Vrolijk, ernstig, nostalgisch. Alles komt voorbij in de gedichten bij Dideldom. Alles in t Grunnegs. Zelf publiceren? Graag! Gratis en met een paar muisklikken geregeld.
Groningstalige gedichten van vroeger en nu, alles in t Gronings
Oet ons groot archief mit n poar doezend Grunningse gedichten komt hieronder n stel veurbie. Alles in t Grunnegs, onze aigen schiere Grunneger toal.
Reageren? Dailen? Printen? Meer van dezulfde schriever zain? Klik op tuddel/titel.
Even rustig lezen? Moeske der boven hangen loaten!
As doagen doken en duusterg diezen en levent stoadeg aan tot stilstaand komt moaken lu heur kloar veur kerstfeest vieren al is t vandoag de dag zo aans as ooit was
keunk het zevens tousproak holden tot volk hai haar mit toustand ien wereld worsteld raip op tot mitleven, redelk weden, beter heuren noar dat wat aander zegt
ain het aander neudeg om leven te kinnen woarom mout toch elk zien aigen oorlog winnen ten striede trekken tegen elk dij aanders denkt?
was t toch zo dat lu meer vrees haren veur aigen god mor t is van ale tieden dat lu loven blieven ien ol striedkreet van got mit uns en dieu et mon droit!
Minsen kieken heur noa mit pien ien ogen – t muit heur hou of zai strampeln dut en hou troag of heur bewegens binnen – herinnert lu aan d’aigen èndeghaid. Olderdom is n vilaain baist mit blote tanden aal weerdeghaid ropt hai van oldern òf.
Zai is mien moe en t dut mie eerlieks zeer heur zo te zain, dij ains zo staarke vraauw. Toch vuil ik mie nait miesderg, din ik wait dat dit mor veur n zetje is: zai zel de nuverste vlinder worden mit t verpoppen enkel nog nait kloar.
mörndaauw baarms as zulver deur stroalen van zun schaar aan kaant deur stroeken hìn daaier, krekt kop boven dook oet taiken van wat nijs mit vandoag dizze begun.
Moandag biljarten Dinsdag badminton Wonsdag biljarten Dunderdag op stap mit … Smiddags op bezuik bie … Vrijdag n beetje rommeln, n beetje loiern zeg mor: n snipperdag Zotterdag op t rad noar Brouk, wat lekkers hoalen van slachter Kuper of noar de slachter in Sodom. Zundags 8.00 Noordmannen Hier en doar veziten … En veurdat k t wait d'haile riedel vannijs In n mum vlogt t leven om Mie veuls te snel Mor niks doun is ook nait mooi dus verveelt mie t nait k Goa gewoon deur!
Wie zeggen: 'alweer t ende van n joar’. In begun leek t laank, mor t is aal weer kloar. 2019 mit 365 verschillende doagen, woaraan wie ons herinnerns droagen.
Was t n joar wat je hadden verwacht, of was t ain mit veul overmacht. Wees dankboar veur de kostboare mementen, want gelok is nait te vinden in tied en senten.
t Olle joar en t nije joar vervluien zo mor in mekoar. 2020 staait weer veur de deur; geef dij 366 doagen weer joen kleur.
Mit aal joen wensen en gedachten en t onbekende wat ons staait te wachten. Mor dit pad is te begoan, as je noast mekander stoan.
(DvhN 14-02-2020 – slachter rekent òf mit Konikpeerden)
Ze hebben mie goud te groazen – k mos vervoaren van Flevopolder noar Laauwerszee. Of t niks mit mie dee.
Ze vonden mie te opdringerg bretoal noar minsen tou – mien gedrag vonden ze t òfkeuren weerd. k Bin n schieterg nijschiereg waarkzoam peerd.
Gain spier kwoad in t zin. Zuls vraidste moordenoar geven ze om zok te verbetern n twijde kaans. Nait mie. Moal mie aan etenstoavel mor fien op stoet dain ik joe as rookvlais en salami.
Vanuut de linkerkaant van t laand komt er t beeld ienlopen, half stroekelnd deur de hoge snij, zien au-geroup verbrekt de stilte, mofkes zwabbern uut zien maauwen.
Pabbe is drok aan t snijpop rollen, twij donkere sporen breken t wit, den heurt er t jonkje achter zich. Hai draait zich noar hom om, ik heur wat onverstoanboars, pa legt zien handschounen op e grond en vrift op huken de kibberhandjes smeu, den stopt de film en speul k hom vernijs.
Ik kin der nait genog van kriegen, mien lutje laiverd met zien pabbe, doekend ien de snij.
