Oljoarsnaacht

t Was nog nait zo laanke leden, dat Hinderk en Geert veur eer ste moal ien kerk noast nkander zeten haren. Dou was laifde maank baaident begonnen. Zai haren besloten, nait te haard van stee te lopen. Twij moal ien weke kwamen zai bie nkander.
Veul was der te beproaten.
Geert vertelde, dat der ien n poeps gezin groot worren was. Drij zuskes en ain bruier haar der. Misdainder haar der west. Noa middelboare schoul haar der medisienen ien Utrecht studaai-
erd. Zien belangstellen haar noar minsk mit psychische perblemen oetgoan. Zo was der ien loop der joaren psychioater/psychotheroapeut worren. Noa verloop van tied haar der waark ien Akkedemisch Zaikenhoes ien Stad kregen. Zien moeke leefde nog, moar zien pabbe was al hingoan.
Hinderk vertelde, dat der zien haile levent zo om en bie ien dörp woond haar. Ien Stad n poar joar Akkedemie bezöcht haar, moar haar noaderhaand te waiten kregen, dat der mit zien haanden waarken mos. Hai was timmerman worren, moar haar nog veul meer as timmern kind. Allerdeegs kon der nog immer en aaltied sentroale verwaarmensketels oet en ien nkander schroeven. Joa, smieteg was der, mit hail veul gevuil ien vingers. Dou zien pabbe hingoan was, haar hai dizzent as köster van middel- aiwse kerk opvolgd.
Hai was nait bie zien ollu haangen bleven, moar haar mit behulp van vrunden n hoes veur homzulf baauwd. Doar woonde der nog immer en aaltied. Lu ien dörp haren hom wel ains vroagd, woarom der gain vraauw haar.
‘Zuk n nuvere man kin doch vraauwlu genog kriegen?’ wer hom sumtieds zegd.
Hai zai din, dat der laiver op homzulf woonde. Der zellen dou wel lu west hebben, dij waiten hebben wat mit hom aan haand was.
‘Wolste din nooit nait n vrund hebben?’ vroug Geert nijschiereg.
‘k Haar vrunden genog, moar nait zo aine dij doe mainst. k Speulde ja ien eerste elftal van voutbalverainen. Din heste vrunden genog,’ antwoordde Hinderk.
‘Doe hest ook voutbald?’ vroug Geert, ‘woar stonste din, veur of achter ien t veld.’
‘k Speulde veurien en doe?’
‘Achterien. Wie kinnen wel ains tegenstaandertjer speulen.’
‘Joa, dat kinnen wie doun, moar din wel op om en bie drijhonderdzesteg vaaierkaande sintimeter,’ kniesde Hinderk.
‘Dat kinnen wie doun!’ raip Geert laankhaalzend oet.
Zo zaten dij baaident te proaten, as zai bie nkander op bezuik wazzen.

Dou was t oljoarsoavend. Noa dainst mos der ien kerk nog wat oproemd worren. Geert holp Hinderk mit, zodounde konnen zai gaauwer noar zien hoes tougoan.
Ien oljoarsnaacht was der ien dörp immer en aaltied veul te doun. Vuurwaark wer òfschoten, lu winsten nkander veul haail en zegen ien t Nijjoar, der wer veul zopen … Dou t wat rusteger wer, wazzen der nog hail wat jongelu op pad. Zai haren te veul achterover sloagen. Ain van heur vertelde, dat der nait zo laanke leden n flikker ien dörp was komen wonen. ‘Zellen wie dizzent ains verrazzen?’ Elkenain wol doaraan wel mitwaarken. Dou ging t noar t hoes van dij man.
‘Wat is dat?’ vroug Geert aan Hinderk.
‘Doar worren stainen tegen roeten aankoegeld.

k Heur dat dizzent kepot goan,’ zee Hinderk.
Hinderk was al opstoan, en laip noar veurdeur. Hai heurde wat boeten roupen wer:
‘Nuig ons, din kommen wie die bezuiken. Din zellen wie stoale van dien schiethoesbozzel ien dien konde steken, en din mit dat ding hinneweer goan. Dat zel die en ons veul pelzaaier geven.’ Hinderk haar krekt veurdeur opend, en zag zien oomkezegger Jaan mit n stain ien rechterhaand stoan. Hai haar nog nait wat tegen hom zeggen kind, of dizzent vloog al tegen zien kop aan. Hinderk vloog achterover, en wer deur Geert nog opvongen. Geert haar ien zien levent as psychotheroapeut wel gevoarelke situoatsies mitmoakt. Vroug wèl zien roeten ienmieterd haar. Dat haren zai aaltemoal doan. Sportief wazzen zai wel. Geert kon ale noamen en adrezzen van jongelu opschrieven. Mit nkander wollen zai schoade betoalen. Doarnoa zörgde Geert derveur, dat zai noar hoes tou goan konnen.
Hinderk haar hom op n stoul deel zet. Kop dee hom piene en bloud laip van rechter waang òf. Geert zag, dat der mit Hinderk noar Akkedemisch Zaikenhoes tougoan mos. Hai verzörgde eerst de wond wel wat. Dou baaident ien Geerts auto noar Stad reden, zee der: ‘Hinderk, t komt wel weer goud. Immer en aaltied geleuven en vertraauwen ien God.’
Ien zaikenhoes brochde Geert Hinderk noar noodopvaang. Doar zaten al n boudel lu. Joa, ien oljoarsnaacht ging der immer en aaltied veul heer. Baaident mozzen laanke wachten, veur Hinderk holpen worren kon. Wond mos dicht naaid worren. Gelukkeg zaten taandenkoezen nog oardeg vaast ien mond. Hom wer zegd, dat der moar zo gaauw meugelk noar taandarts goan mos.
Dou baaident zaikenhoes verloaten haren, keken zai nkander aan. Heur ogen glinsterden en heur laifde veur nkander sprak deroet.

Op nijjoarsoavend kwam oomkezegger Jaan bie Geert en Hinderk op bezuik. t Muitte hom zo wat der doan haar. Hai zol nooit nait weer mit n stain smieten.
‘t Is goud mien jong. Wie dinken, datste wat leerd hest. Wie vergeven t die,’ zeden Hinderk en Geert touglieks.