Jeugdzunde

Net zestien en veur t eerst noar Amsterdam. Twij gezworen kameroaden, Geert en Jop, mit tienertoer op stap, t oaventuur temuid.
Amsterdam trok as n magneet en baaid fantaseerden der op lös wat of der wel nait te doun was en wat ze aal wollen doun.
Van olden moggen ze n laank weekend vot en je mouten kinder ais n moal vrijhaid gunnen naitwoar?
Geert zien oom woont in Amsterdam en doar konden ze sloapen.
Traainraais was al n oaventuur want wieder as Assen waren ze nog nooit west.
Mit kop vol instructies van ollu, en n kevot veur oom Harrie en cinten veur de tram, stapten ze op traain en t oaventuur kon begunnen.
Nij verkregen vrijhaid vuilde onwenneg, spannend ook en t kriebelde wel wat in t lief.
Ze wollen t veur mekoar nait tougeven, mor ze waren best zenuwachteg en onzeker. Onbemaarkt haren ze wel steun van nkander en goandeweg raais, weuren baaide jongkerels aal driester.

Aankomst Amsterdam centroal.
Der was heur verteld in welke tram ze mozzen stappen, overstap op de Dam en mit lien 14 direct deur noar buurt woar oom Harrie woonde. t Was nait moeilek en verdwoalen kon ja hoast nait.
Mor boeten t station zee Geert “wie kinnen cinten oetsporen deur eerst noar de Dam te lopen in ploats van mit tram te goan. Wie hebben aal zo laank op t gat zeten, dat k kin wel wat bewegen bruuken. Doe den?” Jop, nikte mit kop en bromde “das goud”.
En doar gung t hèn, vol vertraauw stapten ze t Rokin op en verdwenen hoast in toeristen massa. Mor goud dat baaide jongkerels groot waren en mekoar in de smiezen huilen, want in t gedrang kon je mekoar zo kwiet roaken.
Geert nam t initiatief en luip veurop, Jop slenterde der traauw achteraan.
Tot op den duur de stroom toeristen noar links boog en n smaal stroatje in schoot. Geert en Jop, drok mit om zok hèn kieken, luipen ongemaarkt mit stroom mit. Jop ruip noar Geert “Most s kieken! Doar stoan apmoal vraauwlu mit bienoa gain kleren aan achter t roam! Wie binnen in de hoerebuurt man!”. Overal etalages mit betuun klaide vraauwlu achter t glaas en rode lampkes voerden boventoon. t Was inainen spannend, onrust vloog heur deur t lief. Overal bleven minsken stoan, mainst kirrels, en loerden noar t vraauwvolk achter glaas. Ook Geert en Jop bleven regelmoateg stoan en fantasie sluig op hol.
Summege vraauwlu wenkten, zo van kom mor jongkje, en ze zagen sums ook n man binnen stappen en den weuren gerdienen dicht trokken. Ook doarvan sluig fantasie op hol en ze keken nkander aan en proesten t oet. De gedachte aal.
Mor t leek heur wel spannend tou om zoks in t echt te beleven, mit goan noar binnen en den t ondenkboare te doun, aal haar gain van twij n idee van wat t in waarkelkhaid inhuil. Joa, der over proaten asof t de gewoonste zoak was en net doun asof ze persies wozzen woarover ze t haren, mor wieder was t nog nooit kommen.
Via de Warmoesstroat staken ze n brugje over en kwamen op de Oudezijds Voorburg wal oet. Doar was t wat rusteger en waren der nait zoveul roamen mit vraauwlu. Mor haalverwege stroat ston n mooie donkere vraauw en dij laagde heur tou, wenkte van kom mor dichterbie, en deur t glaas hen zee ze “Dag lieverds, vijftig gulden voor een half uurtje, ik heb er wel zin in. Jullie ook?”
Jop ston mit n vuur rooie kop en wos zok gain road. Hai drentelde wat hen en weer en duurfde vraauw nait aan te kieken. Geert doarentegen was vol aandacht en vuilde aal in buus noar knip. “Viefteg gulden”, van spanning ruip e t in t Grunnegs, “das wel veel. Ik heb vijfentwintig, kan dat ook?” Jop schoot noar veuren en greep Geert bie aarm. “Waist doe dat wel zeker? Das aal t geld wast mit kregen hest!” Geert schudde zok lös, keek noar vraauw achter t roam en zag dat ze joa knikte. “Doem veur mie”, zee e tegen Jop en stapte noar binnen.
Jop keek tou hou gerdienen dicht schoven weuren.
n Lutje ketaaier loater kwam Geert weer noar boeten, vuur rode kop en n dikke grijns op t gezicht.
Jop haar intied wat hen en weer drentelt, zien cinten n poar moal telt mor was tot conclusie kommen dat t te duur was veur hom, hou geern hai t ook wol.
t Speet hom tou tonen oet en dou e Geert boeten zag kommen kwam e hoast in verlaaiden t toch mor te doun.
“Hou was t, hou was t,” vruig Jop mor Geert grijnsde allint mor.

t Was intied al dik in middeg en ze mozzen moaken dat ze bie lien vattien kwamen. Ze waren al dik over òfsproken tied hèn en oom Harrie zol zok wel ofvroagen woar ze bleven, dus der weur steveg de pas inzet.
Op de Dam aankommen was Geert intied weer terug op wereld en graaide in rugzak noar t kevot veur oom Harrie, want doar ston t adres op.
Mor aal wat e von, gain kevot.
“Verdorie” ruip Geert, “hest doe dat kevot zain veur mien oom Harrie?” vruig e aan Jop. “Nee, dij hest doe in dat vakje veur op dien rugzak stopt.”
En dat vakje was lös! “Den het der n graaier van n zakkenroller west dij t kevot mitnomen het!” ruip Geert en bleef versloagen stoan. “Doar hebben ze ons nog zo veur woarschaauwd, en hou mout dat nou wieder?” zee Geert in n lichte paniek.
Van aal grootshaid dij baaide jongeluu haren vuilt, was niks meer over. Doar stonden twij jonge jongens in n vrumde stad en wozzen nait hou ze der mit aan mozzen.
Jop intied van schrik bekommen stelde veur om mor even noar hoes te bellen, aan overkaant ston n telefooncel, en te vroagen noar adres en hou ze lopen mozzen. En zo weur nij verkregen vrijhaid toch n beetje bitter.