Grieze jonges & gruine bladjes

In olle en nije tied

Kluchtspul in ain bedrief

Deur: ©GEERT BLAS

Bewaarken: ©JAN SLEUMER

Geert Blas, pseud. Boelo Hendrik de Graaf (1861-1942).

Dit stuk is rechtenvrij, wel geern even melden bie de redactie as t ie t speulen willen

https://www.dbnl.org/tekst/baur001gesc09_01/baur001gesc09_01_0042.php

1. FISCALIST KLAAS / BOER KLOAS. 61 joar

2. ACCOUNTANT HENRY / BOER HINDERK/ 59 joar.

Ze bennen bruiers van nkander.

3. KNELSKE, (hoesholderske op boerderij).

Prat Grollands.

= KAREN (Engelse oetsproak), in woontoren:

personal assistant/stagiair bie firma. 30 joar.

Beschaaiden, prat nog meer Grollands.

4. JANNOA, (dainstmaid op boerderij

= JOHNNY (Engelse oetsproak),

in woontoren: personal assistant/stagiair bie firma. 22 joar. Vlug en levendeg.

5. JOAP, boerenknecht. 25 joar.

6. TRIENY STUF, drugskoerier. 55 joar.

Boven of op t podium wordt mit opschriften aan rechterkaant: 2022 en aan linkerkaant: 1922 aangeven. Dus t publiek kin begriepen dat ter honderd joar verschil zit tussen t spul op rechts en links.

Licht staait op woar speuld wordt aan linker- of rechterkaant.

Rechter dail van t podium 2022. Penthouse in woontoren.

Inrichten: alles strak en wit. Minstens twij makkelke banken.

Grode ploaten van Maagden-aailanden en Bahama’s aan muur.

Toal: Zo veul meugelijk Grollands. Elkenain: Hoasteg proaten.

Modieuze klaaier. Speulers lopen apmoal en hailtied rond mit mobieltjes, laptops, e-readers en tablets.

Linker dail van t podium 1922.

Inrichten: boerenvertrek, olderwets meubileerd: toavel, twij kroagstoulen veur baaide bruiers, enz. Olderwetse klaaier/overalls dij makkelk over aander moderne klaaier goan. Toal: geef Grunnegers, behaalve Knelske/Grollands. Elkenain: Bedoard proaten.

MUZIEK

EERSTE TONEEL op rechterkaant van t podium (2022). In woontoren. (Eten is doan, Klaas&Henry stoan op. Karen roemt toavel òf).

KLAAS (voldoan): Hoi, hoi! Dij holtovenpizza is der weer goud invallen, Karen.

KAREN: Het t goud smaakt? Doar bin k ja happy om.

HENRY: Ik ben zo dik as n tiek. Doar zel n jointje goud op valen, ducht mie.

(pakt n dikke joint te toavelloa oet en stekt hom op).

KLAAS: Ik goa lekker even wat snoeven (legt n lientje kloar en snoft).

KAREN: Wollen ie nait n klaain dutje doun, jonges?

KLAAS: Nee, nee! Dat zit der nait aan.

HENRY: Doar wachten wie wel mit tot wie t der aan tou hebben.

KAREN: Doar hei-je t nog lang niet aan tou. Doarveur bennen ie nog te fit!

KLAAS (blied): Ducht die dat, Karen? (Karen òf).

Klaas en Henry goan op zitbanken liggen)

KLAAS: Dij Karen kin lekker kokseln, Henry.

En aans verzörgt ze dij take away dikdakkerij ook goud.

HENRY: Dut ze ook, Klaas. Zai hoalt boudel bie de goie food catering.

Maag k geern over, aal dat handmade en sustainable food.

(Gaait lui liggen te smoken).

MUZIEK

TWIJDE TONEEL, nog in woontoren.

TRIENY STUF (komt mit drugs): Dag joe baiden!

KLAAS (lui) Wie zitten net nog wat te bruken, Trieny, en nou komst doe der al weer aan mit nije stuf! Da’s ja meroakels!

TRIENY: Joa, t is vrijdag en mörgen willen ie ook nog wel wat, heren. Ik heb hail wat om te smoken of te snoeven. En Crystal meth en XTC heb ik ook!

Is Knelske hier nait?

HENRY (gapt) Nee, dij holdt in woonkitchen tou.

TRIENY (zet heur tas op toavel en hoalt drugs der oet):

Wat hemmen ie fiscalisten en accountants toch ainlieks n mooi levenke. Noa joen waark lekker dikdakken, niks doun en relaxen op baank.

En zo ain as ik mout der hailtied mor deur, weer of gain weer.

t Is ongelieks verdaild in wereld.

KLAAS: Doe zugst dr aans nog goud oet, ol wicht.

TRIENY: Mor ik kom nait zo makkelk aan de kost as ie.

KLAAS: Komt, omdats doe t, as drugskoeriertje, nog nait haildaal deur hes,

Trieny: ‘’Greed is good en fiscoale deugd is veur de dommen’’!

TRIENY: Joa zelt wel, mor wat ik mie nait begriepen kin? Dat ie nog gain partners hemmen. Ie huiven t ja naargens om te loaten.

Kinnen der elk wel drij of vaaier touglieks hemmen.

HENRY (laggend): Ze willen ons nait hemmen, Trieny. Behaalve bie t ofreken!

TRIENY: Ie hemmen der vast nooit gain muite op doan. Aans har je wel gonnent lös kregen. Git nog tou! Ik wol joe baaid wel hemmen, mit aal joen aandailen, euro’s en bitcoins en joen geld op dij Maagden-aailanden op de koop tou.

