Kouster dien noasten
Kouster de lu dei noast die stoan
Dei luusteren alst op weg bist goan
Dei troosten in stilte, een blik vol begrip
Dei blieven ook als dien haart een beetje glipt
Kouster de stemmen dei zachtjes klinken
Als woorden tekört schaiten en nooit verzinken
De handen dei helpen zunder wat te vroagen
Dei die weer opbouwen in de zwoarste doagen
Kouster de scholder woar dast op magst rusten
De waarmte van de vrundschap, als wind veur de kusten
Ze binnen dien kompas in het donker veur die
De sterens dei schienen specioal veur die
Want dei mensen blieven, wat der ook gebeurt
Ze binnen als gold in dien handen, stil en ongekleurd
Kouster hun laifde, hun trouw en hun licht
Ze binnen dien holvast, dien innerlijk gedicht