Bevrijding

t Was zestien April neegntienvaarnvattig, t Was prachtig weer en t leek wel zummer. Woij
woonden in de Begoniastroade en zodounde keken we recht noar de grode maak en doar
zagen we allennig maar zwaade rook en zodounde leek t of stad in braand ston. We wissen
dat de Canadezen der an kwamen en doardeur was der een boul opwinnen. De Duutsers
haren de bruggen omhoog draait en mien oom Pop die smörngs noar de stad komen was van
oet Roeskebrug kon nait weer noar hoes en dus kwam hai bie oons trecht. Hai begon met
mien voader te proaten over dat de brugge noar beneden draait worden kon in de machinekoamer
met de hand, (hai wis dat omdat hai met waarkt haar an de sluus} mor die zat an de aandere
kaande van de sluus. Ze pruiten nog wat en dou besloten ze om der hen te goan en t te
perbaaiern. Mien bruier die ook met luusterd haar zei “dan goa ik met”. Mien voader zei: “nee
doar komt niks van in”, mor mien bruier zeurde net zo lang dat e wel met mog. Intussen
waren wat opgeschoten jongeluu an t plundern sloagen in de hoessies van het sluuspersoneel
die deur de Duutsers vorderd waren en doar was wel wat te hoalen. De Canadezen die
vanof de Martinitoren de boudel in de goaten huilden, die zagen dat en dou ze ook nog met
n auto begonnen te slepen noar de Oliemuldersweg dachten die dat dat Duutsers waren en
die schoten n granoat der hen en die kwam terecht op het laatste hoes van de stroade en
ook nog an de stroatkaande en omdat der zoveul mensen boeten waren was dat n ramp.
De klap was hevig en dou was t even stil mor dou begon ain vrouw te gillen en was t in ain keer
n paniek. Elkenain vloog noar boeten en daar lag ons buurwichie op de grond. Heur schedel
was wegsloagen en elkenain ston as verlamd te kieken. Mien voader die direkt zag wat ter loos
was zei tegen de buurvrouw: “hoal n loaken op”, en die wikkelde t wichie doarin en tilde heur
naar binnen. n Poar deur verder was n vrouw die haar n schaarf in heur buuk kregen en die
overleed even loater ook. n Buurjong kreeg n schaarf in zien scholder en blödde aarg. Ik bin
nou zeuventachteg mor dizze dingen blieven je bie net of t guster gebeurd is. Dou de rust was
weerkeerd gingen de drei man op pad en noa overleg met de Canadezen gingen ze gebukt
noar de sluus en kropen over de onderste richel en zo in de machinekoamer De Duutsers
zaten in de loopgroaven an de overkaande en schoten op alles wat bewoog an dizze kaande.
Atank was noar de brugge reden en ston veur t hek dai dicht was, en schoot nou en dan
noar de loopgroaven, en doardeur bleven de Duutsers zich gedekt holden. Wai stonden allemoal te
kieken of de brugge al doalde en in t begun zagen we nog niks mor as je dan even nait keken
dan zag je dat e ant doalen was en ja hur langzoam mor zeker doalde de brugge. En hou lang
het duurd het wait ik nait meer, mor op n zeker moment ging der n gejuich op. De brugge was
neer. Achter de tank waren vaar Canadezen en aine ging achter de tank weg om t hek
open te moaken mor hai was nog mor net bie t hek ankomen dou wur hai deur n kogel roakt en
hai was op slag dood. Wai zagen dat allemoal gebeuren en dat was hefteg dat kan k joe
vertellen. De drei andere Canadezen kropen toen op de knaien noar hun makker en trokken
hom bie de deure weg en dou ramde de tank deur de deure en ree e over de brugge, en
begon te schaiten. De drei mannen zaten doar onder en oom Pop en mien voader zeien: “Weg
hier”, mor mien bruier zei: “Nee, hier zitten we veilig”. Mor mien oom en voader kropen der oet en hai
was mor net boven of hai kreeg n kogel in zien aarm. Mien bruier die vlak achter ze an kwam
pakte ze allebaide beet en drukte ze de kolk in en ging der zulf achteran. De tank begon
dou met een vlammenwaarper noar de loopgroaven te bloazen en dou kwamen de Duutsers met
de aarms omhoog en gaven zug over. De Canadezen trokken mien oom oet de kolk en mien
voader en bruier konden zulf omhoog klimmen. Mien oom wur noar t zaikenhoes bracht. En dou
was t eindelk zo ver, eindelk bevrijd, eindelk n end an d’ oorlog veur ons en ook de rest
van Nederland was bienoa al zo ver. De minsen waren dolgelukkeg en dansten deur de stroaten,
mor veul minsen haren ondanks de vreugde nog te doun met alle ellende wat de oorlog
teweeg brocht haar en dat mouten wie ontholden want wel zegt dat t ain ènde an alle
oorlogen is? Mien moeke zee dou d’ eerste wereldoorlog over was dochten wie dat der
nooit weer oorlog komen zol, zo verschrikkelk was dat west en dou waren wie nog
neutroal. Mor nou zaten we der middenin. Dat hebben we nou ondergoan en t is te hopen dat t
nou veur t lest west het. En doar sluut ik mie bie an. Het duurt nait laang meer dan bint der
gain minsen meer over die der nog over vertellen kinnen en ik hoop dat de komende
generoatie verstoken blieven van zuks ellende.