HENRY: Doe koms te loat, ol wicht!

TRIENY (nijschiereg): Ie hemmen toch niks aan t haandje?

HENRY (laggend): Nee, dat nait. Ik wol mor zeggen, doe bist ons veuls te old. Astoe nou n daarteg joar jonger waste, din wur t n aander proatje.

Mor wat zol wie mit zo’n ol opoe as die?

TRIENY (nemt tas weer op): Zokswat wil k nait heuren. En dat mout zo’n ol soepkerel as doe neudeg zeggen! Kom, t is vrijdag en ik wil noar Café de Blauwe Hengel! Ains kieken of ik doar nog ain opvissen kin.

Moi hur! En betert joe wat! (Trieny òf).

KLAAS: Dij ol hapsnoede het t bekje goud op stee, Henry.

HENRY: Dij wol k nait geern aal doagen over ons parketvlouer hemmen, Klaas.

(korte pauze, Henry smookt as n schosstain, Klaas in gedachten)

MUZIEK

DAARDE TONEEL (1922. Links op t podium. In t boerenvertrek).

JANNOA (komt op, nemt toaveldoukje en pakt schuddels).

HINDERK: Hest die ook goud dik eten, Jannoa? Hest d’r ja ’n kleur van kregen.

JANNOA (laggend): Dat is jonkhaid, boer. As men altied fiks poot aan mout, dan lus je ook wel wat eten.

HINDERK: Zó mout t ook wezen, wicht. Doe kinst der best tegen, Jannoa.

JANNOA: Aarbaiden is gezond, boer.

KLOAS: Dat zegst goud, Jannoa.

HINDERK: Jannoa, dij wait t wel. Bist n fiks wicht, Jannoa, hur!

JANNOA (laggend): Dat zeggen ze wel meer, boer.

JANNOA (Jannoa òf). (Baaide bruiers in gedachten. Klaaine pauze)

KLOAS (houst n moal of wat): Hinderk, bruier, -ik wol die ais wat zeggen.

HINDERK: Ducht mie al, dast wat op dien gewaiten harste.

KLOAS (houst): Ja, kiek, (houst) t zel hier van nou òf aan wel wat aans regeld worden mouten. Áíns zellen wie zellen van nkander mouten, n schaaiden boudel der van moaken, Hinderk.

HINDERK: Wie akkedaaiern aans goud mit zien baaiden, Kloas.

KLOAS: Doar nait van. En wie hemmen ja nuver veuroet boerked.

Mor (houst) ik wol die ainlieks vertellen, ik bin dat doulloos leven zat. Men het de joaren der ook ja tou, Hinderk. – Om die t din vot mor te zeggen, ik (houst) haar – traauwplannen.

HINDERK (bloast n dikke rookwolk oet): O zo! – Wolst die n vrouw toustellen,

Kloas? Doar har ik ja nooit aan docht. – Joa, t older heste, dat mout ik die tougeven. – En wél is dien toukomende, as ik vroagen mag?

KLOAS (houst): Nou ik der ainmaol van begund bin, nou zelst ook van enden en zwetten waiten, Hinderk. Ik har t oog op Knelske, ons hoeshollerske.

Dat is n boas van n wicht, dat waitst doe ook wel. En nait rij, dij brengt mie de boudel der nait deur. En ze kin zo verflikt lekker eten koken.

Dat is mie ook n bult weerd. – Mor den most doe van zuls rumen, Hinderk. Jonggetrouwde lu dij willen t laifst onder zien baaiden wezen, dat begripst vast wel.

HINDERK: Den wol ie mie der oet bannen, verneem ik. –Och, nou, wat mout, dat mout. Den trek ik noar ons ander ploats tou, Kloas. Wie kinnen aarbaider t wel aanzeggen, dat hai ploats veur ons moaken mout…

Nood brekt wet, ja! En hai kin wel n aander stee zuiken.

KLOAS (verwonderd): Veur ons? Veur ons? –Veur die, mainste toch, Kloas?

HINDERK: Nee, ik heb mie goud oetdrukt, Kloas. – Den wil ik ook mor traauwen. Ik bin twij joar jonger as doe, Kloas, en was doe kinste, dat kin ik ook.

KLOAS: Dat treft ja singelier, dat wie aigenste gedachten hemmen, Hinderk. – Den harst doe ook al ain op t oog?

HINDERK: Joa, dat heb ik, Ik mout die eerlieks zeggen, dat ik ook zowat loer op Knelske har. Mor, nou doe even te gaauw west heste, nou zel ik t overleggen mit ons Jannoa. Dat is ook n biederhand wicht, doar duur ik t wel mit riskaaiern. Ik heb heur ainlieks nog nait praaid, mor zai zel der niks op tegen hemmen, dat zai zó mor boerin mit op rieg wordt.

KLOAS (langzoam): Hm! – Zo! – Dat is toch wel n woaghalsderij, Hinderk.

Zolst gain last mit heur femilie kriegen kinnen, bruier?

HINDERK: Dij zol ik mie wel van hoed ofhollen, doar bin ik zulf mit bie.

KLOAS: Dat was mien veurnemen ook, Hinderk. Wie mouten zörgen, dat wie onze boudel bie nkander hollen. Ik heb der alle moud tou, dat ik gain mizzekoop dou. Knelske dat is n wicht oet ain stuk.

Dij komt veur de zoak op, – zels ais zain.

