25 en 55
Zegst k bin mor n ainvoudeg wicht.
Ik bin mor hail gewoon.
Loat doe dien lip nait hangen.
Veraander gaauw van toon.
Doagst mie uut veur n priezend woord.
Mor k hold mie wiezelk stil.
Ogenpracht, n blös op waangen.
Dat moakt nou net t verschil.
Was ik jonk – zo jonk as doe.
Vrij waren wie baaiden.
Ik zol doun wat nou nait kin:
Ik zol die verlaaiden.