Gewoon kaalm aan doun
Dou het kaalm aan en hoast die nait
Want de weg zulf schenkt het grootste zicht
In t rennen noar mörn, zo voak onbewust
Verlust doe vandoage en zien stille rust
De zunne dei danst door t bloaderdak
Het laid van de wind op het open vlak
De glimlach van een vrumdeling, klain mor groots
Binnen schatten, verstopt in de allerdoagse troost
Dus wandel langzoam, wees die bewust
Luuster noar het ;even, volmoakt in zien rust
Want de grootste schat, dat is toch woar?
Vindst nait ver, mor is altied doar
