske!

KAREN (omhelst en doetjet hom): Lieve, laive Kloaske! Doe tudebekje!

HENRY en KLAAS (bèlken): Lu! t Gaait aan! t Gaait aan, hur!!!

DOUK

Hieronder vinden ie de eerste bladzieden van n teneelstôk. t Haile stôk kinnen ie bestellen bie Teneeloetgeverij Vink in Alkmaar.

HAALFMAALEN (FOOLS)

14859 Komische fabel deur Neil Simon, in t Grunnegs vertoald deur Luuk Houwing, 5 doames, 5 heren Hai kreeg n geweldege boan aanboden in de schilderachtege hamlet van Kulyenchikov. As e doar aankomt treft e mensen dij t stof van heur stroatje in hoes vegen en mensen dij leuven, dat as je n kou op de kop melken, der meer room in de melk zit. t Bliekt dat Kulyenchikov al 200 joar vervlökt is mit chronische domhaid. de wanhopege mensen hebben Leon aannomen om de vlök te verbreken. Ze hebben der nait bie verteld dat as hom t nait binnen 24 uur lukt, dat e net zo dom worden zel as zai. Woarom gait Leon nait vot? Hai is verlaifd op de beeldschone dochter van de dokter. Zai is zo dom, dat ze net wait hou of ze zitten goan mout. Vanzulf verbrekt Leon de vlök en krigt hai t wichtje. n Boegen veur n sprookjesachtege klucht, kou-achtege moppen en mit n rustieke moraliteit.

Personen:
(in volgorde van opkomst)
Leon Tolchinsky
Snetsky
Magistraat
Slovitch
Mishkin
Yenchna
Dokter Zubritsky
Lenya Zubritsky
Sofia Zubritsky
Gregor Yousekevitch

Tied: Laank leden
Stee: t dörp Kulyenchikov
De rollen van SNETSKY, de schoapherder en MISHKIN, de postbode
zollen deur vraauwen speuld worden kennen. In dat geval is t stuk
speulboar mit 5 doames en 5 heren.

EERSTE BEDRIEF
Scène 1
Kulyenchikov, omtrent 1890, n ofgelegen dörpke in de Oekraine. Leon
Tolchinsky, omtrent datteg joar, komt over n klaain brugje en op t
dörpsplaain. Hai het n olde kovver bie zug, en n poar bie nander
bonden bouken. Hai kikt rond, vergenougd en richt zug tot de
toukiekers.
LEON: (laagt wat) Kulyenchikov, t bevaalt mie. t Is krekt zoas ik mie t
veursteld haar: n rusteg, aangenoam dörp, nait te groot, n perfekt stee
veur n nije schoulmeester om zien loopboan te begunnen….Nou ja,
om joe de woarhaid te vertellen, ik heb twij joar laank de mörgens
deurbrocht op n schoul in Moskou, woar ik lutje beudels les gaf in de
begunsels van t spellen en t tellen, mor dit, dit is mien eerste eerliekse,
beroepsmoatege aanstellen as onderwiezer veur haile doagen.
Veurdat ik avvertentsie zag dij n zekere Dr. Zubritsky in
universiteitsblad ploatst haar, haar ik nog nooit van Kulyenchikov
heurd. Ondanks dat de betrekken in n ofgelegen dörpke in de
Oekraine was, greep ik de kans mit baaide handen aan, en ik ken joe
wel vertellen, dat mien haarte bonkt van spannen. Les geven, dat is
mien lust en mien leven…..Grieks, Latien, astronomie, literatuur. As ik
der allaint al aan denk…. (kikt om zug tou) Ik zai hier gain mens…
Misschien bin k n beetje vroug aankomen - ik bin zo’n boetengewoon
persoon dij veur dag en daauw kloar stait om aan t waark te goan. Dit
is de dag van mien leven. (Wie heuren n ramshoorn) Oh. Neem mie
nait kwoalek. (Snetsky, de schoapherder, komt op. Hai dracht n
ramshoorn en n staf)
SNETSKY: Elenya, Lebidoff. Marushka. Olga. Woar zit je?
LEON: Goeiedag.
SNETSKY: Goeiedag. Hebben ie misschain twij deuzien schoapen
zain?
LEON: Twij deuzien schoapen?
SNETSKY: Joa. Der waren der vattien. (hai blift kieken)
LEON: Nee. t Spiet mie.
SNETSKY: Nou ja, as je heur zain, ken je heur den n bosschop geven?
LEON: n Bosschop veur schoapen?
SNETSKY: Joa, zeg heur dat de herder heur zöcht en dat ze joe zeggen
mouten woar ze binnen en dat ik ze den wel ophoalen kom. Dank je.
(lopt vot)
LEON: Wacht, wacht. Neem mie nait kwoalek - hou haiten ie?
SNETSKY: (holt ho) Snetsky.
LEON: En joen veurnoam?
SNETSKY: (prakkezaaiert) Hou gaauw wil je dat waiten?
LEON: Loat mor. Vergeet joen veurnoam.
SNETSKY: Bin ik vergeten.
LEON: Ik bin Leon Steponovitch Tolchinsky en ik wor de nije
schoulmeester.
SNETSKY: Nee mor. Is dat woar? (hai langt Leon krachteg de haand)
Slim vereerd mit joe kennis te moaken, Leon Steponovitch Tolchinsky.
Ik bin Huppeldepup Huppeldepup Snetsky…Blieven ie overnachten?
LEON: Ik snap t nait. Kulyenchikov wordt mien nij thoes. Ik goa hier
wonen en les geven. Ik bin, mag ik wel zeggen, n haile goie
onderwiezer.
SNETSKY: Oh, dat waren ze aalmoal. Doezenden hebben t perbaaierd,
mor gainaine is hier de eerste nacht deurkomen. (blast haard op zien
hoorn) Oh, t is zo stoer om hierop te bloazen. Ik snap nait hou of de
schoapen dat doun.
