Nije vrunden
Zundag 6 oktober is Wietske 7 joar worden. Even heb k der over prakkezaaierd om te schrieven:
‘Zundag hebben wie Wietske heur verjoardag vierd.’
Laigen ligt nait in mien oard en ook al staait heur joardag groot en dudelk op onze verjoarenskalender, t is bie ons nait de gewoonte om n verjoarend daaier te eren mit toart, worst of aans wat lekkers. Ook 4 oktober was en blift n gewone dag en worden ons daaier nait op t schild hesen.
Toch was t zundag n biezundere dag. Veur mie persoonliek, mor ook veur Wietske. Om mit de leste te begunnen. Sunt blaauwalg oet Kieldaip verdwenen liekt – blaauwgruine ‘benzine-achtege’
drievende vlekken binnen nait meer mit blode oog woar te nemen – duurf k weer mit Wietske aan de wandel te goan. Och-laive-tied, wat het dat beest n jeuk had. Nee, nait van vlooien, t mos hoast wel van blaauwalg kommen.
’t Kin best zo wezen,’ zee Huub, ‘mor as t noa n weke nait beter is, doun wie wel n bloudonderzuik of t meschain wat aans is.’
t Is aal mit n sister òflopen. Wietske kraabt zok nait meer en ik duurf mit goud fesoun mien gruin jaske weer van kapstok hoalen.
Hou bedoulst? heur k joe denken.
Elke keer as k leste doagen mit mörgenkolde mien jaske aandee, ston zai enthousiast springend veur deure. t Gruine jaske wekt verwachten en t luip elke keer weer op teleurstellen oet.
Veur mie was t guster ook n eerste dag van n nije periode. Noa weken timmerlu, stucadoors, schilders en behangers over de vlouer had te hebben, heb ik smörgens mien leste vaarfklusje opknapt. t Waark is doan en herinrichten van koamer en keuken kin begunnen.
t Lopt tegen elf uur, as k veur t eerst sunt weken weer mit Wietske bie t smale pompslootje langs duurf te lopen. As Wietske van ketten hoald wordt, is zai volledeg oet de kette en vlogt as n haalfmale over t lege henneplaand. Oog veur t verlaidelk, helder wottertje het boerenfoxje nait. Wat zai aan geuren opsnoft, kin zai mie nait dudelk moaken. Ik tuur noar alle kanten of der nait aargens n hoaske oet n ondaip legertje kop boven t maaiveld oetstekt of n verloren ree zok achter n lichte verhogen in t laand schoel holdt. Zai is mie ja al n keer ontsnapt.

Mit zicht op achterkaant van onze boerderij dwoalen wie over t lege laand richten Nij Komnij, as k mie bedenk, wie huiven nait langs Leinewieke terogge te lopen. Wie kinnen net zo goud over aigen dam teroggekeren noar hoes. t Veurdail is, huiven wie ook nait bie buurhonden Evert en Dirk langs te lopen. Al binnen t weschienlek laive honden, ons Wietske is as de dood veur baaide bruiers. Allendeg heur blavven jagt heur al n onbeschriefelke schrik aan.
Zo wordt t eerste rondje hondjelopen n dwoaltocht over n lege kaampe. Mit n onverwacht vervolg. Bie eerste stappen op ons aigen haim, loop ik richten ons draaihek, as k Wietske inains kwiet bin. t Gevolg is n lichte paniek, dij gelokkeg mor n poar tellen duurt, want wat ik zai is niks meer as n wonder.
Wietske het noamelk nait t hoazenpad kozen, mor is gewoon even goan buurten bie… buurhonden.
Staait neus aan neus mit Evert en Dirk aanderkaant groot hek … te kwedeln?
‘Zol zai dij grote joekels vertellen, dat zai vandoage joareg is?’ denk ik.
Zai liekt in gain enkel opzicht op t baange, schrikachtege hondje, dat bie t eerste geblaf van witte herders volledeg van slag rakt. En as k heur roup, dut zai net of zai mie nait heurt en k vroag mie òf, hou t komt dat zai nou zo rusteg is. Zol t kommen omdat zai van de raime is. Het t gevoul van nait aanbonden wezen n aander hond van heur moakt? Of zol Wietske, nou zai t ‘gevoar, dat aaltied op grote òfstand op de loer lag’ van dichtbie ervoaren het, n omslag moakt hebben?
t Binnen zo van dij vroagen, dij mie nou al 24 uur deur kop spouken en k bedenk:
‘Is t mit mìnsen nait persies t zulfde?
Des te meer je aine aan banden leggen, des te minder vrijhaid je baiden, des te onverdroagsoamer lu worden.
t Is 7 oktober en even noa elf uur, as dit verhoal op zien ìndje lopt en ik besloet om mit Wietske aan de wandel te goan. k Bin benijd, hou Wietske dammeet reageert, as k mit heur, zoals wie wìnd waren bie Evert en Dirk veur t hoes langs lopen.