As leegte ales òfvaargt
Overmant deur wìnsteghaid, luustert Renne noar stilte dij omliest wordt deur t raspende geroup van grondzwaalfkes. Hai herinnert hom hou zien→
De verhoalen en gedichten dij instuurd bennen veur de Pervinzioale Schriefwedstried 2025
Begrinsd
‘Perbaaier die t gesprek mit Walter veurof alvast goud in te beelden, roadde Nick heur aan.
Het liekt te waarken! Smans eerste reactie bringt Paulien→
Boeten
in gedachten boeten op staine
zok zunder zörgen genuigen
n doeve roupt, n twijde vaalt bie
in n stille stilleghaid
vree
De diggelkaaste
Siep en Dientje hebbn t’huus kocht woar zien grootolln ’n keuterijgie haddn en woar hij loater mit
zien aigen olln woond het en opgruid is. Toun zien→
De Marne
Ik fiets over lienen in t laand.
Ik fiets laangs baauwten, eerappels, koren.
Ik volg de dag -, volg zummersporen.
Over smale linten van betonnen →
Dij laange gaange in april 2000
De rioollucht griept mie noar de keel
Tou mor, goa mor, zegt mien moe
Ze daauwt mie langzoam noar d’deure
K kiek achterom, d’deure is dichte en weg →
Doe
mien haart
zit op slöt
vol mit verdrait
want doe,
doe bist der ja nait
in hoes
kin k verdwoalen
aal koamers vuilen kil
k begun din te moalen
t is aldernoast→
Dreum
Woar k voak over noadenk is hou of t noa dood wieder gaait.
En din veuraal wat ter mit mien ziel, mien aigen ‘ik’ gebeurt.
t Kin toch nait→
D’stoule
Mien vrund mien toevluchtsoord
Mien grote steun in barre tieden
n holten vesting in d’houke
dij alle kanonschoten van boze vijanden weerkoatst
Endje fietsen
“Zelve mörgen n endje fietsen goan? Even Drenthe op, even lekker de rust en ruumte opzuiken, dat liekt mie opais zó fijn even hè?” Ik keek Gitje zunechies→
Geestelijke roemte
n Gevuil van innerlijke rust en vree
In positieve kontrainen
Vrai van hindernissen en obstoakels
Met tied voor miezulf
Woar de gevuilens serieus→
Gitje. (mit ain t)
Tja, wat n aanhef veur n verhoaltje zellen ie meschien dinken, mor der zit meer achter as dajje zo zeggen zollen. Ik schrief al n mooi zetje stòkjes→
Golden raand
tegen mörgentied zit k
vredeg te visken
mit n raaiger as noaber
en dobbelnde aind
n verre hond sloagt aan
veur n vrouge boer
dook dat t laand
mit daauwdruppen→
Grunnen
Woar aans binnen de lochten
zo blauw en fris
de wolken zo wit
t licht zo aans
t laand zo riek
tot wiet achter Dollerd en
waddendiek.
n Mondrioans landschap→
Hammond
t Verzörgingstehuus. n gebaauw mit klaine roemtes dij aalmoal op nander lieken. Tis net as opstoapelde luzivèr deuzies. Ieder deuzie het n loatje→
Ien roemte verswonnen
Hail jong was t hondje nog, dou jong hom kreeg. Zat jachthondebloud ien en dou baistje groter wer, kwam dat ter ook wel oet. Sjello, zo as jongkje hond→
Illusie
In t recreoatsiezoaltje van bejoardenhoes Rusthof zitten bewoners in n wiede kringe. Middenin staait, op wieltjes, n grode vaaierkantege holten→
In de ruumte
In de ruumte vuilen mien ogen open.
Kin haand in haand mit de vrijhait lopen.
Dwaars deur de verte magst hin kieken.
Over de blaauwe lochten en gruine→
Leekstermeer
(pepier laag veur me spiernoakend wit
ik kreeg t verhoal niet op e rit
t ging ons aal n skofje niet meer smui
kon omsloagen zo ien n dunnerbui …)
t Was →
Lichtende wolken
“Hee reutekneuter, gaaist met visken vannacht? Nimst bier met, den bist doe n bovenstebeste pik.”
