Aankeken
In maai ston ve
veur n ol vijwagon
te griepen noar wat gebeurd is
verbalderd hou dat toch kon
‘Kin dit weer gebeuren pabbe?’
Vruig mie t kind
mit baange en benijde ogen
ruik ze t weden blind
Ik zweeg, doch en dochde
Doezend gezichten keken mie aan
n Blaik wichje mit n hoofddoukje
maank schoefdeuren
zuiken mie op t perron.
n Ol vraauw oet Gaza
vaalt over kruus van voesten
-Israel, Hamas, Fatah-
ropt wat ik doar van von.
n Vraauw oet Congo
vernaild deur soldoaten
lege ogen vertellen mie t verhoal.
n Jongkje mit vuur in ogen
mitrailleur op fiene scholders
kind klaidt mit stoal.
n Schoupoetser in Istanbul
ogen schaarp noar boven
handen zwaart van t smeer.
n Mens zunder papieren
op Schiphol in bewoaren
wat komt dat dut zeer.
Ik zweeg, doch en dochde
Doezend en ain gezichten keken mie aan.
En dou klonk
-laankzuikig op t vergrelde òf-
stoef achter mie:
‘Tou man, zeg heur t non.
Vertel heur nich hou t is
mor hou t kín.
Zeg dat t nooit meer gebeuren zel’
Dou ik omkeek zag ik gainent
k vuilde allennig mor wat waaien
t tirrelde oet doezend houken.
20 april 2007