Hier in wale van t ol daip maank douterkoezen en pompkebloaden drif wotter swiegend veurbie
wottertiekjes schrieven verhoalen over t begun en t heergoan van dingen leven in laange liene wat west het komt weerom
over hoogste högten, verzet en vree over daibe dreuge leegten euvelmoud under bremstroeken hou vurgen liek lieken mor t nich binnen hou t slichte laand nooit vlak is krödde en vergraimde tied
en middenmaank roegte in t zaachte ruzzeln van swiegende stilleghaid - verneem k stoefbie en vannijs Joen vrumd vertraauwde stem
mien keyboard komt van aander kaant mien teuverdeus ook oet n aander laand mien allozie oet Zwitserlaand mien nijs komt oet n Grunneger kraant
mien laiverd komt wel van dizze kaant mor ja, k kom oet Grunnen heer mien toalproat heur k op stroat keer op keer mien denk, mien dreum komt aal mor weer mien verhoal, mien gedicht woarin k schrief mien kovver staait nait kloar, te loat, k blief
k zel joe ais wat oetstukken: gain 2.8 krigt mie hier vot gainain zel t lukken, Grunnen is mien laive lot meschain nait zo schier, mor k blief mit baaide vouten stoan in dij vedde, blaauwe kloeten klaai. doarom, doarom blief k hier tot …
In de stille nacht, onder de moane helder en blaauw Vuil ik soms een leegte, een gemis en dat hail raauw Mien gedachten dwoalen of noar die Een verlangen dat blift altied bie mie
Soms vuil ik dast der bist, zo dichtbie Als een zaachte wind dei bloast noar mie Mor den besef ik mit een daipe zucht Dast hie nait meer bist, dat ik die mis, mien lucht
Toch blifst verder leven in mien hart In herinnern, in elke apaarte smart Ik kouster de momenten en denk doar voak aan trôgge En in gedachten droag ik die op mien rôgge
En ook al bist nait meer hier Doe blifst altied in mie, zo fier En wanneer ik die mis, kiek ik noar de lucht zo blaauw Den vuil ik dast der bist, in laifde, altied trouw
Bloadjes aan d'bomen, worden broen en vaaln aal of t Laand is koal d'locht is zwoar de wind is weer op jacht. d'Ole ekkelboom ze zucht En let heur vruchten vallen t is haarst de leste roos Let ook heur kopke hangen Natuur kleurt nou t landschap In honderd mooie kleurn En in de polder hoelt de wind De winter staait veur deur.
Grode heldere oogjes daip en daipblaauw Nemen aal in zich op je dreumen d'r in vot Leutje knovvelege knoestjes Waiten nog ains nait wat ze griepen mot Nöchtern aankieken in stille stilleghaid Omgeven deurgronden wat d'r te gebeuren stait Dit luddek wonder zo kwetsboar en teer k Goa terug in herinnern Allìnt van dij tied wait k haildaal niks meer Striek zaacht n waang, n smokje Kon k mor ainmoal vannijs zo wezen as dit lutje potje.
In de dook zai ik de zunnestroalen, Dij schienen tussen d'ekkelbomen deur, zai doun de mörgen ontwoaken en geven ons Westerwôlle kleur. Poar pittjes lopen zuch waarm in t laand, gain minsk hoast nog in t ìnne. De mörgenzunne as n golden raand schient dammit weer zo glìnne. De dunne daauw as n deken op d'haaide geft spinnewebben in stroeken te zain. Ik heur de stilte in de waaide en woan mie in het veld allain. Mor hou voak rieden wie hier veurbie en zain nait dizze pracht; stoan nooit es stil of kieken biezied, hebben altied mor de jacht. De weg noar Zellgn rie ik aaldoage en maistied, dat is staarvenwoar, zag ik allenig d'asfaltloage en keek ik verder naargens noar. Mor dizze mörgen dij mos mie leren, wat pronkjewail is van Geert Teis, Mien Westerwôlle, ik heb die geern; Ik zai die nou inains vannijs.
Mit dit gedicht dee Giny mit aan de de Grunneger Schriefwedstried van gemainte Vlagtwedde in 2008, t het gain pries wonnen, mor is wel ploatst in t boukje van de schriefwedstried.
Zit veur roam en kiek ien boeten Seupel zundje beschient ómkleurde bloadern ook al gounent op weg dij wirreln wat ien waaierge wiend vlaigen rompslomps hoog lucht ien siddeln wat rond worden din deur wiendvloag tegen rooie pannendak kwakt glieden oetteld gestoadeg deel dakgeut ien.
Handen kinnen veul zeggen Handen spreken hun aigen toal Wat handen oans willen vertellen Begriepen we dat allemoal?
