Ons fort
Oosterschelde, 1953
ons hoes n eulifant ien ondaip wotter.
Invoasie kwoaie mutanten
wie swaartgekled, verdelgers onder t dekbèr.
Verschruide grond, sore akkers
ons groanschuren veur zeuven joar vuld.
Swaarmen zaiktekimmen, pandemische proporties
steriel ons nust, bacillen zollen nait duren
Aiweg duuster ien dikke dook
ons bèrlampke onoetputtelk helder.
Wat ik zeggen wil: baauw mit mie ons fort tegen wereld
van nustloakens en gaailverlaifde verlangens