HINDERK: Jannoa is veuraal nait minder, Kloas. Dat wicht doar zit waark in en zo ain mout ik nét hemmen. Dat kalft wel goud of, Kloas.

KLOAS: Willen t beste der van hopen, Hinderk. Mor ik bin older as doe, Neem nou n goie road van mie aan. Bedenk die nog ais deeg. –

Zo as Knelske, dij het nog wat achter t linnen, het ze mie zain loaten, mor zo’n Jannoa dij is noakend en bloot. As doe doar over hèn stappen kinste, nou, den tou mor. Mor ik wol die t toch even veurhollen.

HINDERK: Joa, dat is ook hail goud van die, Kloas. Mor kiek ais aan, ik loop ook al noar de zestig – doe bist der wis even boven? – en mie dunkt, op mien older den ken men al wel lös lopen. Loat mie doar mor stil mit geworden. Ik wait hail goud, wat ik dou. Jannoa dij kin ommeroak pokkeln.

En zo ain paast mie. t Is ook hail gain lèlke maaid, ze is wèl te lieden.

KLOAS: Nou, den most dien gang mor goan. Ik zai wel, is gain muiten of keren aan. Ik wol die aans nog zeggen, Jannoa is oet n dikke koppel.

As zuks nóáoard!

HINDERK: Kinder kriegen gaait tou mode oet, Kloas.

KLOAS: Men wait der niks van, wat joe boven t heufd hangt. Mor, in elks geval, as doe en Jannoa nog ais n hok vol leujongs kriegen, enne…. en ik en Knelske nait, den mot ie nait op ons oazen hur!

Elk mout zien aigen kinder deur tied hin helpen.

HINDERK: Knelske kin toch net zo goud n haile toom kriegen.

Dat wil wie mor aan zien beloop overloaten. Knelske is óók nog jong.

KLOAS: Willen hopen, dat dat goud goan maag. Mor ik zeg nóg weer, elk mout veur zien aigen kinder stoan!

HINDERK: Doar bin wie nkander ook toch nait tou neudeg, Kloas.

Wie hemmen baaiden genog.

KLOAS: As doe dat mor ontholste, Hinderk.

HINDERK: Mien kinder zellen die nait lastig valen, Kloas – wees mor rustig!

KLOAS: En as mie en Knelske t nog ais te beurt valen mog, dat der wat jongs kwam, den zel wie t ook zúnder Hinderk-oom zien centen kloar speulen.

HINDERK: Accoord. Dat loat wie den zo, Kloas.

KLOAS: Den krieg je der loater ook ja nooit gain akzie om, as ie dat in t veuren ofspreken. Nou wait wie baiden, woar wie aan tou binnen, as t zo wied komt. (körde spreekpauze).

HINDERK: Nou zit ter mor even meer op vast, of wíchter wel willen.

KLOAS: Dat zel wel goan, Hinderk.

HINDERK: Dunkt mie ook wel, Kloas.

KLOAS (langzoam opstoand): Komaan, den wil ik nog ais even bie t vij langs.

HINDERK: Bovenste veers is nait al te pluus, ducht mie.

MUZIEK

Vaaierde toneel. 2022 in woontoren

Henry zit in gedachten.

JOHNNY (Brengt grode mand mit schone was):

Ziezo, hiermit kinnen wie joe weer schier en schoon hollen.

HENRY: Hoi Johnny. – Wat bist doe fucking staark!

JOHNNY: Och! Wat zol mie dat, zo’n schieterg wasmandje! 

HENRY: Mie ducht, dat weegt nog al wat.

Maagst geern wat doun, Johnny, hèn?

JOHNNY: Jonge joa. Doar heb ik mie aan wend, (wil weggoan).

HENRY: Wacht even, Johnny. (houst) Ik wol die ais wat vroagen.

Hes nog n klaain goatje veur mie?

JOHNNY: Joawel, mor ik ben nog busy, jong. Vot din mor… Spit it out!

HENRY: Ja, kiek ais, mien jonkje (houst). Joa, ik wait hoast nait, hou ik dat oetdrukken wil. Kiek, Johnny, allain is allain, is t nait zo?

JOHNNY (laggend): Dat komt oet jong. En mit meer bin-je meer.

HENRY: Juust! Ikke (houst) wol mie verandern, Johnny. Hou liekt die dat tou?

JOHNNY (nijsgiereg): Hou mains dat, jong?

HENRY: Joa, wat ducht die as ik traauwen ging? Zol t wat veur mie wezen?

JOHNNY (lachend): Awesome! Zeker, mos doun! Kins nog best n partner aan.

HENRY: Ducht die dat? Nou, hest dóé der zin aan? Ik, ik wol wel wat mit díé!

JOHNNY (hoogst verboasd): O, my god! Mie? (laggend) Och, kom, kom nou!

Wols mie der tussen hemmen? Den mos vrouger opstoan, mien jong!

HENRY: Nee – nee – nee. Zeker woar, ik main t eerlieks.

JOHNNY (twievelnd): Ja, mörgen brengen! Komaan, ik mot noar Pilatesles.

(wil weg, Henry holdt hom tegen).

HENRY: Doodstaarvens woar, Johnny, t is gain gekhaid. Ik wol zulfs mit die traauwen. Teminnent, as doe mie hemmen wilst.

JOHNNY (bedeesd): Holds mie nait veur t zoodje?

HENRY: Zoks heurt die vanzulf eerst roar tou. Mor as doe der nait op tegen heste, den gaait ter recht op aan. Maagst die der nog wel eerst op besloapen, dat ligt aan die. Mor ik bin der tou rezelvaaierd.

