Noues de, Pim

Blaauw, sangen, rood en geel
teunen heur nuverhaid ien t veld.
Ik wait, t draait om gewazzen
mor dij blommen binnen veur mie wat telt.

Ien scha van n poar lindebomen
sjaauwt n ol boerke mit n baist aan tuur.

Gain mens kin heur zain doar ien t land.
t Baist het n dikke nek en oogt onnuur.→

Dou hai zee:
‘Ik wait t nait meer.’
Dou
wis ik t aal.

Ik daansde mit hom
mor nou nait langer.

36 moanen waren t,
n zet aan Adinda`s wachten→

Marifoons knittern n rousteg geluud;
duvelse stemmen oet buken van spoukschepen.

Kotters liggen aan daam.
Knopen om poaltjes ogen Gordioans→

‘Schoapen goan aaltied zulfde kaant oet,’
Tjebbe vertelt geern wat elk al wait.
Ooit haar hai n vraauw
mor dij is nou bie buurman ien;
mog nait geern→

Gerry wait der vanòf, zegstoe
en kikt der stoef bielaangs asof t nait zo is.
Kin mie aargenswoar nait veul schelen
krektgeliek wel of t wait veur of→

Kins wat veur mie mitnemen op dien pakjedroager?
t Is nait veul en t trapt slim licht.
Zels der wis niks van vernemen,
wat ik die mitgeef ik lichter →

Symmetrische zoelen taarten tied dij wie delen
schoren stroatkraantverkopers ien de regen.
Droagen toukomst en verleden op heur kapitelen;→

Woar swoare koupaanzen deur lucht goan
hoasteg as forenzen om vief uur
krieg ik jank noar eerder en zaachter
t roege laand muidvochten tegen zee.→

t Wit van ogen zit die veur kont
as ik smak of greem mit mien eten
ik achteròf schiet in ons hemmelde nust –
hou ik was en nooit meer wor, zelst nait→

Zeuven moalen boegen of barsten;
zeuven moal ien n poar joar tied.
Gain mins kin t goud doun ien de ogen
van dij male, ol gramniet.

Lu neumen hom t verfrommeld→

Hai dreumde dervan
n wicht te wezen –
n lekker wicht mit
laange noagels aan handen.
Elk zol hom noakieken as e draaide mit t gat

Verlaaiden zol→

Zo kaalm as was t mien leste ruststee
sloapdreum ik zaacht de mörgen in.

t Matras begript mie, ‘loat mie nog even’
nik ik noar de dreumgodin.

Heur golden→

was ik dij oavend bie t pad
moezenusten tussen oren
gewicht van wereld op scholders.

Middenien t Ellertsveld
ston n dikke boerderij
hoge roamen →

Oosterschelde, 1953
ons hoes n eulifant ien ondaip wotter.

Invoasie kwoaie mutanten
wie swaartgekled, verdelgers onder t dekbèr.

Verschruide→

Op t Wad
bie naacht en ontied
meandern mien gedachten
maank horsten en slenken
en as t din weer vloud wordt,
t slik dails onzichtboar,
binnen mien →

Polder is mien toneel
Krekt wat raitkroagen mien ainegste coulissen
t is n open theoater, dit noakende laand
Wiend souffleert
Over doezenden joaren→

Zo zig je der niks aan òf
mor binnen ien de hazzenskop
Beleeft hai aingoal
Vannijs wat hailtied bovenkropt:

Hai was n lutje jong dou
Amper ainentwinneg→

Gleers dien handen òf aan mien jak
as denks dat ik t nait zug.
As doe zegs ‘k bin geern bie die’
din denk ik stil ‘doe lugs!’

Op feestjes bis zo hui en drok→

Minsen kieken heur noa mit pien ien ogen –
t muit heur hou of zai strampeln dut
en hou troag of heur bewegens binnen –
herinnert lu aan d’aigen èndeghaid.→

As t optimum ons spel beriekt
hai longernd ien mien ogen kiekt

nog ainmoal voloet bèlkt noar mie
veujoar veurgoud winter verslagt

zien pokkel leste→

Valentino belde mie gusteroavend dou k krekt op t nust zol
-ien pyjama, mor dat kon Valentino vanzulf nait zain –
en vroug mie of k ook slim wìnsteg →

Wiend jagt om t hoes;
n old vertraauwd geluud.
t Wiefke binnen op t nust
stìnt van heur laange joaren.
Dreumende woakend
tilt wiend heur op
nemt heur→

Zien haand vuilt zo geern
heur zaachte hoed
as riestpepier zo iel.

Zien vinger vrieft zo geern
Heur oogleden
As vlinders zo flitterg

Zien voest haauwt→