LEON: Hebben ie hier al doezenden schoulmeesters had?
SNETSKY: Veul meer. Honderden. Der ken ons niks leerd worden. In
Kulyenchikov is elk dom. Der is gain dommer dörp in t haile Laive
Polen.
LEON: Ruslaand.
SNETSKY: Ook goud. Aal beste luu, hur. Mor nait aine mit hazzens.
(blast mit muite op hoorn) Oh, wat is dat n fijn gevuil. Ik heb net mien
oren open doan. Ik dochd dat je lusterden. Wat zeden ie ook al weer?
LEON: Wollen ie beweren dat elke man, elke vraauw en elk kind….
SNETSKY: Aalmoal dom. Ik ook. Proat nog tien menuten mit mie en ie
vernemen t vanzulf.
LEON: (gait der nait op in) Ik bin in dainst nomen deur dr. Zubritsky om
zien jonge dochter les te geven.
SNETSKY: (barst in laagen oet) De dochter van dr. Zubritsky? Les
geven? Onmeugelk. t Wicht is hopeloos. Negentien joar en eerst net
het ze zitten leerd. Hopeloos is ze. Ze wait nait ains wat t verschil is
tussen n kou en n eend. Nait dat dat n makkelk onderwaarp is…..
LEON: (tegen toukiekers) Der is wat loos hier. (hoalt avvertentsie oet de
buutse) Ik ston der dou nait zo bie stil, mor eerste moal dat ik
avvertentsie las, vuil mie t wel slim op, dat elk woord verkeerd speld
was…Dr. Zubritsky zel t aalmoal wel oetstukken. (dut n stapke
achteroet en prat tegen Snetsky) Ie waren biezunder behulpzoam,
börger Snetsky, ik von t schier om even mit joe teut te hebben.
SNETSKY: Von ik ook, Meester Tolchinsky. (tegen toukiekers) Hai is nait
de ainegste dij haardop denken ken. Dat ken ik net zo goud.
(perbaaiert te denken) De stoereghaid is dat ik nooit n gedachte heb
om haardop te denken. Nou, ik mout weer ais wieder. Goeiedag,
schoulmeester.
LEON: Wie zellen nkander vast nog wel es in de muite komen.
SNETSKY: Oh, vanzulf. Gewoon mien noam nuimen en elk wait over
wel je t hebben. Snetsky, de schoapenzuiker. (hai gait of. n Magistroat
komt op, hai klingelt mit n belle. Leon perbaaiert hom tot stoan te
brengen, mor wordt negeerd)
MAGISTROAT: De klokke ludt negen en alles gait goud..De klokke ludt
negen in t dörp Kulyenchikov en alles gait goud…De klokke ludt negen
en alles gait goud. (hai is vot)
LEON: (tegen t publiek) Hai kon nou wel roupen dat alles goud ging, mor
ik begun mien twievels te kriegen. (hai gait of. n Slagter, Slovitch, komt
oet zien winkel mit n bezzem. Hai veegt voelnis op n bultje en veegt t
den in zien winkel. Postbode, Mishkin, komt op)
Scène 2
SLOVITCH: Goeiedag, postbode.
MISHKIN: Goeiedag, slagter.
SLOVITCH: Wat n schiere, zunnege dag, nait?
MISHKIN: Oh joa? Ik heb nog nait omhoog keken. (kikt omhoog) Oh joa.
Schier, hail schier.
SLOVITCH: Heb ik post?
MISHKIN: Nee. Spiet mie. Ik bin de postbode. Ik heb aale post.
SLOVITCH: Mien zuster in Odessa vuilde zug nait goud. Ik haar hoopt
wat van heur te heuren.
MISHKIN: t Is slim stoer om hier wat te heuren wat hailemoal in Odessa
zegd wordt. Misschien het ze joe n braif schreven. Ik zel ais kieken.
(hai begunt tussen de post te kieken. Wie heuren Yenchna, n
koopvraauw, “VIS” roupen veurdat ze opkomt)
YENCHNA: (mit heur woare) Vis. Vrizze vis. Lekkere vrizze bot en schol.
n Schiere karper veur t middageten.
SLOVITCH: Goeiedag, Yenchna.
YENCHNA: Wat dochd je van n lekkere snoukboars? Is t gain prachtege
vis?
SLOVITCH: Hou mainst: Vis? Dat binnen bloumen.
YENCHNA: Omreden viskeman vandoage niks vongen het, huif ik nog
gain schoade lieden. Perbaaier de karper. Hai rokt lekker.
MISHKIN: n Braif van dien zuster zit der nait bie, Slovitch. Mor ik heb wel
n schiere braif van t nichtje van de schoumoaker. Wilst dij hebben?
SLOVITCH: Is ze zaik? Ik hol der nait van om slecht nijs te lezen.
MISHKIN: Nee, nee. Gezond as n vis. Hier. Zelst der van genottern.
YENCHNA: Wil je wel leuven dat mien dochter mie al meer as n joar nait
schreven het?
MISHKIN: Dien dochter woont toch bie die in?
YENCHNA: Joa. En dat is mor goud ook. Aans zol ik nooit meer wat van
heur heuren. (Leon op)
LEON: (tot dörpelingen) Goeiedag. Mien noam is Leon Steponowitch
Tolchinsky. Ik bin de nije schoulmeester.
MISHKIN: (bogt) Mishkin, de postbode.
SLOVITCH: (bogt) Slovitch, de slagter.
YENCHNA: Yenchna, de koopvraauw.
LEON: Hou gait t mit joe? Ik pruit zo net mit schoapherder Snetsky.
MISHKIN: Oh, joa. Hupeldepup Huppedepup Snetsky. Dij ken we goud.
LEON: n Schiere kirrel, doar nait van, mor - en dat main ik nait
onvrundelk - geestlek wat gebrekkeg.
