Olle laifde roust nait

Veureg joar was ien stroat wat veraanderd. t Was haarst worren. Boeten wazzen kiener nog lekker aan speulen. Minsken laipen mit tazzen ien haand noar Supermaart. Autoos reden langzoam. Brug ston òf en tou omhoog. Ales ging heer geliek zoäs elke dag. Doch was der wat veraanderd. Moar wat! Joa, bloadern begonnen van bomen te valen.
„Zel der mit mie wat weden! k Wor doch nait depressief”, dochde k.
Dat vremde gevuil roakte k nait kwiet. k Wol mit hoesdokter al n òfsproak moaken en dou laip k Knelske tegen lief. Zai was, om mit n poar woorden te zeggen: n gloepensnuver wief. Elke kerel wol mit heur wel wat. Tussen ons baaident haar t ains körtstondeg vlamd. Dou was t veurbie. Woarom t zo goan was! k Wis t nait. Wie kinden nkander van noaberschopverainen. Knelske wis immer en aaltied wat der hier heergoan was. Ok nou hufde k heur gain niks of gain naks te vroagen.
„Heste al heurd”, begon zai, en keek mie verdraitelk daip ien ogen aan.
„Heste al heurd”, herhoalde zai; “dat Klompsmoa sturm is. Veurege week is der begroaven.”
Dat wis k hailendaal nait. Noa n zetje wer mie dudelk, wat der ien stroat veraanderd was. Elke dag laip Klompsmoa mit zien hond Eleonoroa deur stroat en rompslomps nait meer. Vremd, dat ik dit nooit nait maarkt haar. Joa, hail vremd! k Haar baaident al dai doagen nooit nait mist. Begreep nou ok, woarom k mie leste doagen nait zo goud vuild haar. Onbewust haar k leden onner t hingoan van Klompsmoa. Nou lag der al ien grond.
Drai moal doagelks koierde Klompsmoa mit zien Eleonoroa laangs mien hoes noar Noorderplantsoun. k Kon klok derop geliek zetten. Hai woonde ien aander stroat en zat ook ien noaberschopverainen. k Haar voak mit hom proat. Haar mie verteld, dat der al tachteg joar was.
„Mit Eleonoroa zel k wel negenteg worren. Zai zörgt derveur, dat k genog bewegen krieg. Dat is goud veur mien gezondhaid. Din huif k bejoardenhoes nait ien. Eleonoroa is n hail laive kammeroadske. Wie hegen en plegen nkander., Wie hebben n goie reloatsie. k Bin n weldoad veur heur, en zai veur mie”, heurde k hom nog zeggen.
n Aander moal haar der t over n nog grodere weldoad. Knelske overnaachde voak bie hom. Nait ien n aander bèrre. Nee, baaident slaipen zai ien zienent.
„Wizze en woarachteg wat is zai n prachtege vraauw. n Golden minnoares. k Laankhaals immer en aaltied weer noar heur”, haar der mie ains touvertraauwd.
Joa, Knelske mos wel n hail biezundere vraauw weden. Zai kon aan elke vinger wel meer as n boudel manlu kriegen. Haar mit ain van boven tachteg wat.
Nou ston Knelske mit verdraitelke ogen veur mie. k Legde mien aarm om heur hin. En vroug:
„Hou is dat meugelk! Hai was joa nog zo oardeg nuver.”
„Zien haart schienboarlek nait”, reoagaaierde Knelske.
„Waarkte zien pombe nait meer mit? Dat is din wel gaauwachteg goan. Nait te gleuven. Immer en aaltied mit hond op pad. Woar is dizzent nou?”, vroug k nijschiereg.
Knelske keek mie n zetje aan en zee vervolgens:
„Veur Klompsmoa was t levent n feest. Nou is der vot. Hai dronk geerne n klokje. Zien Eleonoroa haar t mieters goud bie hom. Voak kwam der n vraauw bie hom thoes. Mit taxi bròcht en hoald. Dai mörn vro ston der gain taxi, moar n zaikenhoeswoagen. Veur Klompsmoa te loat.”
„Moar wat is der din zo heergoan”, vroug k.