Al waas t mörgen.

JOHNNY (blied): Ik wil van zulfs wel géérn, jong. Right away!

Mor blieven wie hier din zo wonen?

HENRY: Nee, Johnny. Ik en doe goan noar dat penthouse, in woontoren hier om houk. Klaas blift hier mit Karen.

JOHNNY (klapt blied in handen): In dij aander fancy woontoren? Wat cool ja!

Nee, ik kin t nog hoast nait leuven. Doe reudels mor wat!

HENRY (nemt hom bie haand): Nee jong, hur! t Ís zo, doodstaarms woar!

JOHNNY (verrukt): Wel haar zuks ooit docht? Ik nait, hur. Mor hou mot ik die den behandeln. Sums as “Henry” en sums as ‘’boss’’?

HENRY: As Henry vanzulf. Mor laiver nait bie ons in firma.

JOHNNY: t Zel mie eerst roar aankomen, jong. Ik bin nou al flabbergasted.

HENRY: Dat went gaauw, mien jonkje.

JOHNNY: Ik in n gezoamelk penthouse én Personal Manager bie de firma?

HENRY: Wie zellen t hail wel mit nkander lèvelen, Johnny-boy!

JOHNNY: Joa hur. Zels t goud bie mie hemmen, jong. O, my god! Ik bin der roar van in kop. Ik zel nou wel weer aan t waark goan!

HENRY: Tou mor hur! Vanoavend kin wie wel wieder proaten, mien jonkje.

JOHNNY (Johnny òf; mor komt nog even terug):

Mor hou wordt t din mit dien bruier?

HENRY: Dij zol zok ook wel redden.

JOHNNY: Wil dij ook traauwen?

HENRY: Dat zel van zúlf wel aan t licht komen, leutje. (Johnny òf)

HENRY (zucht): Grote griezel nog tou! Nou is t zo wied. t Haart slagt mie acht en tachtig. Woar heb ik mien smart watch loaten? Hoi kerel, ik mout mien haartslag en blouddruk meten, din kaalm even wat joggen en n jointje, dat ik weer bie t stuk kom.

MUZIEK

Viefde toneel. 1922. Op boerderij

HINDERK (zucht): Grote griezel nog tou! Nou is t al zo wied. t Haart slagt mie acht en tachtig. Zoks is stoer waark. Ik mout ainks even wat kuiern, dat ik weer wat bie t stuk kom. (Hinderk òf).

JANNOA (komt op mit grode wasmand, schudt mit kop)

Nee, mor! Wel het zowat op t vioul speulen heurd? Ík boerin mit op rieg.

Mit ol Hinderk. Getverdikke! Dat lap ik hom toch nuver. Nou heb ik mien kost koft. Zel ol Joap van opkieken. (gefluit achter t toneel) Harregat. Doar hei-je dij vent net. Ja, fluit doe mor. Ik kom nait. Ik heb beter bonen op beun. (gefluit) Och vent, hang die op! (gefluit)

Nee ol jong, ik bin nait te spreken.

JOAP (komt in deur kieken): Bist doe hier? Hest mie nait heurd?

JANNOA: Joa wel, mor ik kin t nait wachten. En ik zel die t vot mor zeggen: ik wil nait langer mit die.

JOAP (verwonderd): Nait? Wat heb ik den doan?

JANNOA: Niks; mor ik goa traauwen!

JOAP: Doe traauwen? Mit wel dat?

JANNOA: Zelst loater wel gewoar worden. En goa nou mor gaauw, doars vandoar komen biste. t Is oet mit ons. Schoon oet.

JOAP: t Ging ja aans zo nuver!

JANNOA: Nou, ja, dat hemmen wie der van had.

JOAP: Ach! Doe mainst der niks van!

JANNOA: Zeker main ik t. Most mor n aander zuiken. Bennen ja genog.

Ik goa binnenkört traauwen. En doarom.

JOAP: Dat spiet mie. t Spiet mie donders. Har k nóóit van die docht.

JANNOA: Ja, nou, het zit nait aans. Mo-je rekenen, zoks komt as n dunderbui. Moak nou mor gaauw dast vot komste. Ik kin die hier nait bruken.

JOAP: Wat bist ja vraid! t Is min doun van die, dast mie zo strieken lets.

JANNOA: Ach, zoes toch nait, vent!

JOAP (Wil weg, komt terug): Dou mie din nog áín doetje, Jannoa, veur t alderleste.

JANNOA: Bizze gek, Joap?

JOAP (vleiend): Aine mor! Veur t ofschaaid!

JANNOA: Nou vooruit! Ain kinst kriegen, meer nait. (kussen elkaar).

En nou der oet, en radjes ook.

JOAP: t Is joe n boudel! Nou, dag Jannoa.

JANNOA: Joap! Ik hoop dat die t goud goan maag. (Joap òf).

Hè! t Begroot mie wel n beetje van ol jong. Ik mog hom aans wel lieden.

Mor dit is beter. Boerin! Ikke boerin! t Zel mie wel lieken. Wat kin k nou voak n nij klaaid kriegen! (Jannoa huppelnd òf).

MUZIEK

Zesde toneel. Ook op boerderij.

(In tied van meziek. Knelske op mit theepot en stoofke, zet dat op toavel, kikt in kachel, zet stoulen wat terecht, enz., gaait achter toavel zitten te braaien).

