Dichter Jan Boer Grunneger stafriemkampioen

Noa n oplaaiden tot onderwiezer ston Jan Boer veur klas ien Stad en ien Meppel, doar e direkteur van kweekschoul wer. Bloumlezer Lubbertus Leopold, zien aigen schouldirekteur, haar Boers Grunneger schrieverij aanpittjed en hom t gevuil geven dat t Grunnegers onderdail waas van n groot Europees gehail, doar ie joe mit verstoanboar moaken kinnen tot wied over laandsgrinzen hin.
Ien 1929 kwam Jan Boers eerste en schierste dichtbundel oet: Nunerkes, schulpkes dei zingen, mit illustroatsies van Ploeglid Jan Altink. Jan Boer het bie Leopold t oor goud op klink had. Zien gedicht Waddenlaand zit stìnvol ‘Germoans riem’.

Waddenlaand
(Eerste en leste couplet)

t Ligt d’r groot en graauw, nog ongeboren,
raauw onlaand, vol zolt wodder van de zee,
doar niks op wazzen wil en niks op voaren,
n staarvensainzoam en verloaten stee,
n wereld zó vol wìnst, vol stil verlangen
noar wasdom en noar t kiemen van n vrucht,
ien gries gedien mit loden en lichtsangen
de overgaang van wodder, laand en lucht.

Dij hier as kiend aal kwam op diek en kweller
en laans de lien van bloas- en zeewier laip,
dij lusterde noar wiend as zien verteller
en dij de vogels ien heur vlucht beraip,
dij mit de wolken aal mor wieder voarde
noar t wonnerstee, dat veur gain mensk bestaait,
dij wer gewoar, wat nooit ien hom bedoarde,
de laifde veur dit laand, ien ainzoamhaid.