Poelman-Duisterwinkel, Coby

Ain moal ien t joar kwam onze vrund, een monnik uut Egmond dai ik kennen leerde via gedichtensite bie ons op veside omstreeks mien verjoardag. Hai→

Achter mien rug
zit mien zeun,
ik fiets met hom
langs de spoorbrug.

Hij reudelt aan ain stuk deur
over kikkers, ooievoars,
potjes kikkerdril,
over→

Ien kerstboom hangt n ster,
waarkje van kleuterschoul.
Langs deurschienend oranje
omliend fienprikt zwaart
de drijhouken,
zes groten en zes →

Ien de stilte
van mien sloapvertrek,
met Voader ien gesprek
neum ik dien noam.
Hai ken die en
wait as gain aander
wastoe hest.
Niks huf ik uut te leggen,→

Aargens ien n koamer
staait n bèrre op klözzen.
n vraauw bevaalt.
As pien nait meer
te holden liekt
klinkt t verlözzend
schriwwen.

Aargens ien Bethlehem→

Zolaang er mor zwegen wordt,
wond nait ontplaaisterd is,
mor as de plaaister uut de houkjes rolt,
tot rond de wond langzoam onthecht,
den zwabbert→

Evert wil n hond
moar dat mag nait van zien moe.
Mag er den wel n törreldoef
of n hamster veur d’oareghaid?
Nee, dat mag ook al nait.
Gain kat, gain rat→

Ze zitten op e steiger
en hemmen t over vissen.
Zai fluustert; kiek n reiger
mor k ken mie ook vergissen.

Ze proaten over n stukje stoet,
vroagen mie→

De rooie knop
boven spiroalend stoal
beweegt van stroef
noar soepel,
vlugger en vlugger,
op en del,
t rood ien blaauw
kleurt streepkes gries,
de →

Doar zit e,
tussen de mensen
die vremde goden eren,
met n bord gruinte
en n beker woater
n knappe kerel om te zain
hold vout bie stuk
gain mens ken hom →

Toen t licht
van de zun
de regen bescheen
zag ik Joen
kleurrieke boog
om mie hen.

Deur Joen belofte
wis ik Joen blik
richt
op die boog
en doaronder
was→

Soamen kochten ze n braaier,
bruukten dij om aander moand,
truien, sokken, sums n vest
rolden der uut, t ging hail best,
van links noar rechts roetsjte→

n Langpootmug ien Hoogezand
was ien n kringloopzoak beland.
Hai schoot over n scootmobiel
en spon zich ien n spinnewiel,
doar heurde hai ien n gesprek→

Wachten,
kieken noar klok,
iesberen,
n blokje om,
poesten,
òfwezeg reageren,
tot t uterste
gespannen,
nog n keer klikken
op postvak ien,
mail,→

Zo as ze doar ston,
fier en rechtop,
beweginkjes ien heur bainen,
gain enkele schroom,
puur uut de kop,
konsentroatsie
tot ien de tonen.

Hou ver ze→

Doar stoan we den
as dichters ien tuun
ien t mooie dörp Nijhoof
Wie stoan der middenien.

Gien muus te zien,
oksters evenmin,
want vanmiddag
gaait →

Hij las n gedicht
op internet
over Een
die er niet kende.
De troanen kwamen
druppelsgewies
deur de regels
bie hem binnen,
ze smolten op
zien brandend→

t Gedicht woarvan t middendeel ien t Nederlands ien neonletters op Erasmus universiteit aan de wand van Sanders Law Library uutlicht is deur neonkunstenoar→

t Is weer zover, dinsdagoavend,
hai mot noar EHBO
t Waarkt veur hom nog nait versloavend,
hai viendt t mor zozo.

t Is dat er mot vanwege zien waark
aans→

k Heb boodschappen ien fietstazen staauwd.
Is fietsen nog wel vertraauwd?
Ik staaiger zo’n beetje met t haile geval
As k nait uutkiek komt er n knal.→