KLOAS (lopt achter Knelske langs, klopt heur op scholder):

Knelske wicht ik bin nog zó lekker zat.

KNELSKE: Ja, worst, woddeltjes, dopattjes en opbakte aardappels mit n siepeltje der onder waren aardeg nuiver belukt vanmiddag.

KLOAS: Joa, benoam dij dópattjes! Dij smouken mie tot leutje toon aan tou!

En nou hest thee ook al kloar?

KNELSKE: Joa, boer. Mor t mout nog eefkes trekken.

KLOAS: Doe bist n gebóren hoesvraauw, Knelske.

KNELSKE: Dat mout ook, boer. Op zo’n grote plaats doar is van alles te doun.

KLOAS: Dat hemmen wie goud roakt mit die. Ik wol die nait geern weer kwiet.

KNELSKE: Ik heb t hier ook goud naar de zin, boer. Ik kon anders wel trouwen.

KLOAS (verschrikt): Zol mie glènde spieten. Doe traauwen, Knelske? Mit wel?

KNELSKE: Ik wait nog niet, of ik der toe beslis. Korfloper Trien Stoet het bie mie aandiend veur boas smid. Maar t liekt mie nog niks toe.

Zo’n swaarde smid.

KLOAS (houst): Nait doun, Knelske! Most stil bie ons blieven, wicht!

KNELSKE: Men wait niet, wat men moet en wat t beste is.

Men mout ook aan later denken vanzelfs. En hai het n beste kostwinning. Ik bin der wel n beetje verlegen mee. Trien Stoet die raadt t mie slim aan.

KLOAS: Vanzulf! Dij krigt provisie der van. As ik die waas (houst) den haar ik toch laiver n boer as zo’n smid. n Boer dij kin die t beter geven.

Woar of nait?

KNELSKE: Dat is ja vanzelfs. (Laggend) Maar is nog nooit boer om mie west.

KLOAS: Doe bist t aans dubbel en dwars weerd, Knelske. (houst). Van t ain op t aander: hou zol die dat toulieken, as ik en doe ais traauwen gingen?

KNELSKE (verboasd): Ie – mit mie?

KLOAS: Ja, woarom nait? – Vanzuls, wie schelen n beetje mit joaren, ik bin al n stuk hèn. Mor ik bin toch goud kras en, as t nait minder wordt, den kin we nog n hail bult wil van nkander hemmen. Mie dunkt, dat mos mor aangoan, Knelske. Wat zegst der van?

(heuren Jannoa achter t toneel n verske zingen).

KNELSKE: O boer! Meen ie t zeker waar, dat ie mit mie trouwen willen?

Ik bin ja joen hoeshollertje mor.

KLOAS: Dat dut niks. Zeker, ik main t. Aans haar ik der ja nait van begund.

As ik der nog n beetje wil van hemmen zel, den mout t nou wezen.

Aans gaait t over. Ik bin die toch vást nait te óld?!

KNELSKE: Ain die der alleen voorstaait, as n degelke man, al wat op joaren….

ik wol zeggen, die niet zo piepjong meer is. Dat nuchtere goed, daar heb ik niks bij.

KLOAS (verrukt): Nou, kiek ais aan, dat akkedaaiert ja net.

Dus, dat is den koop en slag, Knelske?

KNELSKE: Van mien kant graag, boer. Ik beloof joe, ik zel goed veur joe wezen.

KLOAS: Doar reken ik ook op. (houst) Thee is nou vast al trokken.

Tap den mor ais in, den zel-we der op drinken. – Handen trillen die ja kant, Knelske.

KNELSKE: Joa, vanzelfs, joen aanvraag komt ook zo onverwachts.

Kon ik ook niet op voorbereid wezen. As je blaift, boer! (riekt thee aan)

Ik hoop, dat wie t goed met elkaar kinnen vinden.

KLOAS: Bin k niks bang veur, Knelske. Wie kénnen nkander ja, wie waiten, wat wie aan nkander hemmen. (Jannoa zingt weer achter t toneel).

KNELSKE: Jannoa! Heur mie dat wicht ais! Ik kon óók wel zingen, boer!

KLOAS (grinnikt): Ie magen t der wel baaiden gelieke goud veurstoan hemmen.

KNELSKE (kikt op): Ik en Jannoa? Hoe bedoel ie, boer?

KLOAS (laggend): Bruier Hinderk dij wil t mit Jannoa overleggen.

Dat is vast ook al kloar waark, t wicht bèlkt ja van bliedschop!

KNELSKE (verboasd): Boer Hindrik met Jannoa? Dat wordt hier n verandering!

Daar zal over praat worden in t dorp! Wat zel Trien Stoet daar n grode mond over hebben!

KLOAS: Mensen willen wat te proaten hemmen. Loat heur!

t Grootste nijs duurt mor drij doagen. Nou, Knelske (geft heur n haand) den loat wie dat eerst mor zo (wil òf goan).

KNELSKE: Ie mouten joen thee eerst opdrinken, boer. Anders wordt t kold.

KLOAS: Herink! Heb ik mien thee stoan loaten? Hou heb ik dat zo? (drinkt oet).

Ziezo, nou mout ik ais even achter bruier aan.

Ik bin der zo weer, Knelske, hur!

KNELSKE: Goud boer, best hoor! Ie mouten joe daar achter niet verkleumen laten. Ik zel zorgen, dat kachel goed hait is, dat ie hier lekker waarm zitten.

KLOAS: Ik heb niks gain kolde. Ik bin slim waarm; kop braandt mie.

