Een wies mens staait open veur veranderns

Een wies mens staait open veur veranderns
Zoals de zunne mout boegen als het oavend wordt
Mains gruien mit het tiedsverloop
Net als bomen dei hun blad verlaizen
Als dei in de winter valen op een hoop
Ooit docht aine dat alles vast stond
Mor inzichten verandern net als wotter dat stroomt
Wel duurft te luustern en te leern
Vindt de kracht in het herzain en dat gaait waardeern
Want wieshaid schoelt nait in het haarde geliek
Mor in het zaachte vermogen van twiefel en spiet
De dwoas volhardt in zien aigen woan
Een sprekt mit trots zien aigen woorden aan
Hai denkt te waiten, groot en wies
Mor zugt nait zien aigen spaigel in het ies
Zien kennis blift bepaarkt, hail klain
Mor toch maint het zulf groot te zain
Hai wiest de woarhaid zunder vrees
Mor verlust zochzulf in zien aigen keus
De wieshaid laacht, zai kikt slecht tou
Want wel zoch dom woant laacht de dwoas tou
De dwoas blift blind en holdt zien ogen dicht
En blift doarom gevangen in zien aigen licht