Olde femiliedocumenten

‘Doe bist eerst aan beurt,’ haar Henk beloofd.
Zo kwam t, dat ik vrijdagmörgen in alle vrougte al kasten en banken van de mure trok, zodat plintenplakker zie waark doun kon. k Haar bie veurboat en nait zunder reden ook t laifst dat e nait te laank plakken blieven zol.
Mit n bundel flapperplinten en knipmes bleek t n floitje van n cìnt. Mit dank aan Wietske, dij hom gain menuut allendeg loaten het en toesjoer om hom tou sirrelde.
Goie kammeroaden van t eerste uur?
Nee, dat nait, want dou zulfde man n moand leden onze vlouer legd het, het hai t zulfde hondje regelmoateg aan kaante schoven en is zai op n duur mit n sneue neuze in heur hok kropen.
Hou mìnsen veraandern, of aans zegd, heur gedrag aanpazen kinnen, blift n wonderliek fenomeen.
Snommedoags bin k op zuik noar miezulf. Arineke het zok, traditiegetraauw vanòf ain november, op baanke in n waarm klaid nuzzeld veur n kerstfilm, baange dat zai der veur kerstdoagen aans nait deurkomt. Ik sloet mie ook van de boetenwereld òf en doek bie gebrek aan beter in n olde deuze mit femiliedocumenten. Van moekeskaant. Laankleden, noa t overlieden van oma het neef Henk mie d’haile santefrik van femilie Streun en Frikken overdroagen. Mit de woorden:
‘Doe schrifst nog wel ais n verhoaltje, meschain hestoe der wat aan.’
Overtuugd, dat oet n olde deuze niks nijs teveurschien kommen kin, bin k op dij dooie vrijdagmiddag veur dij gemakzuchtege denkwieze oardeg logenstraft. t Eerste document is t traauwboukje van Aalbert Streunding en Heika Frikken, mien grootolden. Traauwd in juni 1924.

‘Waist wel dat oma nait in 1899, mor in 1898 geboren is?’ heb k Arineke, meer schrokken dan verboasd, roeg oet heur kerstdreumwereld hoald en heb k heur t olde paspoort onder neuze drokt.
‘Hou konden wie ons doar nou zo over mishad hebben.’
t Antwoord, woarmit zai mie om d’oren sluig kon nait körter:
‘Doe!’
‘Waist nog wel,’ ging k onverdrutsoam deur, ‘dat wie t op n bepoald mement neudeg vonden kinderslöt op televizie te zetten en dat ik zee, den broeken wie t geboortejoar van oma wel. Dat waiten ons kinder vast nait.’
Of t zin had het, wait ik nait. Wie goan dervan oet dat kinderslöt nooit kroakt is, net as dat laange zin hierboven gain zin haar, want Arineke haar zok al laank weer òfsloten van mien geteut.
Bie t omsloan van bladzie, lees ik de zes bekìnde noamen van heur kinder, in prachteg schoonschrift, alsof der in dij tussenliggende vattien joar aingoal dezulfde ambtenoar van de Burgerleke Stand achter t leket zeten het. Oprechte Grunneger noamen, woar, behaalve bie mien mouder, veurnoam ook roupnoam is. Omdat der niks nijs under de zunne schient te wezen, kiek ik nog ais noar de prachtege regelmoat, woarop zai kinder op dizze wereld zet hebben. Te begunnen bie eersteling Geert, zoals t gebroek was, nuimd noar mien opa Aalberts voader, in november 1924.
Snelle rekensom leert:
‘Ome Geert was n viefmoands kindje of n ongelokje.’
‘Vrouger was t normoal, datter pas traauwd wuir, as t wicht in bliede verwachten was,’ echoot mien aaltied aanwezege, betwaiterge ik vanoet onbekìnde houke.
Zokse klaaine biezunderhaiden lichten deksel van t verleden soms n klaain beetje op, roupen vroagtaikens op, mor veraandern niks aan de loop van de geschiedenis en net as k besloet t dossier Streunding te sloeten, krieg k t paspoort van overopa Geert in handen.
k Heb hom nog persoonlek kend. Op 3 november 1961, vandoage dus persies 63 joar leden binnen wie soamen mit opa Geert op foto kommen. Alle manlu netjes in t pak en moeke en zuske in n nij klaid, ontworpen in moekes aigen naai-atelier, veur t hoes van de femilie Hoogerman. Omdat oom Haarm en zien vrundin Hammy gingen traauwen.
Dit verhoaltje en de waitenschop, dat e körtsleden verhoesd is, drokken mie weer ais mit de neus op t faait, dat t al weer veuls te laank leden is dat wie ketakt had hebben.
‘Wie mouten onszulf mor weer ais nuigen bie oom Haarm,’ heb k Arineke net verteld.
Wat ik heur nait verteld heb, mor zeker bie eerstvolgende òfsproak aan mien oom veurleggen mout is de vroag, hou en woarom overopa Geert haalverwege viefteger joaren om de moand over de grup noar Duutsland raaisde.
t Is vast niks biezunders.