Ittjebij
Wat t Nederlands nait het en t Grunnegers wel, dat bennen waarkwoorden op -ken en -jen: proempken, boerken, snirtjen/snittjen/kwittjen (dunne stroalen deur taanden hin spijen), klokjen, pittjen, touproostjen, verdiedeldaantjen, vergroetjen, wiendjen.
Van zukse waarkwoorden kinnen persoonsnoamen moakt worden: n prietjeder is ain dij prietjet (loven en baiden), bloumkeder, toentjeder, proemkeder, klokjeder, broaskeder.
Jobke is stoapelgek op zukse schiere waarkwoorden: groetjen (slecht wassen), spotjen, snijbaaltjen, stoepraandjen, mo(t)tjen, ni(t)tjen, fietjen (= omdiedeldaantjen), (mis)hottjen.
Mor t wordt nog aal mooier, want -ttje aan t ind van n woord kin ien t Grunnegers ook. -ttje vörmt verklaainwoorden, as der n r oetvalen is bie woorden op r, rd, rk, veurofgoan deur n laange klinker: Geert, peerd, steert, haart, aart (Ned. erwt), eerbij (ittjebij), kantoor, muur.
Ien gesproken Grunnegers worden klinkers din verkort.

Pittje-schietgeld
Ons pittje haitte Gittje
ze haar t levent op n bottje
tot ze oetglee over n attje
Gittje sprong over n muuttje
achter t kantottje
van Mattje Swienestattje
Gittje scheet n luk flottje
dou stoekte Gittje’s hattje
Wat nou volgt is weer nait veur kiender.
Olderliek veuròf lezen wordt aanroaden.