KNELSKE (laggend): Ik glui ook, boer. Komt vast van onze dikke voornemens.

KLOAS: Kon best wezen. Zowat dat is gain aldoags waark, Knelske.

KNELSKE: (Kloas òf). Mensen kinder en geen einde! Wel haar dat docht van die olle jonges? Dat daar nog zoks wat in zat! Ik en ol Klaas, en Hindrik mit Janna. En dat zo hals over de kop. Wat zellen mensen afgunsteg op ons wezen. Afijn, beter benijd as beklaagd. Wie hebben ze te pakken, dat is t veurnaamste. (schenkt thee).

MUZIEK

Zeuvende toneel. 2022. In woontoren.

JOHNNY (komt zingend op mit zulfde verske as Jannoa veurheer):

Glaske widde wien, Karen? (gaait bie toavel zitten)

KAREN: Ik haar die al inschonken. Wat hest ja n kleur, jong!

JOHNNY (opgewonden): Doe nait minder. Zel ik die gaauw ais groot nijs vertellen, wicht? Henry wil mit mie traauwen!

KAREN (defteg): En Klaas en ik hebben t ook klaar met zien beiden.

JOHNNY: O, my god! Is t toch woar? Ik heb t aigenste al docht. Meroakels binnen nog nait te wereld oet. Ik ken der nog nait recht bie. Doe wel?

KAREN: Ik mout der ook nog eerst toe wennen.

JOHNNY: Haarst doe ons ol jonges dóár op aanzain, dat der nog zokke tricks in zaten? As heur t nou dammee mor nait opbrekt.

KAREN: Waarom zol heur dat opbreken, Johnny?

JOHNNY: Der zel over kletst worden, en elk en ain staait kloar mit goie road.

KAREN: Wie bennen toch emansipeerde muppies, daar ander jonkgoud naar opkiekt?

JOHNNY: Dat heb ik ook zo. En wie binnen jonk en hait, Karen, en doar tegenover stoan onze boys allain mit heur bankconto!

KAREN: Zo is t maar net, Johnny. Ik zel zorgen, dat t heur niet berouwen zel.

JOHNNY: Ik zel mien ol Henry ook pleasen.

Mor men is nait eerder wis, veur ie veur ambtenoar stoan hemmen.

As ze heur hakken nou ais weer optrokken!?

KAREN: Daar mout wie veur zorgen, dat dat niet gebeurt.

JOHNNY (opgetogen): O, Karen, Karen! As wie mit dizze jonges

in gemainschop van goudern traauwd binnen, den kin-we kriegen wat wie hemmen willen! (Bèlken touglieks): Bahama’s, hier wie kommen!!!

KAREN: Ja, Ja, maar ol jonges binnen aan knieperge kaant, as t niet om heurzulf gaat, dat weetstoe ook wel.

JOHNNY: Wie zellen ze fiks om de lever goan. Och, dat begriepen ze toch ook vast wel, dat heur lovers goud in de spullen zitten mouten!

KAREN: Nou ja, dat is van later zorg. Wie zellen t bed goed warm holden, Johnny. Ons jonges bennen in elk geval super chill.

JOHNNY: Sure, ik maag mien Henry best lieden.

Zegst doe al van ,,Honey”, Karen? Of is t nog ,,jong”?

KAREN: Net zo as dat beslaagt. Men wordt van lieverla closer mit nkander.

Ik mag graag n beetje piano aan doen.

Oppassen dat ie joe niet mishebben.

JOHNNY: Ik zel ook wel oppazen. (ze drinken gloazen widde wien oet).

KAREN (staait op): Komaan, zel wie t wasgoed nog even opbargen?

JOHNNY: Zeg, Karen, hest aal wat bling-bling van Klaas had?

KAREN: Nee jong, doe?

JOHNNY: Wel nee. Och zoks waark, dat kinnen ze nog nait.

KAREN: t Gaat der gelijke goed om, Johnny.

JOHNNY: Joa, nee, mien Henry komt bie mie op goie schoul, wat zel k hom n stuk vuurwaark zain loaten! (baaiden òf)

TREURIGE MUZIEK

Aachtste toneel. 1921. Op boerderij.

Hinderk komt op, handen in buus, hangend heufd; beeld van daipe versloagenhaid, gaait mit n daipe zucht zitten. Kloas komt op).

KLOAS (even moudeloos): O, bist doe hierzoot, Hinderk?

HINDERK (mit n zucht): Joa, Kloasbruier.

KLOAS (gaait ook zitten , ze kieken nkander wezenloos aan):

Hest doe…hest doe…t…kloar, Hinderk?

HINDERK (daip zuchtend): Och herink, joa … Doe ook, Kloas?

KLOAS (ook zuchtend): Joa, stumper.

HINDERK (versloagen): Stoer waark op ons leeftied, Kloas.

KLOAS (zucht): Joa, Hinderk. Zol t ainlieks wel goud veur ons wezen?

HINDERK: Ik wait t nait, Kloas.

KLOAS: Ik wait t ook nait, Hinderk. Ik krieg t haildaal op de zenen!

HINDERK: t Zakt mie ook al hoast in de bainen.

KLOAS (daip zuchtend): Tja! – Tja!

MUZIEK

Negende toneel. 2021. In woontoren

HENRY: Mozzen t mor nait doan hemmen, Klaas.

KLAAS: Ik leuf t ook nait, Henry. Wie hemmen ons lèlk wat op haals hoald!

HENRY: Ik maag der ja hail nait aan denken. Hou kon we zo wezen?