Blommen hemmen wat zunnegs,
ze geven n feestgevuil,
kiek es hou ze stroalen,
t liekt heur levensdoul
om mensen te verbienden,
te winnen veur mekoar,→

Doar gaait de dochter van de krudenier
ien donkere winterjas met kroag en houd,
vouten ien tripklompen en zai ik dat goud,
gebraaide kousen, dat →

d’ Olle wilg is vot.
De jonge beuk
die altied
ien zien schaduw stond
groeit ien t licht
de ruumte dicht
en fluustert
ien t duuster
noar d’overbleven→

n Lied welt
uut mien binnenste
noar buten,
geluud zwelt aan.
Hoe ken n mens
zich beter uten
dan zingend
uut zien dak te goan.
Alle vreugde
juicht omhoog→

Dij mensen, heul beschaaiden,
dij met n haart van gold,
ze bennen de Lichtbrengers van nou,
stoan kloar veur jong en old.
Ze vienden t vanzulfsprekend→

Achter bomen vol riep
met donkerbroene stammen,
oademt de Börg
stilte van winterdag,
boezemt ontzag,
zo stoateg staait er doar.

Smalle loopbrug→

Hai is host negenteg
mor nog goud op dreef.
Ien t bouk stait:
groag wat nije hemden,
zai vroagt zich ook al òf
woar ze toch blieven
hai har genog.

Ik zuik→

Hou laang kikstoe al mit over mien scholler,
het liekt host al weer n aaiweghaid,
mor mit de joaren worstoe mie vertraauwder,
hou voak heb k die al →

Wat is n kiem
vroug ze
tussen
twij happen ien
ze las n krantenkop
en docht
dat er ain
ien smoord was.

Kom hier mor even en rust wat uut,
leg kopzörg mor aan kaant,
geniet van t moois ien de netuur,
de sjeu van t Hogelaand.

Luuster noar wat te heuren is,→

Rondom en tegen Hamster kerk
stoan fonkelnde fietsen,
aan weerskaanten van fietspad
picknicken toeristen,
deur open kerkroamen klinkt swingmeziek,→

Vanuut de linkerkaant van t laand
komt er t beeld ienlopen,
half stroekelnd deur de hoge snij,
zien au-geroup verbrekt de stilte,
mofkes zwabbern→

Zugst ain lopen
mit fiets aan haand,
zuikt n vergrèlde fietser
ien körf, tas of mand,
staait der aargens n fiets
op kop aan kaant,
n bak mit wotter
vol→

As er gain plak is
veur t Licht
dat zich verploatst
ien mensen
donkert t duuster
verder dicht.

Omdat Hai
louter Laifde is
is er as Kiend
op wereld kommen→

Kom, loop weer es n rondje
en zwaai dien aarms zwiereg lös,
kiek es noar aal die vogels,
binnen ze nait prachteg uutdöst?
Zuik es n keer n schelpkespad,→

Kiek es aan,
ons kat gait zich verstoppen,
verdwient vanmörgen
achter kaast.
Zien snorhoaren
vol spinnewebben en motten
verschient er op e taast.→

Met twinkellichtjes ien ogen
binnen wie noar ienbrengwinkel togen.
Mien man en ik, sums n beetje gek,
bennen ien ons element op dizze plek.
Ik stevel→

Op kerkhof staait n wilg
te dreumen ien zun.
Krookjes ien blui
kieken bie stam omhoog
asof ze dreumer roupen:
wor toch es wakker,
hest ons al zain? →

Hij taikende ien zien schildersvest
en stond n poar stappen achter de rest.

Zo taikende hai nait allain t model
moar ook de cursisten waren ien tel,→

Steels kiekt er noar
de lakschounen van Mekke,
den noar zien aigen
òfsleten poar,
de neuzen koal
van t schoeven met
zien trekker.
Ze zitten gezelleg→

Ik ving wat op vanmörn,
t ging over de preek,
d’ain zee tegen d’aander;
t was weer zo cliché,
dou zee d’aander tegen d’ain→

Ien t mörnlicht van de veurjoarszun
torent er boven Grunnen uut,
klokken roupen t vertraauwd geluud
van zundagsnuigen en nij begun.