YENCHNA: Da’s Snetsky. Tot tonen oet. (tikt tegen de kop) Deur n peerd
tegen de kop trapt.
LEON: Oh, goi. Wat sneu. Wenneer is dat gebeurd?
YENCHNA: Dinsdag, wonsdag, twij moal op vrijdag en zotterdag d’hail
dag.
LEON: (bekikt Yenchna heur bloumen) Wat n fleurege en geurege woar,
mevrouw. Misschien koop ik wat veur mien nije waarkgever. Houveul
kosten ze, as ik vroagen mag?
YENCHNA: Bot is twij kopeken en schol drije.
LEON: Ie zeggen?
YENCHNA: (let n witte bloume zain) As dat te duur is, heb ik ook nog
mooie schelvis veur anderhaalf. (ze pakt hom in n kraante en geft hom
aan Leon. Hai betoalt)
LEON: (tegen toukiekers) Misschien is t toaltje hier wat aans as in de
rest van de streek. (tegen de groep) Ik bran van verlangen om mit mien
nije waarkzoamheden te begunnen. Zol ain van joe zo vrundelk wezen
willen om mie de weg noar t hoes van dr. Zubritsky te wiezen? (elk
wist aander kaant op)
AAL DRIJE: Dij kaant op.
LEON: Ik denk dat ik de richten neem woar je nait hen wezen hebben.
Schier kennis moakt te hebben. (Snetsky op) O, hallo. Hebben ie joen
schoapen al vonden?
SNETSKY: Nog nait. (Leon vot) Wel was dat?
MISHKIN: Nije schoulmeester.
SNETSKY: Nog aine? Ik heb net aine trovven, ze hebben hier vast n
vergoadern, of zuks wat.
YENCHNA: Groaf Yousekevitch boven op d’heuvel zel dit nait zo schier
vinden.
SLOVITCH: Inderdoad. Groaf Yousekevitch holdt nait van nije
schoulmeesters.
SNETSKY: Woarom nait?
MISHKIN: Hai is baange dat ze de vlök verbreken zellen.
SNETSKY: Welke vlök?
SLOCVITCH: De vlök dij der veur zörgd het dat wie dom binnen sunds
dag van ons geboorte.
SNETSKY: Oh, dije.
MISHKIN: Joa. Ik bin nou al ain n viefteg joar dom….En doe, Snetsky?
SNETSKY: Ik drij n vatteg.
MISHKIN: En doe, Slovitch?
SLOVITCH: Ain n vatteg. En doe, Yenchna?
YENCHNA: Ik bin net de zes n twinteg veurbie.
SLOVITCH: Dat is hier vast nait wied vot. (aalmoal of)
Scène 3
t Hoes van dokter Zubritsky. Dokter onderzöcht n patient, Magistroat
Kupchik. Middels n koarte worden de ogen van de Magistroat test.
MAGISTROAT: (bedekt ain oge) K…E…5…L…A…R…V…Is dat goud?
DOKTER: k Wait nait. t Klinkt goud. (lustert noar t haart van de
Magistroat) Joa, Joa…hail intersant.
MAGISTROAT: Dus ik bin gezond?
DOKTER: Zo gezond as mor ken. Ie worden nog tachteg.
MAGISTROAT: Ik bin nou negenenzeuventeg.
DOKTER: Den hebben ie nog n prachtjoar te goan.
MAGISTROAT: (trekt zug aan) Mooi. Ik mout in goie konditsie blieven.
Ik bin n magistroat. Orde en gezag dainen handhoafd te worden.
DOKTER: Wil je n recept?
MAGISTROAT: Woar veur?
DOKTER: k Wait nait. Sommege lu willen geern n recept. Hier, neem dit
mor mit noar aptaiker. Kais mor wat oet en neemt drij moal op n dag
mit n beetje wotter. Tot kiek, meneer.
MAGISTROAT: Houveul bin k joe schuldeg dokter?
DOKTER: Oh, loat mor zitten. Loat mor zitten. As ik ooit medesienen
stedaaiern goa, ken je mie wat sturen.
MAGISTROAT: Oh, dank je. Tot kiek. (Lenya komt op. Ze is oetbundeg
en eelsk)
LENYA: Nikolai. Nikolai. Hai is der. Hai is komen. Nog gain twij menuten
leden. Hai is jong. Hai zugt der staark oet, vastbesloten. Misschien is
e t wel, Nikolai. Misschien zel dizze onze redding wezen.
DOKTER: Rusteg, Lenya. Wel is komen? Wel zel onze redder wezen?
LENYA: De nije-eh-De-nije- hou nuim je ze ook al weer? Ze komen en
ze-eh Dijgene dij-wie hebben der wel es aine had.
DOKTER: O, God. Ik wait t. Ik wait welst mainst.
LENYA: Ze hebben n gebaauw, en doar goan je den hin….
DOKTER: En den wiezen ze noar joe en ze zeggen-eh-ze willen dat ie-
eh…
LENYA: En as je t nait kennen zeggen ze:”Hou ken dat? Aander moal
ken je t”.
DOKER: En hai is boeten?
LENYA: Aan t ende van de stroat.
DOKTER: Nou, loat hom der in, Lenya. Loat hom der in. En loat we
hopen dat dit dijgene is dij ons en hail Kulyenchikov verlözzen zel van
dij vreselke-eh-dij-eh…O, God, wat hebben wie ook al weer?
LENYA: Ik wait t. Ik wait wast mainst. t Klinkt as douk….
DOKTER:Douk?
LENYA: Of houk…
DOKTER: Houk.
LENYA: Zokswat.
DOKTER: Of zokswat. (der wordt klopt) Of is t n klop?
LENYA: Hebben wie n klop? (ze gait noar deure)
DOKTER: Joa, joa. Dou open dij klop. (ze drukt tegen deure) Nait
drukken, trekken. Trekken. (ze dut deure open en doar stait Leon)
LENYA: Kom der in, jongkerel.