Handen kinnen we voalen om te bidden Handen wiezen oans de weg n Handgeboar van kom mor hier Of goa mor weg!
We kinnen met de handen groeten Of oafscheid nemen in´t leven Handen kinnen ontvangen mor handen kinnen ook geven.
Handen kinnen kwoad doun Mor handen kinnen ook strelen Handen dai oans geruststellen Vreugde, zörgen of piene delen.
Mensen stoan soms met lege handen En de aander kin´t hoast nait droagen Handen dai zug verrieken aan geld en macht Handen dai nooit geven, mor oaltied vroagen.
Handen kinnen veul zeggen Handen spreken hun aigen toal Handen dai geven, zallen ook ontvangen Begrepen we dat mor allemoal.
Handen kinnen veul zeggen Hailveul zulfs in oans leven Mor veur oans allemoal komt´n tied Dat we alles uut handen mouten geven.
Wie hebben hoast hebben aaid zo'n hoast, sikkom aaltied hebben wie hoast!
Woarom hebben wie bie zetten veul hoast, aaltied en aiveg zoveul hoast?
Gun joe doch as t eefkes kin n bedie roemer tied, Veuralsnog willen joe t leven, zoas t nou lopt, ja nog nait kwiet?
Wees mor tevree mit wat je dikmoals kriegen, t kwattje vaalt doch wel op stee, dou doarom, wat je nou nog kinnen en blief doarmit veureerst mor hail tevree!
n Goldgele pere is soms boekzaik van binnen en n verrödde proeme het voak n geve pidde. Wat zegt mie den de boetenkaande? Wat zegt mie den dat knap gezicht, dat mooie klaid, dat nedde pak? Dat is allainde de boetenkaande, n goldgele pere. Geef mie mor de verrödde proeme.
t Nije joar is nog mor pril, elkinaine wait wat hai of zai wil, wat mouten wie doar nog veul van leren, òns kerstkalkoun mout nog verteren, sums gevuld mit kavioar, zo gaait dat joar noa joar, om aales weer goud te moaken, eten zai wat minder om gewicht kwiet te roaken, n beetje minder te goan roken, nait zo vet meer te goan koken, veur aal dij olden en ook de jongeren, zai loaten zuk ja hoast verhongeren, d'eerste moand zel t nog wel goud goan, mor den is t ook weer gaauw doan, wie vervaalen weer in oons oale loaten en doun, en goan weer over noar net as toun, wie goan weer drinken en eten, en aales wat wie oons veurnomen hadden… is vergeten.
De toal is wat dat mout blieven leven Anders goat e langzoam dood Dus nije woorden veur dezulfde dingen "Geklungel" wordt "gekloot" De woorden dij mouten herkenboar blieven Men mout ze heuren op stroat En nait allain in t Bejoardentehoes Want din is ut te loat. t Mout nait zo worden dat klainkinder Oma nait kinnen verstoan Want toal is der om kontakt te leggen Ut zel nooit zunder goan Dus schrief en denk zo as men proat Loat olle woorden in n bouk Din kinst ze… puur oet nostalgie Nog lezen oaf en tou.
'n Maiwe vlogt zien vlucht Over 't wotter en de waalekaant. Het gras zuzooit zachies, zucht. En ik… ik zit dit alles te bekieken En schrief "Geluk" in't zaand.
Dit was t winnende gedicht van de Gemaintelijke Grunneger Schriefwedstried Stadskanoal 1998
Nog even ter informoatie over dit gedicht: Dit gedichie is ontstoan toun ik op n zeker mooie zummerse middag in 1996 op n baankie in het Pagedal van de netuur zat te genieten.
Ede stoal is ain begrip veur menigain een twaide as hij zo is er zeker gain, Zien lest joaren brocht Ede deur op het hooge laand. met dizze streek had hij ain geweldige baand. Alles wat met ruumte te moaken, polders en landerijen dei gezichten waren veur hom net schilderijen.
Ainmoalige tentoonstellen in Lains op t Hoge Laand ik was er getuge van en roakte volledig in de ban. Verhildersum doar wast of hai terogge was veur even doar zong hai weer dit is mien laand dit is mien leven. Zien levensloop wuir met woord en beeld aan ons toont ons bezoek aan het hooge laand wui zeker beloont.
In zien laidjes zet hij gevuilens van die en mie fantastisch neer zien heufd was er ain opslagplaats veur, meer en meer. Alles wat hij om zoch tou zag bewoorde hai van t veen, polder woater en klai. Het laif en leed op de wereld, prebeurde hai te verzachten zowel met zien stem as met zien gedachten. De natuur was hom zo heilig, dat zag je gebeuren in zien laidjes brocht hai dat zo mooi noar veuren. Mien toentje, weikschillebonen en mien leven dat ken joe zoveul warmte en plezair geven. Ede was ain veurbeeld veur ons allemoal hai brocht iets tot stand in de grunneger toal.
