Stadia
Minsen kieken heur noa mit pien ien ogen –
t muit heur hou of zai strampeln dut
en hou troag of heur bewegens binnen –
herinnert lu aan d’aigen èndeghaid.
Olderdom is n vilaain baist mit blote tanden
aal weerdeghaid ropt hai van oldern òf.
Zai is mien moe en t dut mie eerlieks zeer
heur zo te zain, dij ains zo staarke vraauw.
Toch vuil ik mie nait miesderg, din ik wait
dat dit mor veur n zetje is:
zai zel de nuverste vlinder worden
mit t verpoppen enkel nog nait kloar.