LEON: Dokter Zubritsky? Mevrouw Zubritsky? Ik vin t schier om in
Kulyenchikov te wezen. Ik bin Leon Steponovitch Tolchinsky.
DOKTER: Dus ie binnen de nije- de nije…
LEON: Joa, dat bin ik.
DOKTER: Hai is t, Lenya. De nije-eh-de nije….
LENYA: Mor binnen ie nait n beetje jong om n - om n….
LEON: Haildaal nait. Ik denk dat je gaauw ondervinden zellen, dat ik ain
van de beste jonge-nou ja, ik wil nait onbeschaaiden wezen.
DOKTER: Nee, asjeblieft. Wees onbeschaaiden. Wie binnen gek op
onbeschaaidenhaid.
LENYA: Hou onbeschaaidener hou beter. De beste jonge wat? Wat?
LEON: De beste jonge schoulmeester in hail Ruslaand.
DOKTER: (opgetogen) n Meester. Hai is n meester. De nije meester is
der.
LENYA: God zij dank; de meester is der.
LEON: Dank je. Dank je. Ik vuil mie slim kirreld deur dizze boeten-
gewone en overdondernde ontvangst.
DOKTER: Dou of je in joen aigen hoes binnen, meester. Dou joen jaaze
oet, meester. Lenya, breng meester n kopke thee. Goa zitten,
meester.
LENYA: Wol je thee, meester? Of wat pennen en papier, meester? Of
wol je vot begunnen mit meestern, meester?
LEON: Gainaine het der meer zin aan as ik. Mevrouw Zubritsky, dit is
veur joe. (geft de bloumen)
LENYA: Oh, schelvis. Ik zag ze te koop vandoage. Dank je wel. (ze pakt
ze aan. Leon kikt verbalderd toukiekers aan)
DOKTER: Hou ken we joe van dainst wezen?
LEON: Nou, ik haar joe eerst n poar vroagen stellen wild.
DOKTER: Vroagen. Ze stellen vroagen. As ze noar joe wiezen en je
waiten t nait. Hai wait t. Hai wait wat vroagen binnen. Leuf mie, dit
wordt n goie meester.
LENYA: Zol je zo vrundelk wezen willen, Meester Tolchinsky, om - om
ons n vroag te stellen? Dut niks of wat veur vroag.
DOKTER: Dat zegt ons hail veul. t Is zo laank leden dat aine ons n goie
“schoul” vroag steld het….asjeblieft. (goan aalmoal zitten)
LEON: Kiek, der binnen vroagen en vroagen. Wil je n vroag over
wiskunde of n vroag over biologie of n filosofische vroag?
DOKTER: De eerste. De eerste klinkt goud. De filosofische vroag. Stel
ons dij mor.
LEON: Goud, zoas je willen…Wat is de zin van t leven?
DOKTER: Wat n vroag….Lenya, hest aait zo’n schiere vroag heurd?
LENYA: Ik bin sproakeloos…Dat aine ons zo’n vroag stelt.
LEON: Wil je waiten wat t antwoord is?
DOKTER: Vandoage nait, dank je. Ain zo’n vroag is meer as wie
verwacht haren. t Antwoord mout mor geven worden aan aine dij der
veul meer recht op het as wie.
LEON: Mor t is joen geboorterecht. Kennis is t geboorterecht van elk.
DOKTER: Elk dij nait in Kulyenchikov geboren is.
LEON: Dat snap ik nait.
LENYA: Dat zol je wel as je van de douk ofwozzen.
LEON: Welkse douk?
DOKTER: Nait de douk, de houk.
LEON: De houk?
LENYA: Hai maint de kouk.
LEON: Wat veur kouk?
DOKTER: De kouk dij de toorn van God doalen dut op aal de aarme
zielen dij zo onvertuunlek waren om in dit bekloagenswoardege dörp
geboren te worden.
LEON: Mainen ie misschien n vlök?
DOKTER: n Vlök. Dat is t.
LENYA: Wie waren zo waarm. Zo waarm.
LEON: Over wat veur n vlök hebben ie t, dokter Zubritsky?
DOKTER: Lenya, dou deure op grundel. Dou gedienen dichte.
LENYA: Ik ken gedienen nait dichtdoun. Zit gain slöt op.
DOKTER: Loat mor. Loat dien stem zakken.
LENYA: (gait deur de knijen, moakt zugzulf klaainer) Zo? Of mout ik mien
stem nog wieder zakken loaten?
DOKTER: Nee, zo is t goud. Breng t bouk. Stait op plaanke. (ze lopt noar
boukenplaank, mit kromme knijen. Tegen Leon) Jongkerel, hebben ie
aait heurd van de vlök van Kulyenchikov?
LEON: Ik ken nait zeggen van wel.
DOKTER: Ken je dat nait zeggen? Zo stoer is dat nait. Lenya ken t zulfs
zeggen.
LENYA: (veur boukenplaank) “ De vlök van Kulyenchikov”.
LEON: Wat is dat veur n vlök, dokter?
DOKTER: Twijhonderd joar leden wur der over elk in dit dörp n vlök
oetroupen; man, vraauw, kind en hoesdaaier, ook veur aal heur
noakomelingen, elk van heur zol - ie kennen t leuven of nait -
snuggerder wezen as t achterende van n swien.
LEON: Dokter, ik leuf nait in vlökken. Vlökken binnen olde wieve
proatjes.
DOKTER: Ie hebben t over Noychka. Doar wurden aale olle wieven
vervlökt omdat ze proatjes haren. Onze vlök is hail aans.
LEON: Mor woar kwam de vlök vot? En wel legt zo’n vredeg dörp nou
zo’n vraide straf op? (Lenya is weeromkomen mit t bouk)
DOKTER: Wel o wel? t Staait aalmoal in t Bouk van de Vlökken. (blast t
stof van de kaft in Leon zien gezichte. Tegen Lenya) Ik mainde dast
doe zeest dast guster stof ofnomen haarst.
