In supermaart

Ik woog mien peren in supermaart. Ik haar al twieveld tussen Doyennes of Conferences, mor toch veur eerste kozen. Bie weegschoale mös ik deur n keuzemenu. Best stoer. Mor k was op dreef, sluig ‘gruinte’ over en drukde gliek t knopke van ‘fruit’ in. Mor doar kön ik bie P gain ploatje van ‘peren’ vinnen. Wol perziken en proemen. Dou zag ik dat der n apaart menuutje van ‘peren’ was. Achter mie begunde aine te poesten en n beetje te grommen. Kön mie dat non verschelen. Ik was der ja sikkom. En mit n triomfantelk geboar en loos um mie tou kiekend – ik vuilde mie even Mr. Bean – drukde ik op ploatje van Doyenne peren en dou op ‘bon’.

Ik huil puutje even umhoog en drukde professioneel t priesstickertje der op. Vraauw achter mie stön sikkom op mien hakken. Ik keek heur aan en nikte ‘tou mor heur’, mor oet heur wat kolle ogen kwam gain weerwaark.
Ik luip deur en scoorde nog n deuske kastanjechampigonnen, creme fraiche en wat siepels. Ik mös koken dizze raaize en haar bedocht dat t pasta wodden zol. Mien vaste specialiteit.
Dou ik bie kovvie was, stön vraauw van peren veur mie: ‘Woarum hebben ie mien karretje mitnomen?’ Ik keek ais goud in t karretje en zag dat er n vrumde madde in stön. ‘O, maal ja, mor t mainste wat er in lig, is van mie,’ pebaaierde ik.
‘Joa, mor t is mien karretje,’ zee ze stief en keek mie aan mit heur kolle ogen.
‘Nou loatve den mor uitzuiken wat van joe is en wat van mie. En den zuiken we mien karretje op’.
‘Nee,’ zee vraauw ‘nich wíe zuiken …. mor jóe zuiken joen karretje op’.
Ik keek heur lagend aan, mor t wui nich deu. Ik luip weerom noar zuvelòfdailen en ruip: ‘Goud mevrouw, ik goa mien karretje zuiken,’ en nittjede der achteraan: ‘Karretje, karretje woar bistoe, kom mor laiverd.’ Vraauw gromde achter mie.
t Was mor even biegoan of ik haar um vonnen.
Vraauw kwam achter mie aan en zai zedde mien spullen trugge. ‘Dit is van joe, dut mie,’ zee ze, ‘of hebben je ook nog wat in mien tazze doan?’ zee ze stoensk. ‘Nee heur, ik heb niks in joen tazze doan en ik heb t er ook niks oethoald’.
Even loater stön ik bie kassa. Ik scande nog even d’andere riegen of ik mien winkel-vriendin zag, mor dij was naargens te bekennen.
Winkeljuffrouw was nich ain van de dunsten, mor wol slim vrolek. Zai laagde tegen mie en groede huil vlugge. Dou ik boudel in madde dee, heurde ik dat ze de hik haar. Ik luip mit kop noar benden noar heur tou en ruip inains: ‘BOEH’. Zai schrok. Wie keken nander òfwachtend aan en dou zee ze: ‘Mor hik is over.’ Wie laagden en aander lu in riege ook.
‘Joa,’ zee vraauw achter mie: ‘kinnen ook oam inhollen en den aan n wit peerd dinken.’ ‘Joa, tien minuten oam inhollen, zeker,’ zee t wichtje van kassa. Weer lagen.
Och, dochde ik, was mien vriendin van t karretje der nou ook mor bie, den zol dij ook lol hebben en zol alles weer goud kommen. Mor t wui gain kerstfeest dizze keer. Bie t weggoan groede ik kassajuffrouw nog even. ‘Joa, ie ook nog n mooie dag.’
Ik bleef even stoan en keek heur òfwachtend aan. ‘Hik’ heurde ik.