In Papenburg ist alles ruhig
Telefoontje noar Sini Schlömer in Papenburg:
‘Ja, herzlich Willkommen! In Papenburg ist alles ruhig.’
Zien bruier Bernard en vraauw zollen even loader mit heur bootje ien Passantenhaven van t Duutse Papenburg aankommen.
Dunderdagsoavends veur heur komst gingen Sini en Jobke alvast op zuik noar ‘Passantenhaven’, want gain mins haar doar ien Papenburg ooit van heurd. Zuls hoavenmeester nait.
Mit elkenain kon e doar gewoon plat proaten.
Vrijdagsmörgens haar Sini’s man noar hoavenmeester beld: ‘Willen ie mie bitte aanroupen as der n Nederlands bootje veur sluzen aanlegd?’
Smirregs, hoavenmeester aan lien: ‘Ik leuf dat e aankommen is, mor schipper wait nait wat of e wil. Hai lopt bie waal omhoog en omdeel en kikt aaldeur mor wat ien t rond.’
Jobke nam telefoon over: ‘Hou zigt schipper der oet?’
‘O, wacht even, verrekieker mot ter din eerst weer bie.
Ja! Man het nait veul hoar.’
Jobke toetste t nummer ien van Bernards mobiele telefoon en vroug Bernards vraauw: ‘Wat doun ie doar toch bie sluzen? Bernard lopt bie waal op en deel, en k wait nait wat. Ie monnen even wachten. Komt n kolesoal schip aan en doar kinnen ie achterheer!’
‘Hou waistoe dat wie hier bie sluzen bennen?’
‘Hier ien Poapenbörg holden ze alles en elkenain ien t oog!’
‘Ik snap ter gain duvel van, ik geef die aan Bernard.’
‘Hallo Bernard, hier Centroale Commandopost Poapenbörg. Wij volgen joe op radar.’
‘Echt woar?’
‘Nee, geintje, mor wie hebben hailtied wel telefonisch ketakt mit hoavenmeester.’
‘O, dóárom wis hai mien noam! Dou ik zien sluuspost binnenstapte, begroutte hai mie mit: ‘’Herr Schlömer! Herzlich Willkommen in Papenburg!” Ik snapte der niks van. Hou kon hai mien noam waiten? Wat n schietboudel, ja!’
Op n boerderij ien Herbrum woont n Bernhard Schlömer. Sini’s bruier Engelbert brocht heur der hìn. Engelbert belde aan, deur wer opend. Bernard gaf man n haand:
‘Bernard Sleumer’.
‘Ja, ook Bernhard Schlömer.’
Elkenain lagte hom de buus oet!
Bernard en Jobke prouten Nedersaksisch, d.w.z. Grunnegers en de Schlömers oet Herbrum en Papenburg prouten Nederduuts. Soavends konnen ze ien t Papenbörger Hus ‘’historisch schlemmen’’: Buchweizenpfannkuchen!
Hail eefkes zakte gezelleghaid ien, dou ain wat over t eten ien oorlogstied vertelde, mor Jobke wat over zien ollu ien dij tied. Doodstil wer t aan toavel, mor gelukkeg naait laang.
Nait wied van Papenbörg en Herbrum ligt Aschendorf.
Doar is Jobke’s betovergrootvoader Rudolph Schlömer ien roomse kerk deupt. Olle deupvont staait ter nog.
t Kon der ien dizze dörpen bie geboortefeesten orreg lös aan tou goan. As t potje ien naacht geboren waas, kwamen peetollen mit deupling vot smörgens al mit peerdewoagen noar kerk. Noa deup voarden peter en meter, mit femilie en bekenden noar n Gasthuus, en doar kon t n dikke feesterij worden! Slampen tot loat ien mirreg as peetollen knorredoen, ien galop en onder beren en belken noar t hoes van ollu weerom reden om t potje of te levern.
Ien t noaburege Tunxdorf kin-je nog hailtied Hof Schlömer aantrevven: boerderij, doar Rudolphs voader Hermann ien 18e aiw woond het.
n Zogenoamd Gulfhaus, n Oostvrais boerderijtype, mit n schuurdail doar koren en heu beneden op deel opsloagen wer. Hermann en zien femilie leefde mit t vij onder áín dak,
t woongedailte schaaiden van de rest.
Vij ston ien kougaang, noast de deel. Waarme koumis wer deur n deurke aan stroatkaant noar misbult boeten aan stroat kruid en ien t veujoar over akkers oetreden.