In d’oavendschemern goa k op mien brommer achter→
Lienen
Laanguut op e diek
bij Noordpolderziel
begun van e nacht
Kieken noar de bosraand
bij Munnekemoer
ende zummerdag
Miemeren bij de Scheiding
ien schiemer→
Mien streek
Knoal
Plougt t laand
Gewilleg uutzied
Laangs dwaarse monden
En broggen
In stroom van de tied
Veen van toun
Wui törf
En dou eerappelaand
Muik ruumte→
Mous
‘k Kin ‘t allain as boerenkool mit worst
t Is mien laivelingseten, vlak noa d’eerste vörst
Hou mous eroet mout zain, dat haar k lang nait wait’n
Dat→
Oetvlaigen
de gedachten van n kind
vlaigen as n pluuster in de wind
as n zoadie van n stroeke
lös vlinderknippend
in t begun zunder echte moud
noar evenwichtig→
Op roemte
Goidag, kinnen ie mie wel?
Mien noam is Heers
Minsken hollen mie t laist op roemte
mor mien noam zegt t al
Ik aais wat op, en dat is roemte
Ik heers.
Roemte→
Open kooi
Ien buten ien e tuun gijt n jonkje op ien t spel
as mussen die heur wenteln ien t zaand.
Op e fiets vlugt er as n postduuf noar schoel,
an t ènne van de dag→
Over grinsen
’t Licht nemt sikkom
naacht sein duuster
wind over ‘t woater
wemeln weerlochten
over ’t Wadd en diek
wuilen en fladdern
maiwen wild en gauw
deurnander→
Peerdespul aan de Vonksloane
Dit verhoal speult zig of op n zundagmörgen t is aln pooske leden, de juuste mennersum ben k kwiet. De oavend veur de bewuste zundag zat ik thoes mit→
Pil van drion
t leven is n nait lezen leugen
n bloumlezen over bedruifdhaid
van dreumde dreumen zunder woarhaid
en van zulfdoden tot verplichten
de glimlaag →
Plat
Gonnent gingen aan loop
elk haar zien reden
wollen noar aaner’ steeën
mit nije luchten, mit nije hoop
Op roakeldais, vol van kleur
vot mor, wel dut→
Roemte
n Opgeroemd hoes is veur mie n lege kop
Heb ik roemte mokt, kin ik mien lol weer op
Gelukkig is t aalpmoal mit koegelsgeweld zo weer vol
Want lege roemtes→
Roemte
As kind von ik roemte
op ’t aarf van opa’s boerderij:
löslopende tuten,
roustig raif,
blikspuit met neefkes,
widde stoetjes met botter.
Joe heurden→
Roemte
oet t knistern van ies en snij
stromen kloare contouren binnen
ien dit joargetiede, meanderen vol
een lege leegte ien dij zindert, zingt,
bol staait→
Roemte
Lestdoags was ik mit doagen in toeze en mien collega zee votdoadelk dat dat leeftied was. Joa, ik bin 67, wat zolt? Woarom mout ik aal oetleggen dat→
Roemte
Ien de zestiger joaren voetbalde ik bie de vv de Fivel ien Zeeriep. Oans veld was ’n stuk gruinlaand woar deur de weeks nog gewoon koi’n oplaip’n. →
Roemte genog
Doe bist noeit verschenen
Hest noeit om t hörntje keken
Hou geern ik t ook wol
Zulfs ik kon gain iezer mit handen breken
Ook al heb ik die noeit heurt →
Roemte leeft
Knoppen van bomen breken inains open
Vruchtwotter spuilt potje deur in t nij leevm
Boomblad krigt eerste störm aal ist mor eevm
Leutje kind vindt→
Ruumte
de ruumte
in t Grunnergerlaand
ik hol er van
het geft mie locht
hier ligt mien haart
het wiedse
van t mooie pladdelaand
woar swaart bonte
bloarkoppen→
Ruumte
Du bist nait mie
en ikke nait die,
’ik heb ‘t altied dichtbie
mien ruumte rondom mie.
’t Gait zunder woorden,
’t regelt de ofstand,
tussen onz aalmoal→
Ruumte
In heufd en haarte
tougelieks vanzulf
as mìnsk vrai
binnen en in boetenlocht,
naargens zuk ain boetenbainder
vuilen of blieken te weden.
