Doodlopende kerkewegen
Jobke’s pa (†2003) van overkaant heer:
‘Alles strak en glad, zo mos t ien de joaren 1950-’70. Ien hoes, mor ook ien kerk.
Ook ons Sint Jacobuskerk is ien 1957/58 zowat zien haile olderwetse ienrichten kwiet worden.


Muren bennen witkwastjet en zichtbenemende, braide piloaren ienpangeld veur dunne stoalen poalen. Bovenaan, as overgang noar piloarresten, bennen veulhoukege bakken moakt, net bloumbakken, dij mit winkelweek weerskanten van Grootstroat opsieren. Loader het n bisschop op tillevizie dat ‘’de tweede beeldenstorm’’ nuimd. Soepkerel! Boudel is der juust oareg goud van opklanderd, mor veur de rest?
Wat wie ien vaaier generoatsies mit pien en muite opbaauwd hemmen, is deur áín godvergeten generoatsie, noa ons, ofbroken. Ieskold het ain noa aander van kiender kerk rug toudraaid. Mien oldste zeun as eerste ien rieg!’

Achter ons leven
Zit n aander leven
Of t zit ter onder
Of der boven
Of der noast
Dut niks
Der bennen
Gonnent
Dij willen
Dat leven
Benuimen
Nait
Loven!