Nije brille

‘Is toaveltennisverainen niks veur die?’ zee Arineke lestent vanachter heur leesschaarmke.
Vroag stoiterde van links noar rechts as n lutje pingpongballechie deur koamer. Mit aander woorden, k haar gain idee wat ik mit dij vroag aan mos. Haar k t overdag al nait veuls te drok en om mie noa zoveul joar weer in t swait te joagen achter n gruine toavel, doar was k oet miezulf nait opkommen.
‘Verainen op t dörp vragt lu om ais kennis te moaken,’ luit zai mie waiten.
Gedachten schoten mie terogge noar Wiekster tieden. Persieze joartallen ontbreken, mor ik kin mie nog goud herinnern, dat Harrie en ik elke zundagmörgen in dörpshoes ‘Molenwiek’n poar potjes tennisden. Jongkirrels nog. Klokslag haalf negen stonden wie in grote zoal, muik nait oet hoe loat t oavend derveur worden was, kloar veur de stried. Pingpongen, dat de vonken der òfvlogen.
‘t Mout hoast wel 20 joar leden wezen.’
Arineke, al laank weer in aander sferen, schrok van mien opmaarken.
‘Dat ik n toaveltennnisbatje in handen had heb.’
Of t komt, omdat ik nait van leeftied waiten wil of omdat ik t spellechie groag speulen mag, drij weke leden bin k veur t eerst weer mit mien olde batje aan de slag goan. Bie SVK, sportverainen Kiel-Windeweer.
Hou t ging?
t Vuil mie nait mit. n Gat van 20 joar hest nait in ain oavend weer dichtgooid. Ook al binnen de automatismes der nog wel, ik haar t gevoul, dat ik nait mit, mor t stoiterballechie mit mie speulde. Mor woar k t maiste mit zat, k haar aingoal t idee, datter n gat in mien tennisplankje zat. Ballechies, dij k opzied touspeuld kreeg, vlogen aan alle kanten langs mie hìn. k Haar en ik kreeg der gain vat op. Om gek van te worden.
‘As t nait gaait, zoals t goan mout, zuik den eerst de fout bie diezulf,’ is n belangrieke regel in de pedagogiek.
Doarom heb k noa eerste oavend alles ais goud op n riegie zet.
‘Is t dien leeftied, dij n spellechie mit die speult?’
Laank huifde ik doar nait over noadenken. k Bin nog goud vereg en mit bewegensapperoat is, boeten n lichte artrose, nog niks mis mit. Dat de snelhaid van handeln mit de joaren òfnomen is, is n netuurlek perses.
‘En hou zit t mit dien oog-hand coördinoatsie?’
Nait onbelangriek, mor k heb de steun van n nije brille, dij k pas n poar moand leden aanmeten loaten heb.

‘Meschain hest wel last van t leesvenster,’ proelde mien aaltied-beter-waitende ik.
Mor Haarm, ain van mien nije tennisvrunden, het mie op eerste oavend al verzekerd, aan t leesvenster moust gewoon even wennen.
k Heb t der nait op aanduurfd en as k t mis heb, is t nait aans, volgende dag was k ain van eersten dij bie brillenboer op drumpel ston. Mit de bodschop:
‘k Wol geern zo’n brille as dizze mor den zunder leesvenster.’
‘Mag k vroagen woarom?’ zee jonge juvvraauw, dij mie mien leste brille ook al aanmeten haar, verboasd.
‘Lege ballen bie t toaveltennissen verdwienen in de mist,’ zee k noar woarhaid.
Zai mos lagen. Meschain omdat zai dat nog nooit van n klant heurd haar? Noa wat paas- en meetwaark mit linioal en schoefmoat was t slag en koop.
‘Over twij weke is e wel kloar,’ zee t vrundelke wicht.
Oflopen dinsdag heb k nog mit multifokoale bril tegen Piet speuld. Hai is n olde röt in t ping-pong vak, dij t op veurhaand nait om t winnen gaait, mor dij mie op mien zwakke veurhaand oardeg op glee holpen het. t Ging den ook meroakels, veur mien gevoul.
Bie thoeskomst zee k nog tegen Arineke:
‘k Leuf dat ik mien nije brille wel òfzeggen kin.’
Guster noa de middag heb k mien nije brille ophoald. t Het zien bepaarkens, haar k al snel deur. Overdag is t zunder mitkleurende gloazen gain doun. Lopst constant as n Indioane mit haand boven ogen en veur kraante lezen haar k aarms te kört.
En of mien nije brille echt wat veur mie betaiken kin, kin k pas noa volgende weke dinsdag vertellen.