Doe hes noar mien woorden lusterd mor wols heur nait verstoan as n zaachte wiend kwammen ze op die tou hes heur nait begrepen ik mouk der n störm van kons mie nait heuren deur t geweld? no is wiend liggen goan stil zunner woorden stil…
Dit gedicht stoat ien: “Hou wil t kinnen” gedachten ien n deuske.
n Wilde ezel is op Doord deur ezelskoppen kaant vermoord haitied wer hai bie t pakjes droagen mit haarde haand van fiets òfsloagen wat schane raip dou elkenain no het hai ons ja glad bie bain elk mout no aigen lasten droagen gain ezel kins der meer veur vroagen.
Dat ston op t hoes tussen Alteveer en t Knoal. n Goie noam veur n hoes in t veen, vonden zie altmoal. ‘t Waren sikkom net twij hoezen, noast en aan nkander, van t aine binhoes, kwam je zomor in n aander.
Lude Ferengoa het t hoes doar vrouger kocht, of zet. Was n lutje veenboas en oet Duutsland kwam e net. In n male tied, krek vlak veur de grode stried, wol hai zien aigen leven doar nog laank nait kwiet.
In d’ aine helfte woonde hai mit vraauw en kinder, van d’anere mìnsken haren zie totoal gain hinder. d’ Aandre kaande was n negotie en n stille kroug. Draank had t volk neudeg vanof smörgens vroug.
Bosschoppen kon t volk hier ok hoalen goan, as zie mor geld haren, om dij doalek te betoalen. t Stee het e loater aan Roelof Trip en Geertje overdoan. Mit zien voader, is dij votdoadelk aan t ontginnen goan.
Ploatse hebben zie mit heur drijent mandaileg aannomen, Vraauw Oldenziel, Roelf Trip en Landweer is t goud bekomen. Opoe Trip hölp in winkel, as t kön, n nuver haandje mit , Aal bedies hölpen en doardeur göng t net.
Dou t veen verdween en t laand aanmoakt, het dat t veenvolk ofgemieterd in t harte roakt. Roelf Trip zölf vond bie Derk Bruuntjes n nije stee. t Muik hom ja hailemoal nait oet, wat e dee.
Zien jaachtgeweer huil e aaltied dicht bie d’ haand, veur n meuglek te schaiten hoaze, petries, of fezaant. Vief monden open holden, veul toudestieds nait tou, t waren zwoare tieden, hail wat slimmer dou as nou.
t Hoes is ofbroken, mor herinnerns blieven bestoan, t leven is vanzölfs ok hier nait stille veurbie goan. Loater hebben n poar jongs, hier n nij hoeske bouwd, doch blift veur paardie lu dit steke aigen en vertrouwd.
roodborske is der weer of is n aander, k wait t nait hai staait stiefstil op zien dunne raanke pootjes vertraauwt nog nait onder t oranjerode van zien keel waait n poeste wind zien zaachte grieze veerkes roeg ik stoa stokstief din pikde mit zien punteg bekje oogkes op schaarp wat tussen stainen oet altied allain, ist n hai of ist n zai ik beweeg…. din is e vot even loater is aal weerom, is dit nou din dij aander soam en toch allain zel wel n latreloatsie wezen
Wat is dat doch aal veur gedreun? Ze bìnnen aan t heien, noast Kooi. Wat n toustand, stokdoof wor je dervan. Ik stoa te trillen op mien bainen. Zeg der wat van! Helpt nait, ze hebben kopdoppen op. Maggen z’ons ook wel lainen. Wat n roasderij! Kin onze noaber doar gain ènne aan moaken? Ik bemui mie der nait tegenaan. Kom, neem nog n pluk heu, goud veur daarms en anti-nierstainen.
t gaait nait bèst mit ons dat lees k teminzent doaglieks in de kraante mor ik heb doar gain kopzörg over ast nait aans kin din gaait de kraante aan de kaante
Nijste reacties
Johan Koning n.a.v. Paiter en Rie "Peter und Lou" en "Find me a Boy" binnen baaide deur Françoise Hardy zulf moakte...
Johan n.a.v. Aal de jongens en wichter Moi Klaas, Ik kon der vrouger ook nait verstoan, mor vuilde wel oan woar t...
Ook wat opsturen?
Joen eigen gedicht, verhoal of n resept, laidje, veurdracht of schiere oetdrukken opsturen? Dat kin hier.
Nijste reacties