Student aan huus
Schreven vanuut t perspectief van n hollozie
Ik lig hier mien minuten vot te tikken op t bero van Thijs. Wat noeit gebeurt, Thijs het vergeten mie om te doun. Ik lig n beetje verstopt onder n stoapel kerstkoarten dij nog nait ophangen binnen aan de fleurege slinger dij over kaastdeur spannen is.
Net as ik denk dat t n saaie dag worden zel vlaigt zien koamerdeur open. Thijs griept mie en biendt mie om zien aarm. Hai hoalt fiets van t slöt en reest stad deur, vlaigt nog net deur t oranje dat host op rood floept. Oe, wat het er n hoast. Ik von t al zo roar dat er gewoon deurslaip dou zien mobiel lewaai moakte. Gusteroavond docht ik nog, nou Thijs, t is wel n loatertje veur dien doun. Ik von t traauwens heul gezelleg gusteroavend. Thijs zat op de proatstoul. Hai was bie de man dij er helpt met computer, n tachteger dij groag bie de tied blieven wil. Ze zaten nog even wat te drinken en Thijs vertelde over de cursus bibliodrama woar der al n pooske hen gaait. Ze hadden “de lege stoul” speuld.
Dat gaait zo, cursisten magen om beurten zeggen welke persoon uut Biebel ze groag op dij lege stoul hebben willen om zich ien dai persoon te verploatsen. Thijs haar kozen veur de engel Gabriël. Hai mos doun of Gabriël op de lege stoul zat en mog hom wat vroagen. Thijs vroug aan Gabriël wat er deur hom hen ging dou er dat jonge wichtje Maria vertellen mog over de geboorte van Jezus. De laaidster stelde veur om eerst ien Biebel te lezen wat Gabriël persies tegen Maria zegd haar.
Dou mos Thijs zulf op dij lege stoul zitten goan en mos er as Gabriël antwoord geven. De laaidster vroug aan Thijs, dij nou dus Gabriël was: ‘Gabriël, hest heurd wat Thijs die vroug? Denk es goud noa. Wat vuildestoe doust bie Maria kwaamst en heur dizze belangrieke boodschap brengen most? Doe stonst bie Maria ien huus, t wichtje was aan t koken, ze schrok van t licht en knipte met ogen dou ze die zag. Wat ging er dou deur die hen? Kenst dat aan Thijs vertellen?’
Ik zag Gabriël daip noadenken. t Was minutenlang stil. Dou slook er even en begon, zuver wat van zien stuk brocht, te vertellen: ‘Ik zag Maria veur mie, heur verboasd gezicht en noadat ik heur grout haar met dij hemelse woorden, drong t tot mie deur noamens wel ik doar was. t Moeilekst von ik om de boodschop zo over te brengen dat er niks verloren ging en dat t persies de woorden waren dij God mie metgeven haar. Om dit dudelk te kriegen, mos ik eerst weer ien contact kommen met God zulf. Toen ik mien aandacht bie Hom haar, bad ik stil om Zien hulp. Ien dat ogenblik brocht ik de boodschop over zo as dij mie iengeven werd. Ik was niks aans dan n schoakel tussen heur en God.’
‘Mooi,’ zee de laaidster. ‘Gabriël, wissel van stoul, den bist nou weer Thijs. Thijs, hou was dit veur die om even ien de huud van Gabriël te kroepen en te ervoaren wat t bezuik aan Maria met hom dee?’ Thijs keek de kring ien t ronde. ‘k Vuilde wat, dat ik nait eerder zo ervoaren heb. Hou zel ik t zeggen … n boetengewone vrede, woar k nait weer uut kommen wol. Ienainend kreeg ik deur dat t er nait om ging wèl ik was. t Ging derom wat God te zeggen haar en dat Zien boodschop overkwaam.’