KLAAS: En hou kommen wie der weer van òf?

HENRY: t Is heur zeker en vast allain om onze bankreken te doun! Hai! Hai!

KLAAS: En wat dat aangaait: reken nou ais aan, wat n geldkostens wordt dat veur t inkopen in onze firma! En veur heur opsmuk, heur klaaier en aal zuks wat hìn, Henry.

HENRY: Proat mie der nait van! En wat zel wie n ongewoonte aangoan, Klaas!

KLAAS: Dat is mie t slimste nog van aalmoal, Henry.

HENRY: O git, o git, o git! Ik zai der glad tegen aan, Klaas.

KLAAS: Ik vast nog veul slimmer as doe, Henry.

HENRY (zucht): En Johnnie is nog zó jong!

KLAAS: Karen ook ja. Zol t ainlieks wel pazen veur ons, Henry, op óns leeftied?

HENRY (zucht): Ja – Ja! – Zoks mos wie eerder bedocht hemmen.

KLAAS (schudt mit kop): t Kin nait, Henry, t gaait nait.

HENRY: Nee, Klaas. Ik leuf t ook nait. Och herink, wat is t n spul!

KLAAS: Aldernoarst! Aldenoarst! Ik wait mie der gain road mit!

TRIENY STUF (komt op): Goie dag, joe baaiden.

HENRY (troag)): Zo, Trieny! Bist doe doar al weer?

TRIENY (komt dichter bie): Ik wol even weer wat nije stuf aanbrengen.

KLAAS: Goud, Trieny. (steunt) Hè!

TRIENY: Wat stens ja, jong! Is der wat oet order?

KLAAS (troag): Nee, niks.

HENRY (legt geld op toavel): Hierzo, Trieny, is dien geld. (steunt) Hai, hai!

TRIENY: Laive toetpot en nog wat! Wat is der olle jonges?

HENRY (snibbeg): Och, niks.

TRIENY: Git nog tou! As rieken om niks stennen, wat mout wie arme lu den?

KLAAS (drifteg): Men het wel ais wat, Trieny!

TRIENY (laggend): Ik wait t wel. Ie worden mit joen geld verlegen.

Dou mie der mor wat van; ik kin t wel bruken.

HENRY: En doe bist om n proatje verlegen, Trieny. Pak dien geld nou mor op.

En verders hemmen wie gain bosschop aan die.

TRIENY: Hm! – Narreg ook nog! t Wordt nait beter mit joe, ol jonges.

KLAAS: Doe bist écht n dik ol bitch, Trieny, n bekjegaauw, dát bizze.

TRIENY: Elk vogeltje zingt zo as hai bekt is. Ik zeg joe goiendag, heur! (gaaIt òf, mor komt nog even weer om deur kieken):

Wat joe makaaiert? Ie mozzen traauwen, kerels!

Binnen genog, dij joe op ofbroak nemen zellen.

HENRY: Moak mor dast votkomste, doe bekstuk! Huifst hier nooit weerkomen!

TRIENY: Dagzoam! (òf, trekt deur haard dicht).

KLAAS: Hai! Mout zo’n malvreten schepsel joe óók nog helleg moaken!

HENRY: Net of men aans al gain ellèn genog het.

KLAAS: Men kin zien boudel nait onverheerd loaten. Aans den wus ik t hail wel, den piekte ik der tussenoet! Ik wol dat wie t mor nooit begund wazzen.

HENRY: Doar zegst doe wat, Klaas. – t Gait nooit goud, jong. – t kin nait.

JOHNNY (komt op, vrolek, baaide heren op baanken. J. gaait bie Henry zitten):

Hou is t, jong? Nait aal te lekker?

HENRY (zuneg): Nee, Johnny.

JOHNNY (bezörgd): Wat scheelt der aan, Poepie?

HENRY: Ik heb wat liefzeerte, Johnny. Kop is mie ook wat hol.

JOHNNY: Dat betert wel weer. Dat is t veujoar, mos reken. (gaait zitten, schikt wat dichter bie Henry. – Henry schikt wat terug): Wil t nog nait, Henry?

HENRY: Nee. t schudt mie deur haile pokkel hèn.

JOHNNY (sneu): O, my god! Wat is t ja n boudel mit die!

KAREN (komt op, zet zich achter toavel, dicht bie Klaas):

Ziezo, t waark is doan. Nou zit t haile stelletje bie mekaar.

KLAAS (zuchtend): Joa. – – Ale vaaier.

JOHNNY: t Is mit Henry nait al te best, Karen. Hai het wat liefzeerte.

KLAAS (zaacht): Ik bin ook nait haildal zo as t wezen mout.

(Karen en Johnny kieken nkander aan.

KAREN: Klaas, zo net wastoe zo monter as n tuut.

KLAAS (bedrukt): t Kin gaauw verandern, Karen.

KAREN: Kin wie der ook wat aan doen, Klaas? (schikt wat dichter bie Kloas).

KLAAS: Och nee, Karen. t Zel vast vanzulf wel weer overbetern.

JOHNNY (mit overtugen): Ik zol even n lientje leggen, knappen ie van op.

KAREN: (staait op, hoalt coke, n fles kejak en gloazen):

Ik wait t heel wel. Wie mouten goed veur ons jonges zorgen.

Wat doe, Johnny?

JOHNNY: Promises, promises, Karen.

KAREN (schenkt in; ze riekt Klaas, Johnny en Henry n glaas):

Klaas! Kejak is medesien veur die!

