Doezend

Al wekenlaank loop ik mit t idee rond om wat biezunders te moaken van t doezendste verhoal in mien ‘Grunneger verhoalenwinkel’.
Zundag schreef ik t negenhonderdnegenennegentegste stokje.
n Dag vol tegenstellens. n Feestdag, mor ook n dag vol verdrait. Feest, omdat Anna heur dattiende joardag vierde, t verdrait zat hom in t plötse overlieden van Famke. Zai was al n dag of wat wat housterg, n vervelende dreuge houst, dij in de loop van zotterdag omsluig in körtoademeghaid en nait meer willen eten en drinken. Soavends bin k nog n poar moal mit heur in toene west en noadat zai aangaf, k wil nou op bère heb k heur aan zied moakt en smörgens was t doan…..
t Feest ligt al weer laank achter ons, t gemis van Famke ligt nog elke dag as n loden deken over t haile gezin. Ook bie Meiske en Wietske. Zai zuiken heur nog elke dag, ainegste wat zai nog aantrevven binnen heur geuren en elke keer as deure opengaait, stoan zai nog verwachtensvol te kieken of ….
t Is nait te begriepen en ook nait oet te leggen.
Oflopen doagen kwam t besef bovendrieven, dat Famke noa 16 joar n eerbetoon verdaint.

Hou groag k ook n aander onderwaarp veur mien 1000e verhoal kozen haar, mien gevoul zegt , dat t goud is. Onveurspelboare gebeurtenizzen bepoalen nou ain keer de gang van ons leven.
Veur de goie orde, goa k n ìndje terogge in de tied, noar 2014.
Ik kom op ain jannewoarie op stroat te stoan en bie t òfschaaid van waark en kollegoas, meld ik:
‘Ik goa eerst n aigen toenhoes baauwen en vervolgens n aigen webstee veur mien verhoalen.’
t Eerste staait al in mai, op verhoalenwinkel mout ik nog n dik joar wachten. Haalf september is t zo wied en goan winkeldeuren open. Ik neem mie veur, ik publiceer elke dag n verhoal.
‘Bist gek,’ zegt zeun, ‘dat lukt die nooit.’
Hai krigt geliek. Verhoalen verzinnen köst veul denkwaark en is n bewaarkelk perses. Gelokkeg komt zulfde zeun ook mit n oplözzen:
‘Doe lopst elke dag n poar keer mit Famke bie pad en weg. Doar kist toch ook stokjes over schrieven.’
Gewone doagliekse zoaken as onderwaarp veur n verhoal?
Doar heb k stief over noadenken mouten en as k op 12 september Famke aan de liene dou om t Wiekster ommetje te lopen, kriegen wie te moaken mit n schraiwende swoane.
Vanòf eerste zin is Famke nait allendeg mien hond, mor nog veul meer moatje en gesprekspartner, woar k alles mit dailen kin.
‘Hai is van ons schrokken,’ en as we oorzoak van t schraiwend beest en zien zaacht gejammer nait achterhoalen kinnen, zeg ik:
‘Zol zai aargens noar op zuik wezen?’ en as k in Famkes ogen n zulfde verboazen lees, proat ik veur ons baaident en zeg:
‘Meschain is hai zien moeke, of nog aarger, baaide ollu wel kwiet.’
As vanzulf, zunder veurberaaiden of overdenken tik ik n haalf uur loater t komplete, woargebeurde verhoal in ain oademzucht op en kom noa t (her)lezen tot de konkluzie:
‘Ik heb n nije verhoalvörm vonden.’
In dat joar 2015 schrief k nog 8 verhoalen, woar Famke in meer of mindere moate de hoofdrol speult.
t Bevuil mie, mien gruiend aantal lezers, mor ook boukoetgever Noordbouk zo goud, datter in 2016 al n boukje mit d’eerste 69 verhoalen oetgeven is:
‘Bie pad en weg, Grunneger verhoalen over mìnsen en daaier’.
t Doezendste verhoal mog zai nait meer mitmoaken, ook al besef ik dat zo’n opmaarken niks aans is as mìnsensymboliek. Famke is aal dij 16 joar, dat wie van heur gezelschop genieten moggen, aaltied zokzulf bleven. n Traauwe mìnsenvrund tot de leste dag, dij ons leven verriekt het mit mooie herinnerns.