Örgel speult→

Mien boas wil met mie lopen
mor ik bin zo baang
de leste keer bie t knoal laangs
was der zo’n haarde knal,
ik bin zo vrezelk schrokken
mien oor mos zoveul→

k Heb n vest kocht met goatjes
want k ben de viefteg passeerd,
k bekiek de gemêleerde droadjes,
dit vest te droagen is wat weerd.

As ik omhoog vlieg →

Met moekes handschoenen aan
vuil ik nog even weer
de waarmte van heur handen
en is het net of
t nait zo kold meer is

met moekes handschoenen aan
zit ik→

Loakens
blaiken op de gruine velden,
loakenvelders breken
ien pinguïnkleur
het gruin.

Overaal sloten,
stickers op deur,
tot ons grode spiet,
t is nait aans,
coronatied.
Nog kilometers ver van huus,
kin ik t den naargens kwiet?
Toch →

Ain is der veur, aander is tegen,
kerkmensen binnen der met verlegen,
teksten vallen nait altied goud
en wies is ook nog nait vertraauwd.

Koren binnen→

Glunder loopt er deur de kringloop
met n poar schoenen ien de haand.
“Kiek” zegt er ien de loop
en wiest noar d’onderkaant.
Poeh, echte “pieps”→

Glunderend loopt er deur de kringloop
met n poar schounen ien de haand.
“Kiek” zegt er ien de loop
en toont heur d onderkaant.

Poeh, →

t Koor zong hail mooi

mor t örgel overstemde,

zo jammer veur de mooie bovenstemmen,

mor Boven is Ain dai alles heurt

boven örgeltonen uut.

We stoan ien Lauwersoog,
de motor uut
en luustern noar de stilte.
Links ligt de boot
dij straks noar Schier ofvoart,
rechts de verlichte hoavenpanden,→

Die eerste keer
dat er je oma neumt,
bie hand pakt
en metnemt
noar wat er zag,
dat voutje
ien zien open schountje
zwevend boven die dooie spin,
die ondeugd→

Zun verdwient,
links van mie betrekt de lucht,
achter mie wordt t antreciet,
stroalen van de verdwenen zun
breken streperg deur t duuster,
ik huf→

Ze springt nogal es uut de baand,
wil op stage noar t butenlaand.
Ken doar n fiets van schoul bruken,
wil der vot met stad ienduken.

Fietsen op stoep→

“Wolst ook n ijsco hemmen?”
zien ogen smelten,
hand griept noar de buus,
beurs gaait al open.
Hai het mie denk ik
t wodder ien de mond
zien lopen
en moakt→

Vol aandacht kiekt er
noar de diregent
ien zilverfolie vörmgeven,
t ragfiene webwaark
om zien handen weven
vangt zien blik
den sprekt er uut
wat →

As n mens
de grens van kunst verkent
ien woord, meziek of beeld,
abstract of fiemeleg penseeld,
wat boeit en noeit verveelt
den speult wat hogers →

Hai woonde ien Amerikoa
en zai ien Westerbrouk,
de telefoon verbon ze
elk ien heur aaigen houk.

Deur dementie trovven
sprak hai nait meer heur toal→

Boeten strieken ze over zwoavel,
ien huus roekt t noar old joar,
Remco was op televisie
las gedichten, zo mooi, zo woar.

Zo as hai zien vak beschrift,→

Schoapen groazen vredeg,
van virussen gain wait,
ze binnen tevreden mit heur gras,
mit wel der is, komt en was.
Krigst mor gain rust,
komst nait ien→

Rutenheer zee tegen de kloaverboer
mag ik van die de haartenvraauw?
t Haart brak van de kloaverboer,
noeit geef ik die mien haartenvraauw,
ik blief→

Op e knijkes zit e veur
t deur rubber omraande glas
te kieken noar mien biezundere was
en zigt hou ien t schoemend sop
zien rubbern steveltjes op e kop→