KLAAS: Zol t Karen? Pebaaiern mor! (zucht en houst). Och ja, ie baaid, t hoge woord mout der mor ains oet. Henry en ik hemmen der nog ais goud over prakkezaaierd en nou wollen wie ons hoast wel weer terugtreden.

HENRY (stöttert): Ja, ja, kiek, zol t ainlieks wel goud veur ons wezen,

dat wie nou nog traauwen? Op ons leeftied?

JOHNNY: Dat is juust haile best veur joe! (hai kikt Karen aan).

HENRY: Doar kin je veuroet niks van zeggen, Johnny.

JOHNNY: Ja, juust, dat is t hom! n Veul móóier leven krieg ie op nduur!

HENRY: As men dat mor zeker wus. t Kin ook ofvalen.

KLAAS: Zo as Henry zegt: of ons t ainlieks wel voldoun zel?

KAREN (Schenkt weer in. Mit overtugen):

Huif je heeldaal nait aan twieveln, mannen!

Ie zellen t zo mooi hemmen mit ons. Ie zellen joaren jonger worden!

JOHNNY (vrolijk): Den begun je nog ais te leven. (schikt wat dichter bie Henry)

Doar fleur je haildal van op. Hou wordt t nou mit die?

HENRY (nog zuneg): Och, het zakt n beetje. Mor….

JOHNNY (striekt hom laggend over knij):

Nou wie dicht bie joe binnen, nou betert t vot!

KAREN (monter): Mij dunkt, doe knaps ook al op, Klaas.

KLAAS (troag): Nee, t wil nog nait, Karen.

En t mout mor over goan mit joe baaident!

JOHNNY: Zo denks toe der toch vast nait over, Henry. Want, o, my god!

Ik heb mien Joap ofzegd, omdat ik mie aan die verbonden rekende.

HENRY: Dat most doe nog mor nait doan hemmen, Johnny.

JOHNNY (sneu veur zich kiekend): Ik zol die ja nait meer missen kinnen.

KAREN: En ik heb mien dailname aan t tillevisie pergram First Dates meegeven, dat ik zag der maar van af.

KLAAS: Karen, ik haar laiver had, das doe doar nog wat mit wacht harste.

KAREN (sneu): Willen ie ons den groag kwiet, jonges?

KLAAS: Nee, haildaal nait. Dat is mien zeggen, haildaal nait.

Wie mozzen ainlieks mor weer op olle vout, zo as wie dat aan distied tou had hemmen.

JOHNNY: Och, ie binnen nou wat hiepkonterg, omdat ie wat oet order binnen.

Mor zo gezelleg as nou kin-je t áltied hemmen, as ie dat willen.

KAREN: Altied joen laiverd om joe heen, dij joe verzorgt. Dij joe steunt en helpt in de firma. Dat mot joe toch wel voldoen!

JOHNNY: En wat slept dat lekker wáárm, mit twij man op ain bèr!

HENRY (stekt zien glaske oet): Doe kins t mooi zeggen, Johnny.

KAREN: Maak dien glaske ook ais leeg, Klaas. t Is goed veur die, geloof mie nou mor. (Schenkt weer in).

Ik kin wel zain, dats al heeldaal opkwiks.

JOHNNY: t Is haile best veur die jong. Doar krigs keroazie van.

Keroazie hemmen, dat is alles in t leven. En wat wint joe t wat oet!

Nou mout ie ons loon geven en din bennen wie onderdail van de firma!

HENRY (montert wat op): Doar is wat van aan, Klaas.

KAREN: En wat zel dat fijn arbeiden, as ie weten, dat t ook veur joe zúlf is!

JOHNNY: (schikt dichter bie Henry). Ik kin die nait meer missen, Henry.

As ik die nait krieg, den dou k mie wat aan…

KAREN: Johnny! Moakst mie heeldaal van streek. As t weer overgaan mos….

HENRY: Hest doe der zoveul onder te doun, Johnny? (tot Klaas):

Ik zee t al, Klaas. Johnny het t haart in the right place.

JOHNNY: O, my god! Mos mie nait in steek loaten, Henry.

KLAAS (wat opgewekter, drinkt) Dat kejak het mie goud doan.

Schenk joezelf ook weer wat in, lu!

(Karen zet meziek op: H. Niehof: Wichter blief toch thoes! J. moakt haile roeg cocktails).

JOHNNY: Den wil-wie der op drinken. Ik mit Henry!

KAREN (heft t glaas omhoog): En ik met Klaas!

(Elkenain high en doen, prat mit dubbele tong).

KLAAS: Ie binnen adorable, lovely partners. Mor – mor… t is mie wél wat!

KAREN: t Zel joe aan alle kanten meevallen! Cheers, Klaas!

KLAAS (ze klinken): Ook zo’n pozzie, Karen!

JOHNNY (staait op mit glaas): Henry, zel wie nkander ook touproostjen?

HENRY (grinnikt): Ha, ha, ha! (trekt hom op zien knij).

(Johnny aarms om zien haals, doetjet hom).

JOHNNY: O, my god! Mien Henry, mien Hinderkje! O, my god!

HENRY (laggend): Klaas! Zoks gaait toch wel hail oardeg mit mien Johnny-boy!

KLAAS (grinnikt tot Karen): Kom doe ook bie mie, Karen, mien Knelskebelske!

KAREN (omhelst en doetjet hom): Lieve, laive Kloaske! Doe tudebekje!

HENRY en KLAAS (bèlken): Lu! t Gaait aan! t Gaait aan, hur!!!

DOUK