Wat heurt→
Ruumte
As je goud over de ruumte noa denkn goan,
Kom je sums veur grode verrassns te stoan,
Der is genog ruumte veur oons alln,
Mor der wordt voak over dizze→
Ruumte
“Wat n bourel”, vraauw Bos, schudt toesterg de vrumde pot, dai op “t dressoir ston leeg over toene. Wat n rommel ook, ‘t liekt wel zaand, moppert ze.→
Ruumte
Mien ollu woonden op het plattelaand in Westerwolde. Mien bruiers en mien zuster en ik binnen doar opgruit. Wie hadden veul ruumte rondom ’t hoes.→
Ruumte
“Wel goit mit?? Ikke, ikke, mag de slee ook mit? Goist doe ons trekken?”
De kinder vlaigen balderachteg om mekoar tou, nog even wachten op mie, heur→
Ruumte
Hai zat op n baankie in t paark.
Veur zien vouten speulde de wind ploagend mit bloaderen dai heur vastigheid verloren hadden en nou overleverd warren→
Ruumtelk inzicht
Op n apaart veldje stoan de campers stoef tegen mekoar aan, elk aan zien aigen stroompoal. As n sege aan de stik. Gelukkeg bennen de luifels aalmoal→
Sjampiejons
Toen ze tegen 10 uur thuuskwam, zat er op e baank tv te kieken. Hij zee niks, nikte enkeld even.
Ze liep noar de keuken en zette doar twee potten prumensjem→
Spaigelbild
Rieks was nooit riek. Te vraigevochten, te aigenwies om waarken bie n boas vol te holden. Thuus bie zien ollu in Lauderzwaarteveen den aaltied dat→
Swaalfke
Hai zit nog aal in zien nuske, allaint.
Bruiertjes of zuskes bennen der nait meer,
woar dat wachten toch wel veur daint?
Vlaig toch vogeltje, bedapper→
T wotter
Mit grote sloagen vlaig ik deur t wotter
T zwembad dat is mien ruumte
Ruumte mit vrijheid, gain mens te bekennen
Ze durven nait
T wotter en ik bin aine.→
Tetje Nachtegaal
Tetje Nachtegaal zit mit mooi goud aan ien veurkoamer en kikt op klok. ‘t Is zo wied’; Tetje komt ien t ìnd, trekt ien loop weg mantel aan, lopt noar →
Vervoagde letters
Leg dien kop mor op mien scholder
Bie mie hest doe d’ruumte
D’ruumte om diezulf te wezen
Loat dien troanen mor rustig lopen
D’letters van d’kraante→
Wad
N kop vol hemel,
n houd van zun,
pad achterloaten
woar t zwaarven begón.
Planten streuen heur zoad,
vogels swaarmen
as n veeg over t wad
en wiend vloagt→
Wiede wereld oet
Overvér
is het ain rondom sicht.
Dichterbie is het nait-
so ver inains meer.
Moar achter dai streepe
verdrinkt weerzieds tied.
Doags gruilt glimmend→
Woar bistoe west?
t Is n haide zummerdag ien juli. En k zit ien kerk mie stìn te vervelen. t Is zo’n zundagmörgen woar k t laifst ien boeten bin en nait op n haarde bank zitten→
Zee van Roemte
Amper zestien joar was k toun ik n hazzenvliesontsteken kreeg. Haals over kop mos ik noar t Groot Zaikenhoes in stad. Ik kwam op n koamer mit extroa→
Zeuven brogjes van Dale
Bie t eerste brogje aanbelaand
kuier ik en overdenk de dag.
Wat moak je zo’n dag veul aan kaant,
wat áin dag wel nait vermag.
Bie de twijde brogge aankomen→
Zeuven tips om roemte te scheppen
Roup moi tegen vrumden
wel wet wat dr van komp
Zitst vast? Vraog road aan t peerd
op t puntje van de Martinitoren
Loat buurman n schutting oetzuiken→
Zielhoesblues
Voak ging k ien boeten
op mien fietske hinneweer
oh, doe troks mie aan
ik zaag die geern
Dwaars deur olle goaten
laiwerkes hoog boven t veld
vissers→