Kringloopuutstapke
Met twinkellichtjes ien ogen
binnen wie noar ienbrengwinkel togen.
Mien man en ik, sums n beetje gek,
bennen ien ons element op dizze plek.
Ik stevel vot òf op klerenrekken
en zai hom noar de bouken strekken.
Met twij bloezen en n rok
verdwien ik ien t bekende hok.
Oeps, k mout denken om mien gewicht.
Bovenste knoopkes willen nait dicht.
Met aander bloes heb k meer sukses,
ik kin der zo wel met op t bordes.
Mien dag kin aal nait meer stukkend.
Het mien kereltje ook geluk?
Hai staait te proaten met n kenner van kunst.
n Stilleven vaalt bie hom ien gunst.
Hai is drok aan t geboaren en wiest noar de muur.
Schaif ienliest zug ik, en hai is zo sekuur.
Den vaalt mien oog op n kandeloar.
Hai is wel wat hoog en oareg zwoar.
Met t gevoarte op fiets vastbonden
verkneutern wie ons, toch weer wat vonden.
Glundernd fietsen wie deur de stad,
wat hemmen wie weer n plezaaier had.