LENYA: Heb ik ook. Ik heb t doar ofnomen en t hier weer oplegd.
DOKTER: (tegen Leon) Hier. Lees zulf mor. De bladziede is maarkt.
LEON: (dut t bouk open. Bladziede bakt en plakt) Hailmoal vastplakt.
LENYA: Wie hebben hom maarkt mit stroop. Lees es veur. (goan
aalmoal zitten op dokter zien baanke)
LEON: (leest) :”Op de mörgen van de elfde april, in t joar 1691, in t dörp
Kulyenchikov, wurden twij jonge mensen hopeloos verlaifd op
mekoar.”
LENYA: Ik wos t. Ieder bod as twij jonge mensen verlaifd worden, wait
je dat der n vlök komt.
LEON: Mor ie hebben dit toch wel ais eerder heurd?
DOKTER: Zo voak. Mor wie snapden t nooit. t Is n hail goud deurdochte
vlök.
LENYA: Goa wieder.

Hieronder vinden ie de eerste bladzieden van n teneelstôk. t Haile stôk kinnen ie bestellen bie Teneeloetgeverij Vink in Alkmaar.

DECOR:
Een groot, smoakvol restaureerd, Victorioans hoes in Sneden’s
Landing, New York. Ongeveer vatteg menuten van t centrum.
Ondanks de olderdom en riekelk versierde veurgevel is t interieur
modern, zwaart-wit en sprankelnd schoon. n Deure rechtsveur gait
noar n hal. Rechts van de deure is n toilet. Ain tree leger is de grote,
comfortoabele zitkoamer. De dominerendste kleur is wit. Der binnen
twij zitgroepen in de zitkoamer. Rechts n bankje en twij stoulen. Veur
t bankje, vlak bie t toilet stait n toavel mit tillefoon. (mit n laank snoer)
In t midden van de zitkoamer stait n grote sofa mit n kovvietoavel.
Twij stoulen links van t toneel heuren bie dizze zitgroep. Aan de
linkermuure hangt n spaigel mit n sierleke lieste. Tegen de
achterwand stait n mooi wandmeubel mit doarin n riekelk van draank
veurzaine bar en n stereomeubel. Hier tussen in is n (dichte) deure
noar de kelder. De trappen is in de zitkoamer en lopt mit n bochte
noar n overloop en twij deuren; baaide sloapkoamers. Op de
overloop n reling. Links op de overloop is n deurgang dij noar n hal
en nog meer sloapkoamers laaidt. Veur dizze deurgang is t
verlengde van t balkon, dij as speulruumte broekt worden ken. Links
in de zitkoamer geven dubbele deuren tougang tot n eetkoamer en
aansloetend n keuken. n Groot roam boven de veurdeure geft
oetzicht op de appelhof in d’achtertoene. n Groot roam in de
rechtermuure geft oetzicht op n grasveld en doarachter de
oprieloane. De koplampen van noadernde auto’s kennen deur dit
roam zain worden.

PERSONEN:
Chris Gorman - vraauw, midden daarteg
Ken Gorman - man, ongeveer vatteg
Claire Ganz - vraauw, in de datteg
Lenny Ganz - man, veur in de vatteg
Ernie Cusack - man, begun viefteg
Cookie Cusack - vraauw, in de vatteg
Glenn Cooper - man, in de vatteg
Cassie Cooper - vraauw, in de datteg
Agent Welch - man
Agent Pudney - vraauw, achter in de twinteg
Tied: het heden.

EERSTE BEDRIEF
As t douk opgait, is t ongeveer haalf negen soavends op n zaachte
oavend in maai. Chris Gorman, n aantrekkelke vraauw, midden
datteg, lopt zörglek te iesberen, kiekend op heur hollozie, bietend op
heur noagels. Ze is elegant kled in n (design) oavendjurk. Ze kikt
noar de tillefoon, den weer op heur hollozie. Ze liekt n beslissen te
nemen en lopt noar t sigerettedeuske dij op de kovvietoavel stait. Ze
pakt der n sigeret oet, legt hom den weerom.
Chris: Oh, God! (Inains gait de deure noar Charley’s sloapkoamer op
de overloop open en Ken Gorman, ongeveer vatteg joar, in n
smoking, lopt noar de reling. Hai zugt der verhit en opgewonden oet.
Baaide proaten snel, gehoasd)
Ken: Het e al beld?
Chris: Den zol ik die wel roupen hebben.
Ken: Bel hom nog es.
Chris: Ik heb al twij moal beld. Ze zuiken hom op…. Hou is t mit hom?
Ken: k Wait nait. Hai blödt as n rund.
Chris: Oh, God.
Ken: De haile koamer zit der onder. Ik snap nait woarom mensen heur
koamers wit schildern.. As e over twij menuten nog nait beld het, bel
den t zaikenhoes mor.
Chris: Ik denk dat ik n sigeret neudeg bin, Ken.
Ken: Hailemoal nait. Nait noa achttien moand. Beheers diezulf n
beetje, wilst? (Hai hoast zug de sloapkoamer weer in, dut deure
achter zug dicht. zai begunt weer te iesberen)
Chris: Nait te geleuven. Dit gebeurt nait echt. (Ze lopt noar t deuske
sigeretten. De telefoon gait) Oh, God. (Ze ropt t oet) Ken, de tillefoon
gait. (Mor hai is weg. Ze lopt noar de tillefoon en nemt de hoorn op)
Hallo? Dokter Dudley?….. Oh, dokter Dudley, ik bin bliede dat ie t
binnen. Joen antwoordservice zee dat je in de schouwburg zaten.
(Charley’s sloapkoamerdeure gait open, Ken kikt noar boeten)
Ken: Is dat de dokter?
Chris: (in de hoorn) Ik zol joe anders nooit steurd hebben, mor dit is n
noodgeval.