De boeddha veur t restaurant
vaalt deur zien omvang op,
n jonkje aan zien moekes haand
kiekt hom over de kop.
Hai zugt n spin,
ien ain van ogen kropen→

Doezenden sterretjes
twinkelen ien t gras,
zun spiegelt
regenboogkleuren.
t Groen ien de mörn
as de hemel bie nacht,
t licht van Gods goudhaid
dauwt→

Ik zwaai hom uut,
kom weer ien keuken,
ain oogopslag
knupt mie de moag,
veur niks
heb k stoan te smeren,
k vlaig nog noar achterdeur
hai is houk al om→

Ik ben n stofzoeger op leeftied
en roas deur t haile huus.
t Is stofhappen bloazen veur altied
over perket, plefon en plûche.

k Zit vol met zoagsel,→

Der was n tied
dat ik nog was
ien ’t mooie Reitdieps landschap.
Ze kwamen host elke dag,
heur ezels ien t gras
schilderend ien stilte
tot ien de oavendkilte.→

Wat t rolletje verhult
op nijoarsdag
onthult t kniepertje
ten overstoan van
waarme euliebollen.

n Loag van snijwit poeier
bedekt wat west is

vannacht→

t Handschrift op de envelop
roupt beelden van
wachtkoamer ien mie op.
Achter de fleskes en recepten
stonden ze aalmoal op n rieg,
braiven veur zaikenhuusspecialisten,→

Ien t pikkeduuster
van de vis
zit t Jona dwaars
dat er bie hom
gain ruggegroat is.
Hai jonast as n foetus
en zien geleuf wordt groot.
Hai geft zich over,→

‘t Örgel speult’
ston op de liturgie.
Örgenist docht:
zel ik den mor
ien kerk zitten goan
en òfwachten
wat er komt?

Hai keek es ien t rond.→

Bie ons thuus op waarkploatszoller
zol n mooi rood fietske stoan,
mor de wiebelege ledder
duurfde ik nait op te goan,
poeier stroomde uut de gatjes→

De ringen van traauw
as symboliek
op dizze traauwdag geven
bennen as de joarringen
van joen levensboom
worreld ien Gods laifde,
met mekoar verweven.→

Met vrijkoarten van de bank
goan ze noar de beurs WONEN,
lopen hiel wat meubels bielangs
zien ok n barg veur spek en bonen.

Op n duur bennen ze t slentern→

t Is vandoag
n biezundere dag
en doarom dit gedicht,
joaren leden
verscheen dien geboortebericht.

Doe kreegst n noam
en n aigen gezicht,
kiek mor→

Op oadem van de wiend
danst roze bloesem zaacht
de veurjoarstango,
n week leden
was de boom nog koal,
ien schoarse openingen
wachten appelbomen.→

Wat is t stil
nou rouken der nait meer bennen,
heur kloagend geroup
heurde zo onhaailspellend,
altied bewegen ien de hoge bomen,
gestoef, gefladder,→

As voader opgeven is,
gain medesien meer helpt,
pien ondroagelek wordt,
gaait zien zeun op zuik.

Hai het wat vonnen,
t kost wel wat mor t helpt,
zien→

Even stilstoan
ien de tied
dij lopt en tikt en runt,
genieten
van dit mooi mement
ien Gods rieke scheppenspracht,
n blik op wat begunt.

Even stilstoan→

Ze zee dat ze t nait begreep,
dat van dij wieze moagden,
zai von t mor dikke egoïsten,
was dit nou wat God wol?
Zai kwam met n veul beter plan,
de dwoazen→

Ledders van t plankje
schoeven skrebbelnd op bord,
woorden van weerde overlappen
blaauwe en rooie vlakken,
holtjes kleddern
deur deksel van deus.→

Wie kieken noar t nijs,
t ain is nog aarger den t aander,
wie kieken noar mekoar,
woar binnen wie ien beland,
wat is der loos
dat ales zo uut haand lopt,→

Dag ien dag uut
zag ze hom zitten
achter n smirreg roam
onòfschaaidelk van zien laptop.

Wat opviel was de zundag,
den zag ze hom stoan,
dij bundel ien→