De laaidster wilde waiten wat Thijs hiervan leerd haar. Weer was t n tied stil. Dou zee er dat t hom opvalen was dat de heule geschiedenis meer veur hom begonnen was te leven en veuraal dat hai de boodschop beter begrepen haar. Mainsttied wer ien zien beleven noadruk legd op hou ales gebeuren zol en woarom veur zo’n jong wichtje kozen was, mor nou was er meer bepoald west op de bedouling van t Kiend dat verwacht werd. Hai haar nou nog meer ontzag kregen voor de Koning dij verwacht wer en was ook slim onder iendruk van wat Maria op t end zegd haar.
De tachteger von t prachteg. Hai zee: ‘Wastoe mie vertelst jong, dat dut mie wat. Waist wat t is, ik zit al joaren met n lege stoul ien huus mor t is nog noeit ien mie opkommen om doar ain op zitten te loaten om mie es ien te verploatsen. Doe hest mie op n idee broacht. Ik zel gain dag meer allain weden as ik ain op dij lege stoul zitten loat. Biebel was veur mie al joaren n oafsloten bouk, der zat gain leven meer ien dou mien vraauw der nait meer uut veurlas. t Haar mie niks meer te vertellen, mor met dien verhoal kiek ik der aans noar. Der bennen genog biebelse personen dij ik wel es wat vroagen wil en as ik dat dou zo astoe mie dat veurdoan hest ken ik dat allenneg doun, den komt er weer wat leven ien mien huus. Wilst dij vroagen van cursus veur mie op de mail zetten, ik wait nou hou ik dij open moaken mot, haha.’
Thijs stoeft over stoep van universiteit, roakelings langs de versierde kerstboom op t plaain. Van achter de kerstboom komt n moagere kerel op hom òf dij hom wat vroagen wil. Thijs wil al zeggen dat er gain tied het en mompelt wat, mor den liekt het erop dat er zich bedenkt. Hai remt of, kiekt noar mie en zegt den tegen de man: ‘k Heb nog twij minuten”. Den zugt er hou de man der aan tou is. As hier nait vot ain helpt, den huft t nait meer. Hai pakt zien mobiel, belt 112, legt uut wat er loos is en woar der is. Hai zet zien fiets aan kant en boegt over dizze liekblaike man hen. Hai stelt hom gerust, trekt zien jas uut en legt dij over hom hen. Twij minuten loater is ambulance der ook.
Thijs ken kaizen, hai ken met noar t zaikenhuus mor hai ken ook zien college volgen. De man kiekt hom aan met zukke vroagende ogen dat er denkt, ik goa met.
Wat hobbelt zo’n ambulance. Thijs hold de man aalgedureg ien de goaten. Hai het alle handelingen van t ambulancepersoneel volgd en beseft dat ien dizze donkere doagen veur kerst wat bie hom ien bewegen zet is. Komt dat deur dij cursus, deur wat er met de tachteger beproat het, of komt t deur dizze vremde man dij wat ien hom wakker moakt? Met n schok veert er rechtop. Hai haar zich verploatst ien de persoon van n aander biebelverhoal. Der huft nait altied n lege stoul weden om je ien mensen te verploatsen. Hou haar de tachteger t ook alweer zegd? Der zat gain leven meer ien dat bouk. Aiglieks zol je t heule leven as n oefening ien bibliodrama bekieken kinnen. Hai kiekt noar de man, dij der nou heul rusteg bie ligt. Vernemt er t … zien ogen goan even open, lippen goan wat van mekoar. De ambulancebroeder nikt hom tou. ‘t Komt hailemoal goud met joe meneer, n beetje eten en n infuus doun wondern. Joe hemmen nait goud genog op joezelf paast, mor gelukkeg binnen der
nog mensen dij op tied aan de bel trekken. Ze worden wel es engeln neumd.’ Thijs komt veul te loat ien de les.
Zien buurman fluustert: ‘Versloapen? Magst dien hoar wel es kammen man, zugst er uut as n vlaigende Hollander.’
‘Gusteroavond loat worden,’ fluustert Thijs terug.
‘Even lekker deurzakt, zeker,’ gnivvelt zien buurman.
‘Och, t is mor hou je t neumen willen,’ laagt Thijs.