„Doe waist doch, dat manlu wel es aargens wat mekaaiern. Veuraal ollere. Punt blift heur op zak hangen. Biemelbammel komt nait meer hoog. Klompsmoa von, dat zienent nait meer dee wat hai zulf geerne wol. Ging noar n apotheek en kreeg tebletten.. Doe hest doch wel es van Umprimoa, Vioagroa en Levitroa heurd.”
k Knikte en vroug mie òf, wat n man mit zuk spul doun mos. As noatuur nait meer mitwaarken wol, din mos n man doarmit vree hebben. Laifde, genegenhaid, waarmte konnen op veule menaaiern oetdrokt worren.
Vannijs keek Knelske mie daip ien ogen aan en wol vol belangstellen waiten of t wel goud mit mie ging.
„Joa, joa,” antwoordde k, doe kinst wel wieder vertellen.”
Dat dee zai din votdoadelk:
„Haar Klompsmoa te veel tebletten nomen? Was der te loat noar dokter goan? Wie waiten t nait. Dou Klompsmoa en dizze vraauw aan t dingesen wazzen, waarkte zien haart nait meer mit. Noa n zetje was der oet tied.”
„Nuvere òfschaaid. Dizzent kin n man naargens nooit nait beter kriegen! Moar dai vraauw zel wel schrokken weden”, zee k.
Knelske keek noar beneden en vertelde, dat zai doarvan gain niks of naks wis. Dou zai mie vannijs aankeek, zee zai:
„Doe vrougst mie zo efkes leden, woar Eleonoroa is. Zai is bie mie thoes. k Heb wat vrai van waark nomen. Moar aander week mout k weer begunnen. k Wait nait, woar k mit hond hin mout. Dizzent kin nait haile dag allinneg bie mie thoes weden. Nou k doch mit die aan proat bin, kinste Eleonoroa nait nemen. Aanders gaait zai daaiernasyl ien. Dat zol doch hail schaande weden. Doe zitst immer en aaltied moar achter dien ezel te schilleren. Wat koiern mit hond zel n goie bewegensterepie veur die weden. Doe worst ook al n dagje oller. Vergeet nait, dat t n bult pelzaaier ien dien levent bringen zel. Honderd om drai zelste nait verainzoamen.”
Doar ston k en keek nou noar stroatstainen. k Haar wat tied neudeg. k Wis, dat k veul meer verlet om n aandere bewegensterepie haar. Moar dat kon k Knelske doch nooit nait zo open en driest zeggen. k Dee kop omhoog en laagde wat. Knelske was hail geduldeg, moar longerde doch wel op mien antwoord. Wat was zai nuver! k Keek nog wat om mie hin en dou kwam t hoge woord deroet:
„Onner ain veurwoarde!”
„Onner ain veurwoarde!” herhoalde Knelske wat verbaalderd. Dizzent wol zai din wel geerne waiten.
„As k die der bie krieg”, heurde zai mie zeggen. k Keek heur mit n verlaifde blik ien ogen aan.
Nou draaide zai kop omdeel en dochde noa. t Duurde n zetje en dou sprak zai:
„Goud, moar k stel gain veurwoarden. Zotterdagoavend zel k mit hond noar die toukommen. Doe kinst zo lekker koken. Snaachts zel k bie die blieven. Kin Eleonoroa wat aan die winnen, en wie kinnen mit heur wat deur Noorderplantsoun koiern. Nog ain ding. k Heb wel geerne, datste mie mit t leeghoalen van Klompsmoas hoes helpen zelst.”
Dat wol k geerne doun. t Was weer stil tusken ons baaident. Wie keken nkander daip ien ogen aan. Vervolgens drokte k heur stief tegen mie aan en fluusterde:
„Tot zotterdagoavend.”
k Ging en keek nog n poar moal achterom. Winkte mit mien haand noar heur.
Dai poar doagen gingen mit veul muite om. k Mos aal aan Knelske dinken. Endelk en ten lesten wer t zotterdagoavend. Doar stonnen dai baaident op stoup. Wie koierden votdoadelk noar Noorderplantsoun.

Ien stroat was wat veraanderd. Wie wazzen n laifdespoar mit n hond worren. Wieder ging ales heer geliek as elke dag. Kiener wazzen lekker aan t speulen. Minsken laipen mit tazzen ien haand noar Supermaart. Autoos reden langzoam. Brug ston òf en tou omhoog.
Klomsmoas hoes kwam leeg te stoan. t Mainste spul ging noar kringloop. Joa, nog ain ding. k Heb Knelske nooit nait vroagd noar, hou dat mit dai taxi zat. n Minsk het doch recht op gehaaimen.