Ken: Is dat de dokter?
Chris: (in de hoorn) Mit Chris Gorman. Mien man Ken en ik binnen
goie vrunden van Charley Brock.
Ken: Is dat de dokter?
Chris: (draait zug om, holdt de hoorn tegen heur lichoam, ropt noar
Ken) t is de dokter. t Is de dokter!.
Ken: (kwoad) Woarom zegst dat den vot nait? (gait weer noar binnen,
dut deure achter zug dicht)
Chris: (in de hoorn) Dokter Dudley, ik bin baange dat der n ongeluk
gebeurd is…. ik zol onder aandere omstandegheden mien aigen
hoesdokter beld hebben, mor mien man is avvekoat, en gezain de
situoatsie, leek t hom beter om Charley’s aigen dokter in te
schoakeln…. Nou, wie kwamen hier net tien menuten leden aan….
en op t moment dat wie oet onze auto stapten, heurden we plots n
enorme…. (Ken komt onverwachts de sloapkoamer weer oet)
Ken: Niks zeggen.
Chris: (tegen Ken) Wat?
Ken: Nait vertellen wat der gebeurd is.
Chris: Nait vertellen?
Ken: Dou nou mor wat ik zeg.
Chris: En Charley den?
Ken: Niks aan de hand. t Was mor n schampschot. Vertel hom nait
over t geweerschot.
Chris: Mor ze hebben de dokter specioal oet t theater hoald.
Ken: Zeg mor dat e van de trappen vaalen is en zien kop stöt het. Alles
is goud mit hom.
Chris: En aal dat bloud den?
Ken: De koegel is deur zien oorleltje goan. t Stelt niks veur. Ik wil nait
dat dij dokter t wait.
Chris: Mor ik heb al zegd dat we, toun we oet onze auto stapden n
enorme….. wat heurden? Wat heurden we?
Ken: (lopt noar beneden) Wie heurden……
Chris: (in de hoorn) n Ogenblikje, dokter.
Ken: (denkt noa intied dat e noar beneden lopt) Wie heurden…. wie
heurden…. wie heurden….. n enorme……B ons.
Chris: Bons?
Ken: Toun e van de trappen ofvuil.
Chris: Goud. Oké. Joa, dat is t. (in de hoorn) Dokter Dudley? Neem
mie nait kwoalek. Ik mos even mit mien man overleggen. Wie
heurden n enorme BONS. Het bleek dat Charley vaaln was dou e
de trappen opluip.
Ken: Ofluip. Hai luip de trappen of.
Chris: De trappen of. Mor alles is goud mit hom.
Ken: Hai zit op berre. Hai zel hom mörgen wel bellen.
Chris: Hai zit op berre. Hai zel hom mörgen wel bellen.
Ken: Joe.
Chris: Joe. Hai zel joe mörgen wel bellen.
Ken: Het spiet die dast hom steurd hest.
Chris: Het spiet mie dat ik joe steurd heb.
Ken: Mor alles is echt in orde.
Chris: Mor alles is echt in orde.
Ken: Bedankt. Tot kiek.
Chris: (tegen Ken) Woar gaist doe hen?
Ken: Hom. Hom most bedanken en ‘tot kiek’ zeggen.
Chris: Oh. (in de hoorn) Bedankt en tot kiek, dokter… Wat?…
Ogenblikje. (tegen Ken dij alweer noar boven lopt) Is der sproake
van doezelghaid?
Ken: Nee, gain doezelghaid.
Chris: (in de hoorn) Nee, gain doezelghaid….. Momentje. Ken e zien
ledemoaten bewegen?
Ken: (aargerd) Joa, hai ken alles bewegen. Leg dij hoorn op.
Chris: (ropt tegen Ken) Ze hebben hom oet de ‘Phantom of the Opera’
hoald. (in de hoorn) Joa, hai ken alles bewegen….. Wat?(tegen Ken)
Prat e ondudelk?
Ken: Nee! Nee, hai prat nait ondudelk.
Chris: (tegen Ken) Roup nait zo. Hai ken die woordelek verstoan. (in
de hoorn) Nee, hai prat nait ondudelk.
Ken: Ik mout weer noar Charley. (Ken wil zug terugtrekken in Charley’s
koamer)
Chris: (in de hoorn) Last van wat? (tegen Ken) Last van oorsoezen?
Ken: Nait te geleuven…. Nee. Zeg mor van nait.
Chris: (in de hoorn) Joa. n Klaain beetje last van oorsoezen.
Ken: Ik zee toch dast nee zeggen most?
Chris: t Klinkt geleufweerdeger om wel wat last van oorsoezen te
hebben.
Ken: Jezus.
Chris: (in de hoorn) Wel? Zien vraauw? Myra?…. Joa. Myra is hier.
Ken: (runt noar beneden) Ze is hier nait. Vertel hom nou nait dat ze
hier is. Veurst waist wil e ook nog mit heur proaten.
Chris: (in de hoorn) Dokter Dudley? Foutje. Ze is hier nait. Ik dochd
van wel, mor dat bliekt nait zo te wezen.
Ken: Ze is net weg. Ze ken elk moment weer komen.
Chris: (in de hoorn) Ze is der net weer. Ze ken elk moment weg goan.
Joa, ik zel vroagen of ze joe weerom belt. (Ken gait weer noar
boven) Goud….. dank je, dokter Didley, dokter Dudley. Geniet mor
van de veurstellen. Ken en ik hebben hom ook zain. Geweldig…. mit
noame t twijde bedrief. Wel speult vanoavend t Phantoom?
Ken: Gaist dij haile verduvelde musical nog es deurnemen? (Ken gait
Charley’s koamer binnen)
Chris: Oh, Charley ropt mie. (ropt) Momentje, Charley (in de hoorn)
Hai klinkt al n stuk beter. Ik zel mor es noar hom tou goan. Joa
dokter, dat zel ik doun. (ze hangt op, woedend op Ken) Dou dat nooit
weer. Hai zel t wel n roar gedou vinden. Ik heb nait ain moal zien
noam goud oetsproken.
