Prostoat

Dou Hinderk veur eerste moal bie Geert kwam, zag der n bord aan dizzent zien hoes bevestigd.
Doarop ston: Praktijk voor Psychotherapie. Dr. Geert van de Linden. Consult op afspraak – mit tillefoonnummer derbie. Hinderk keek n tiedje noar dat bord, en belde dou aan. Geert dee open, en baaident wazzen doch zo bliede nkander weer te zain.

Ien woonkoamer aankommen, zee Hinderk: ‘Dat bord mouste veranern.
Zo krigste nooit en te nimmer pesjìnten. Lu dinken hier ien dörp, dat zai noa t bezuik bie die din votdoadelk ien n hoes veur haalfwiezen deelkommen zellen.’ Geert keek Hinderk
aan, en dij vervolgde: ‘k Zol derop zetten: Praktiek veur levensvroagen en geluk.’
Geert keek Hinderk nou wat daiper ien ogen aan en vruig: ‘Woarom?’
‘Dat zel k die zeggen. Lu willen hier gelukkeg weden, moar dat gaait nait immer en aaltied hin. Doarveur hebben zai die neudeg. Begriepste?’ ‘k Zel derover noadinken,’ zee Geert. n Tiedje loater hong der n nij bord aan Geerts hoes. Doarop ston: Praktiek veur levensvroagen en geluk, en doaronner: Praktijk voor Psychotherapie. Dr. Geert van de Linden. Consult op afspraak – mit tillefoonnummer derbie.

Dat ales was al laank leden. Geert was nou veur zien waark aan Akkedemisch Zaikenhoes vervrougd ien ruststaand goan. Zien praktiek haar der wel hollen, en bord haar der nait vothoald. Hai mos hom nog wel wat bezeg hollen. Waark ien grode toen was veur hom te waaineg. Mit haanden ien schoot zitten, was ook gain naks en gain niks veur hom. Haile daag bie Hinderk rondhangen, ging ook nait. Zai zagen nkander voak genog.
Dou der ien toen aan onkruud waiden was, ston rompslomps noarberske bie hom. Zai wol wat mit hom beproaten en zee: ‘k Vuil mie nait meer zo gelukkeg. Maank Jaan en mie löpt t nait meer zo goud. Hai maarkt dat nait.’
‘Hou kin dat?’ vruig Geert, ‘laifde stroalde van joe baaident der immer en aaltied òf.’
‘Joa, dat was zo, moar bie hom is wat veranerd en doar lie k onner. Mien laifde veur hom is nooit nait verdwenen. Hai is zok n biezunnere man. Geert, k wil die wel vertellen, dat k mien man nog nooit of te nimmer noakend zain heb. Hai het mie, as wie al traauwd wazzen, ains zegd dat hai zok schoamde veur zien, doe waist wel wat manlu doar ien boksem hangen hebben. Hai schoamde zok zo veur zien luddek doempke, zo as er zien piethoantje nuimde. Begripste dat Geert?’
‘Nee,’ zee Geert, ‘moar wat moakt dat nou oet, hou groot dat liggoamsdail is. Te luddek is beter as te groot, zeg k wel ains.’
‘Joa, doe hest glad geliek. Jaan mag dat van dat luddek weden wel vienen, moar veur mie is er nog immer en aaltied mien allerlaifste man. Wie baaident hebben vaaier kiener kregen. Doar heb k veul waark veur doun most. Van hom kwam nait veul. Zien tong haar t doch zo drok, en din zien haanden. As n pioanospeuler kon er de wonnerboarlekste meziek oet mie kriegen. Nou is dat ales verleden tied, en dat holt veur mie al veul te laange aan. Nou kloagt er, dat er zien wotter stoer vot kriegen kin, en dat er pien ien zien pisbuus het. Loatst haar der n òfsproak bie ons hoesdokter. Hai was gaauw weer thoes. k Vruig hom, wat dokter zegd haar. Eerst zee der gain niks of gain naks. Loater heurde k van hom, dat der n ploatsvervangster was, en mit heur wol hai over zien perblemen nait proaten. Hai vertrok votdoadelk. Zeg mie Geert, wat mout k veur ons huwelks geluk doun?’
Geert mos efkes noadinken en zee dou: ‘Goa soam noar joen hoesdokter. Bespreek joen perblemen mit hom of heur. k Dink, dat zien prostoat zo groot as n eerabbel worren is.’
‘Dat zel k doun, moar k wait nait of er mie wel mit noar dokter hebben wil.’ ‘Dat dink k wel. Hai holt joa nog zoveul van die.’

n Poar weken loater kwam Hinderk bie Geert laangs. Zai zaten smirregs lekker thee te drinken. n Tiedje loater kwam noaberske op bezuik. Zai wol wel n kopke thee mitdrinken. Haalverwege proaderij vertelde zai, dat Jaan noar zaikenhoes mos. Dokter haar heur zegd, dat Jaan zien psa-weerde veul te hoog was. Dit betaikende, dat t nait deeg was mit zien prostoat. Dat mos ien zaikenhoes onnerzöcht worren. ‘Wie mozzen ons moar nait bezörgd moaken, haar dokter verteld. t Kon wel goudoardeg weden.’ ‘Geleuven en vertraauwen ien God, dat is t beste,’ zee Hinderk, wie winsen Jaan en die veul staarkte tou.’
Dou noarberske vot was, vruig Hinderk aan Geert: ‘Wat is psa?’ ‘Dat is prostoat spesifiek antigeen,’ antwoordde Geert.
‘Hebben wie doar ook last van. k Bedoul, dat dien en mien prostoat ook nait goud meer deeg weden kinnen zollen?’
‘Heste moar gain zörgen. Wie loaten dat elk joar onnerzuiken. Volgens dien psa-weerde biste nog n jonge kerel.’
‘Hou kin dat?’ vruig Hinderk.
‘Dat waiste doch wel … Wie leven joa zo gezond, eten elke dag pompoenpitten en al dat aner spul oet ons toenen, messeren ons prostoaten oetzunnerlek goud, en vergeet nait, doe en ik kommen elk wel twij moal ien week kloar.’
‘Is dat goud veur dien en mien prostoat?’
‘Joa.’
Zai keken nkander aan. Heur ogen glinsterden en heur laifde veur nkander sprak deroet.