Allendeg veur beschuut……
‘Allendeg veur beschuut kom ik der uut.’
Zin zit as oet stain haauwen in mien kop, biebeheurend rekloamefilmke was k kwiet en heb k via You tube teroggehoalen mouten. Körte blik in Neerlands televizieverleden:
Brudegom staait mit n schier roekertje veur dichte deure bie zien aanstoande bruud. Op bèle en klopper krigt hai gain oam. Don Juan pakt trappen en krigt veur sloapkoamerroam n jaloezie mit de bekìnde tekst veur ogen. Leste filmbeelden binnen van sjefeur in traauwauto, dij zok op knijen slagt van plezaaier.
t Klinkt joe meschain vrumd in d’oren, mor bie ons is t nait de bruud, mor vertikt beschuut t zulf om in bewegen te kommen. Brözze twijbak het zokzulf zo stief aan raand van buzze vastklampt, kist hom – of is t net as de bruud oet de filmpje toch n dwaarse zai – mit gain meugelkhaid van t stee kriegen.
Datter vrouger zoveul rekloame moakt wuir veur beschuten, was best wel biezunder. Oet mien vrougste jeugd, kin k mie nog goud herinnern, dat moeke mie regelmoateg mit 3 stuvers op pad en bodschop stuurde om n rol beschuten te hoalen in t lutje krudenierswinkeltje van vraauw Diekhoezen. Beschuten waren nait allendeg om te eten, krummeltjes wuiren ook deur gehakt en spinoazie klaaid. Beschuutjebrij, mit veul suker en laauwe melk was mien lekkerste pap.
Alles wat ik in leste zin benuimd heb, is, k heb t noavroagd, nait meer van dizze tied. Van achtern noar veuren: pap eten wie nooit, gruinte en gehakt blieven paneermeelvrij en t beschuutje mit lekkere hagelslag of -körrel staait nait meer op t menu.
Stond nait meer op broodtoavel, mout ik miezulf verbetern.
Sunt kört staait der n moderne, plestieken buzze – antieke beschuutbuzze van schoonmoe het noa onze beschuten-revival in voatwasker de geest geven – op t swilk. Wie eten zo te zeggen weer n beschuutje as toetje.
Mor t is nait aal joechaai-stemming in hoes en òf en tou vergaait ons t lagen, as der weer ais n veuls te grote beschuut in de veuls te klaaine plestieken koker stoeken blift.
Woar t aan ligt?
n Probleem het voak meer kanten en da’s hier nait aans. Herleven van beschuut heb ik te danken aan oetvinden van bakkersbeschuut. n Slag groter dan t olderwetse bolletje, mor net even te groot veur nijemoodse – ook al is t de grootste in zien soort – bewoarbus.
‘As wie nou gewoon weer olderwetse, klaain formoat ……’
Van oetspreken is gain sproake en da’s den ook de reden, dat wie leste tied tussen de middag oardeg langer toaveln as normoal.
Wilst gain spelbreker wezen, mor ervoaren het leerd, mit geweld zo’n beschuut oet de koker kloppen, levert allendeg mor brokken op. Mit n schildersmeske begunnen te peutern is onbegonnen waark en om mit t zulfde Herdersmeske bie elke beschuut veur t instoppen de kantjes deròf te schillen monnikenaarbaid.
En zo is twist en twijdracht om twijbak ontstoan.
n Oplözzen mit de vroag:
‘Zollen bakkers nait beter zo’n handege oetspoaren in beschuut moaken kinnen, zodast vinger derachter kriegen kist?’ wordt op dit mement nog onderzöcht.
Tot zo laank is t aan mie, as onbetoald hoesklopgeest, om t lekkere beschuutje zulf mor oet de buzze te kloppen.