Ken: (komt sloapkoamer oet) As der weer aine belt, neem den nait op.
(wil sloapkoamer weer in goan)
Chris: Woarom mos ik van die den de dokter bellen?
Ken: Omdat ik eerst dochde dat de koegel deur zien kop goan was in
ploats van zien oorleltje. Moak es n dubbele wodka veur mie. Ik heb
Charley onder de douche zet.
Chris: As e verdrinkt, belst zulf mor. (Ken gait de sloapkoamer in) Ik
begriep nait hou t komt dat wie hier altied as eersten binnen. (ze
schenkt de wodka in) Nog nooit in ons leven binnen wie aargens te
loat komen. Jammer. Aans waren aandern veur dizze puinhoop
opdraaid. (ze lopt weer noar t sigerettedeuske. De deurbelle gait. Ze
moakt n luchtsprong van schrik) Oh, shit! Shit, shit, shit, shit!
(sloapkoamerdeure gait open. Ken komt noar boeten)
Ken: Wel is dat? Wel is dat?
Chris: Stoa ik soms bie deure? Zugst doe hier soms mensen? Dochst
doe dat ik rolscheuvels aan haar?
Ken: Geef mie even n menuutje bedenktied.
Chris: Neem rusteg de tied, want ik bin nait van plan n deure open te
doun. Ik proat allaint mit dokter Dudley.
Ken: Goud. t Mout Lenny wezen, of aans Erny. Wie mouten deur wel
open doun.
Chris: Hest aarms. Broek ze mor es.
Ken: Ik mout Charley nog ofdreugen en zien oor verbinden. Vertel nog
aan gainaine wat der gebeurd is. Ik mout even noadenken. Kenst
doe ze nait even oaflaaiden?
Chris: Zien beste vrunden komen op zien tienjoareg traauwfeest, zien
vraauw is der nait, hai schut zugzulf deur zien oorleltje en van mie
wordt verwacht mit ze te ouwehoeren over van alles en nog wat?
Ken: Poging tot zulfmoord is n misdoad, om t nog mor nait ains te
hebben over t schandoal dat der van komen kennen zol. Charley is
vice-börgemeester van New York. Hai is mien cliënt en mien beste
vrund. Ik mout hom wel beschaarmen, vinst nait? Speul nou
asjeblieft even veur gastvraauw totdat ik bedochd heb hou we ons
hieroet redden mouten. (de deurbelle gait weer)
Chris: Gastvraauw speulen? Der is niks te eten, gain ies in de emmer.
Woar is de hulp? Woar is de keze-fondue? Woar is Myra? Wat mout
ik doun totdast doe weer komst? Ezeltje prik?
Ken: Bist zulf ook avvekoat. Kenst den niks bedenken?
Chris: Contracten. Ik sloet contracten of. As hier aine binnenlopt en n
contract ofsloeten wil, heb ik doar gain enkele muite mit.
Ken: Rustig. Kaalm aan. Ik bin zo weerom. (deurbelle gait weer)
Chris: Schoef Charley n poar pantovvels aan de vouten en zeg dat e
zulf open doun mout.
Ken: (brult) Rustig. Drink mien wodka mor op.
Chris: Woarom zol wodka beter waarken as n poar trekjes van n
sigaret?
Ken: Omdat ze aalmoal waiten dast stopt bist en as ze die hier roken
zain, waiten ze vot doadelk dat der wat aan de hand is.
Chris: Mainst doe dat t normoal overkomen zel as ik aan heur vouten
in mekoar zak? (de deurbelle gait ongedureg. Ken runt de
sloapkoamer in en dut deure achter zug dicht. Chris lopt noar de
veurdeure. Ze dut de deure open. Claire komt hoasteg binnen, n
aantrekkelke vraauw in n oavendjurk. Ze holdt n buusdouk tegen de
ziedkaante van heur mond drukt, n handtazze in d’ aandere haand)
Claire, laiverd, zugst der fantastisch oet. Woar is Lenny?
Claire: (intied dat ze verder lopt) In de auto. Wie hebben n ongeluk
had. n Gloednije BMW, twij doage old, de ziekaante is hailemoal
indeukt. Zeg t mor nait tegen Charley en Myra. Ik wil heur oavend
nait verpesten. (ze lopt noar de spaigel en bekikt heur gezichte)
Chris: Oh, God. Bist gewond?
Claire: Mien lippe zwelt op. (kikt in de spaigel) Oh, Jezus. Ik liek wel n
trompetspeuler.
Chris: Woar is Lenny?
Claire: Hai komt der aan. Hai lopt langsoam. Hai het n whiplash. Zien
vaaileghaidsraime zat om zien nekke. Hai wur der hailemoal deur
omhoog trokken. Ik heb hom mor even bungeln loaten.
Chris: Oh, laiverd. Wat slim. Ken ik wat doun?
Claire: Vertel t mor nait aan Myra. Dit feestje betaikent zoveul veur
heur. (Lenny komt op deur de veurdeure. Hai het n smoking aan.
Ain haand ligt op zien pienleke nekke, in de aander haand het e n
kado)
Lenny: (het piene, mor wait toch n glimlach op te brengen. Zien nekke
is stief) Hallo, Charley! Dag, Myra. Wie binnen der, jonges.
Chris: Ze binnen boven, Lenny.
Lenny: (tegen Chris) Het ze die verteld wat der gebeurd is? Ain of
aander geflipte idioot kwam mit zien auto as n raket tot zien garage
oet. Ik heb nou vaar deuren aan ain kaante.
Chris: Hou gait t mit dien nekke?
Lenny: Oetrekt. Ook aan ain kaante. Ik vuil mie net n schilderij van
Modigliani. (hai lopt noar de tillefoon)
Chris: Wilst wat drinken?
