Waarm licht

Kerstverlichten, zaacht een waarm
Een stille trootst in winterse aarm
Het kôlle duuster krigt een gloud
Tot daip in de haarten en dat vuilt goud

Een lichtsnoer langs t roam spannen
Let dreumen en gedachten vangen
Een ster, een keerske, een fonkelend beeld
Woar waarmte deur de kilte hin speult

Het flikkeren ropt herinnerns op bie de mens
Aan laifde, soamen wezen, dat is elk zien wens
Kerstverlichten, zo klain, zo stil
Mor het verwaarmt de ziel, zoals niks aans wil

Aal dei lampkes, stroalend en helder
In toenen, stroaten, overal zuchtst hetzulfde spel
Een glans van waarmte in kôlle nachten
Een dans van licht woar wie aalmoal noar smachten

De kersttied komt, mit twinklend vuur
Dat stille hoop brengt, een zaacht oavenentuur
Het duuster brekt, de wereld stroalt
Een mens vuilt zoch den even minder verdwoald

In een glinstering gruit een stille kracht
Een verbinden dei haartpiene wat verzacht
Want aal dei lamkes, hou klain ook misschain
Loaten ons waarmte vuilen en den bist nait allain