Homme Poort
Hou laang kikstoe al mit over mien scholler,
het liekt host al weer n aaiweghaid,
mor mit de joaren worstoe mie vertraauwder,
hou voak heb k die al eefkes over kop hen aaid.
Bie zummerdag staaistoe bie ons ien serre,
bie winterdag kikst bie mie op t bureau,
van tied tot tied zit ik die wat te ploagen,
den doekst even onder mien plumeau.
Vandoag was ik dien lange hoar
ik wrief ien gleufkes met n nadde douk,
over dien neus, dien ogen en wangen,
en peuter mit n tip ien elke houk.
Ons buren vienden die sprekend lieken
op Godfried Bomans, dai tevreden blik,
verlangst nog nait even noar dien piepke
of luusterst laiver noar mien nijste limerick?
Doe gefst ons koamer een hail aigen sfeertje,
gemoudelijk stilzwiegend achter mie,
t is hier hail aans dan dastoe wend wast,
dien tied ien Grunnen is al hail laang veurbie.
Doar keekstoe uut over de winkelpanden,
ik stel mie veur vanoaf een braide vensterbaank
doe hielst vrouw Leopold gezelschop,
heurdest op oafstand de Martiniklokkenklaank.
Dien kop begunt zowoar te glimmen,
t liekt of stoe dankboar noar mie knikst,
och Homme toch, doe brengst mie weer tot zinnen,
doe loatst mie schrieven onder dien laive blik.
Homme Poort (1897 – 1959), leroar Duuts, was ien oorlogstied actief ien t verzet. Hai het honderden jeudse onderdoekers holpen.
Publiceerd ien Toal en Taiken, tiedschrift veur Grunneger Kultuur, 38e joargang, nummer 1.