Lenny: Ik denk dat k nait sloeken ken op scholderhoogte.
Claire: En dat nou juust op n oavend as dizze.
Lenny: Dit is heur kedootje. Steuben glas. (hai schudt de deuze hen
en weer. Wie heuren gebroken glas rinkeln) As n aander liem veur
ze mitnemt, hebben ze toch nog n schier kedootje. (hai begunt
veurzichteg n nummer te draaien)
Claire: (bekikt heur mond in n handspaigel) Ik haar t puntje van mien
tonge wel verlaizen kent. Den haar ik veur de rest van mien leven
Gallisch proat.
Lenny: (wachtend aan de tillefoon) n Splinternije, brandschone auto,
nog nooit deur n mens aanroakt. Poetst en in de was zet deur
Duutse vraauwen oet München en nou zugt e der al oet as n
oorlogsmonument. (in de hoorn) Hallo? Mit Leonard Ganz. Is dokter
Dudley aanwezeg?
Chris: Dokter Dudley?
Lenny: (in de hoorn) Joa, ik heb n whiplash… Oh….. waiten ie ook in
welke schouwburg?
Chris: Oh, God. Ik bin dringend aan n sigeret tou.
Lenny: Zol je dat doun willen? t Is belangriek. Ik bin beriekboar op….
(hai kikt noar de tillefoon) 914-473-2261… dank je vrundelk. (hai
hangt op)
Claire: Ik mout mien moage tot rust zain te brengen. Is der niks te
eten? n Snee brood of zo?
Chris: Tjee…. Ik zai niks.
Claire: Gain brood? Woar is de kokkin? Mai Li? Ze moakt heerleke
sandwiches.
Chris: Mai Li? Ik heb heur nait zain. Ik denk dat ze dizze weke vrij het.
Claire: Juust in de week van heur tienjoareg traauwfeest?
Chris: Ik denk dat ze weerom mos noar Japan. Heur moeke was zaik.
Claire: Mai Li is chinees.
Chris: Dat wait ik ook wel. Heur moeke was op vekantsie in Japan.
Lenny: (nog aal mit haand in nekke) Ik ken allaint nog omhoog kieken.
Ik hoop dat der allaint laange mensen op t feestje komen….. Woar
is Ken?
Chris: Ken?… Op de wc.
Lenny: En woar zitten Charley en Myra?
Chris: Dij binnen zug nog aan t omtrekken.
Lenny: Binnen ze nou nog nait kloar? Wie hebben n auto-ongeluk had
en wie binnen op tied.
Claire: (kikt weer in de handspaigel) Mien lippe zwelt enorm op. Ik
denk nait dat ik lippestift genog heb om t aalmoal te bedekken.
Lenny: Binnen der gain neuten of pretzels? Ik heb nog nait ains lunchd
vandoage. Drij van dij ellendege belastencontroles op n lege
moage. (hai gait stoan) Claire, wilst asjeblieft n cola-light veur mie
hoalen, en wat om op te kaauwen? (hai lopt noar de trappen)
Chris: Woar gaist doe hen?
Lenny: Noar de plee. Doar heb ik ook nog gain gelegenhaid veur had.
Chris: Doar is n gastentoilet.
Lenny: Broekt Ken dij den nait?
Chris: Nee. Hai broekt t gastentoilet boven.
Lenny: (wist noar toilet beneden) Woarom dizze nait?
Chris: Dat wait ik nait. Hai zee dat e neudeg mos en dou runde noar
boven.
Lenny: As e zo neudeg mos, is t toilet beneden dichterbie.
Chris: Doe waist toch hou t gait ast neudeg most? Kenst nait meer
opholden mit runnen.
Lenny: Mor dit is n körtere ofstand.
Claire: Lenny, t is gain Olympisch evenement! Woarom gaist nait
gewoon?
Lenny: Dat is de reden dat ze gastentoiletten baauwen. (lopt noar t
toilet beneden) Mog dokter Dudley soms bellen? Ik bin der zo weer.
(hai gait t toilet in en dut deure dichte)
Chris: Claire, wie mouten proaten.
Claire: (gait noast Chris zitten) Wat is der?
Chris: Ik barst zowat oet mien vougen.
Claire: Van dien jurk?
Chris: Nee, van de zenen. Ik denk dat ik t zo mitain begeef.
Claire: Joa, ik zai t. (pakt Chris heur haand) Dien handen binnen net
iesklompen. Der is hier wat aan de hand, of nait?
Chris: Oh, God. Doe bist zo snugger. Doe maarkst dingen zo gaauw
op.
Claire: Jagst mie de stoepen op t lief, Chris. Vertel mie es wat der toch
gebeurt.
Chris: Goud. Ken en ik kwamen hier ongeveer tien menuten leden
aan, en dou heurden wie plotseling n enorme…. (Charley’s
sloapkoamerdeure gait open. Ken komt noar boeten)
Ken: Hee, Claire. Zugst der fantastisch oet.
Chris: Joa, dat zee ik ook net tegen heur. Ze zugt der geweldeg oet,
vindst nait? (tegen Claire) Is dat nait de jurk dijst druigst veur
“Spastische Verlamming”?
Claire: Nee, dizze heb ik kocht veur “Bloedarmoede”. Hallo, Ken.
Ken: Woar is Lenny?
Claire: Op de wc. Woar binnen Charley en Myra?
Chris: (tegen Ken) Nog aal bezig mit omtrekken?
Ken: Joa, nog aal bezig mit omtrekken…. Hou bevaalt de nije BMW?
Is Lenny der gelukkeg mit?
Claire: Ontzettend.
Ken: Het e ook de nijste snufkes woar e om vruig?
Claire: Meer as dat.
Ken: Mooi.
Claire: Bist kloar op t toilet, Ken? Ik mout zulf ook. (ze lopt noar de
trappen)
Ken: Ik denk dat Myra der op zit