Heb begrip
Wenneer dast kwoadhaid vuilst, begriep den dit
De kracht van olderen is vervlogen en dat vaalt nait mit
Woar ooit hun handen mit zekerhaid grepen
Binnen de doagen noe van muite en dingen vergeten
Hun stappen, vertroagd, hun zicht soms blind
Mor in hun haart woont nog altied dat kind
Een ziel dei verlangt noar wat ooit was
Mor noe bepaarkt wordt deur de tied en heur pas
Dus alst roakst wordt’st deur wat zai noit meer kinnen
Denk aan hun stried, hun innerlijk van binnen
Want wat zai verlaizen, dut ook hun zeer
Wees zaacht en geduldeg, want ooit beleefst dat zulf een keer
