De Rode Dreihouk van weleer
Woar het laand de hemel roakt
Tussen klai en wolkenpracht
Doar lag de Rode Dreihouk van t Oldambt
Een oord van stried en kracht
Hier zongen de arbaiders hun laid
Hun handen vol eelt en hun ogen mui
De groanvelden strekten zoch eindeloos oet
Mor riekdom was nait veur hun bedould
De klompen stampten deur de modder
Het zwait droop in de akkers neer
Hier klonk de stem van solidariteit
De rode vlage woedde keer op keer
De heren zaten in hun stoatege hoezen
Ver boven het volk en het verdrait
Mor de störm in de haarten van veulen
Bloasde het vuur aan in hun striedlaid
De Rode Dreihouk was meer dan een plek
Het was een taiken van opstand en trouw
Een boaken van hoop in het laand zo wied
Woar zai zwoegden onder t zwoare juk in dei tied
Noe rust de stilte over de velden
De tied het zien sporen verweerd
Mor in de wind heurst nog altied gefluuster
Van de Rode Dreihouk van weleer
