De hoane van Humbert

De mainste lu oet Hörn waarkten vrouger bie de boeren. Doar was waark zat. Mesienen waren der nog nait zoveul en het mainste waark mos mit de haand gebeuren. ’t Waren den ook aalmoal staarke kerels mit haile dikke gespierde handen. De haile doagen hail veul geknooi mor aan ’t enne van de weke zat der in het loonpuutje nait meer dan een fooi. Het waren vrouger voak grote hoeshollens mit gemiddeld vaar kinder, dus der mos hail wat op toafel kommen en dat vol aan ’t énne van de winter nait altied mit.
Wie waren noatuurlijk ook voak in of rond de boerderijen te vinden en der laipen destieds hail veul hounder om thoes tou mit een poar haile kwoie hoanen. Als dei rötdingen ons zagen den kwammen ze der mit gang aan en sprongen ons op de nekke en wollen ons in de kop pikken. Dei ain hoane het dat waiten.
Op een gegeven moment kwam hai weer op ons of en ik pakte een ruterstok en gaf hom een opsodemieter. Dou laip hai nait haard meer. De hoane lag wat versufd op de grond en dou heb ik hom mor gauw in een zak stopt. Op dat moment kwam der net een aarbaider om de houke en zag wat wie deden. Wie mozzen de zak mit doarin de hoane inleveren en dat deden wie den ook mor gauw, want het was nogal een grote kerel. Hai laip in de schure en wie zagen dat hai de zak in zien fietstasse stopte.
Dou hai weer aan ’t waark ging hebben wie de zak der weer oethoald en hebben hom een aandere zak mit doarin een olle kwoaie katte stopt. Wie wozzen woar dei kerel woonde en ging ’s oavends even bie zien hoes kieken. Dou hai der aan kwam gingen wie om ’t houkje stoan en dou zien vraauw boeten kwam hail hai de zak parmantig omhoog en zee mit trots: ”dizze mouten wie mörn mor even in de soeppane doun”. Dou zien vraauw de zak open deed sprong dei olle katte heur inains in ’t gezichte. Wie konnen het laachen nait loaten en binnen der mor gaauw tussen oet knepen. ”Als ik dei rötjonkse in de poten krieg den breek ik heur de bainen” was ’t ainige wat wie nog heuren deden.