As leegte ales òfvaargt
Overmant deur wìnsteghaid, luustert Renne noar stilte dij omliest wordt deur t raspende geroup van grondzwaalfkes. Hai herinnert hom hou zien→
De verhoalen en gedichten dij instuurd bennen veur de Pervinzioale Schriefwedstried 2025
Overmant deur wìnsteghaid, luustert Renne noar stilte dij omliest wordt deur t raspende geroup van grondzwaalfkes. Hai herinnert hom hou zien→
‘Perbaaier die t gesprek mit Walter veurof alvast goud in te beelden, roadde Nick heur aan.
Het liekt te waarken! Smans eerste reactie bringt Paulien→
in gedachten boeten op staine
zok zunder zörgen genuigen
n doeve roupt, n twijde vaalt bie
in n stille stilleghaid
vree
Siep en Dientje hebbn t’huus kocht woar zien grootolln ’n keuterijgie haddn en woar hij loater mit
zien aigen olln woond het en opgruid is. Toun zien→
Ik fiets over lienen in t laand.
Ik fiets laangs baauwten, eerappels, koren.
Ik volg de dag -, volg zummersporen.
Over smale linten van betonnen →
De rioollucht griept mie noar de keel
Tou mor, goa mor, zegt mien moe
Ze daauwt mie langzoam noar d’deure
K kiek achterom, d’deure is dichte en weg →
mien haart
zit op slöt
vol mit verdrait
want doe,
doe bist der ja nait
in hoes
kin k verdwoalen
aal koamers vuilen kil
k begun din te moalen
t is aldernoast→
Woar k voak over noadenk is hou of t noa dood wieder gaait.
En din veuraal wat ter mit mien ziel, mien aigen ‘ik’ gebeurt.
t Kin toch nait→
Mien vrund mien toevluchtsoord
Mien grote steun in barre tieden
n holten vesting in d’houke
dij alle kanonschoten van boze vijanden weerkoatst
“Zelve mörgen n endje fietsen goan? Even Drenthe op, even lekker de rust en ruumte opzuiken, dat liekt mie opais zó fijn even hè?” Ik keek Gitje zunechies→
n Gevuil van innerlijke rust en vree
In positieve kontrainen
Vrai van hindernissen en obstoakels
Met tied voor miezulf
Woar de gevuilens serieus→
Tja, wat n aanhef veur n verhoaltje zellen ie meschien dinken, mor der zit meer achter as dajje zo zeggen zollen. Ik schrief al n mooi zetje stòkjes→
tegen mörgentied zit k
vredeg te visken
mit n raaiger as noaber
en dobbelnde aind
n verre hond sloagt aan
veur n vrouge boer
dook dat t laand
mit daauwdruppen→
Woar aans binnen de lochten
zo blauw en fris
de wolken zo wit
t licht zo aans
t laand zo riek
tot wiet achter Dollerd en
waddendiek.
n Mondrioans landschap→
t Verzörgingstehuus. n gebaauw mit klaine roemtes dij aalmoal op nander lieken. Tis net as opstoapelde luzivèr deuzies. Ieder deuzie het n loatje→
Hail jong was t hondje nog, dou jong hom kreeg. Zat jachthondebloud ien en dou baistje groter wer, kwam dat ter ook wel oet. Sjello, zo as jongkje hond→
In t recreoatsiezoaltje van bejoardenhoes Rusthof zitten bewoners in n wiede kringe. Middenin staait, op wieltjes, n grode vaaierkantege holten→
In de ruumte vuilen mien ogen open.
Kin haand in haand mit de vrijhait lopen.
Dwaars deur de verte magst hin kieken.
Over de blaauwe lochten en gruine→
(pepier laag veur me spiernoakend wit
ik kreeg t verhoal niet op e rit
t ging ons aal n skofje niet meer smui
kon omsloagen zo ien n dunnerbui …)
t Was →
“Hee reutekneuter, gaaist met visken vannacht? Nimst bier met, den bist doe n bovenstebeste pik.”
In d’oavendschemern goa k op mien brommer achter→
Laanguut op e diek
bij Noordpolderziel
begun van e nacht
Kieken noar de bosraand
bij Munnekemoer
ende zummerdag
Miemeren bij de Scheiding
ien schiemer→
Knoal
Plougt t laand
Gewilleg uutzied
Laangs dwaarse monden
En broggen
In stroom van de tied
Veen van toun
Wui törf
En dou eerappelaand
Muik ruumte→
‘k Kin ‘t allain as boerenkool mit worst
t Is mien laivelingseten, vlak noa d’eerste vörst
Hou mous eroet mout zain, dat haar k lang nait wait’n
Dat→
de gedachten van n kind
vlaigen as n pluuster in de wind
as n zoadie van n stroeke
lös vlinderknippend
in t begun zunder echte moud
noar evenwichtig→
Goidag, kinnen ie mie wel?
Mien noam is Heers
Minsken hollen mie t laist op roemte
mor mien noam zegt t al
Ik aais wat op, en dat is roemte
Ik heers.
Roemte→
Ien buten ien e tuun gijt n jonkje op ien t spel
as mussen die heur wenteln ien t zaand.
Op e fiets vlugt er as n postduuf noar schoel,
an t ènne van de dag→
’t Licht nemt sikkom
naacht sein duuster
wind over ‘t woater
wemeln weerlochten
over ’t Wadd en diek
wuilen en fladdern
maiwen wild en gauw
deurnander→
Dit verhoal speult zig of op n zundagmörgen t is aln pooske leden, de juuste mennersum ben k kwiet. De oavend veur de bewuste zundag zat ik thoes mit→
t leven is n nait lezen leugen
n bloumlezen over bedruifdhaid
van dreumde dreumen zunder woarhaid
en van zulfdoden tot verplichten
de glimlaag →
Gonnent gingen aan loop
elk haar zien reden
wollen noar aaner’ steeën
mit nije luchten, mit nije hoop
Op roakeldais, vol van kleur
vot mor, wel dut→
n Opgeroemd hoes is veur mie n lege kop
Heb ik roemte mokt, kin ik mien lol weer op
Gelukkig is t aalpmoal mit koegelsgeweld zo weer vol
Want lege roemtes→
As kind von ik roemte
op ’t aarf van opa’s boerderij:
löslopende tuten,
roustig raif,
blikspuit met neefkes,
widde stoetjes met botter.
Joe heurden→
oet t knistern van ies en snij
stromen kloare contouren binnen
ien dit joargetiede, meanderen vol
een lege leegte ien dij zindert, zingt,
bol staait→
Lestdoags was ik mit doagen in toeze en mien collega zee votdoadelk dat dat leeftied was. Joa, ik bin 67, wat zolt? Woarom mout ik aal oetleggen dat→
Ien de zestiger joaren voetbalde ik bie de vv de Fivel ien Zeeriep. Oans veld was ’n stuk gruinlaand woar deur de weeks nog gewoon koi’n oplaip’n. →
Doe bist noeit verschenen
Hest noeit om t hörntje keken
Hou geern ik t ook wol
Zulfs ik kon gain iezer mit handen breken
Ook al heb ik die noeit heurt →
Knoppen van bomen breken inains open
Vruchtwotter spuilt potje deur in t nij leevm
Boomblad krigt eerste störm aal ist mor eevm
Leutje kind vindt→
de ruumte
in t Grunnergerlaand
ik hol er van
het geft mie locht
hier ligt mien haart
het wiedse
van t mooie pladdelaand
woar swaart bonte
bloarkoppen→
Du bist nait mie
en ikke nait die,
’ik heb ‘t altied dichtbie
mien ruumte rondom mie.
’t Gait zunder woorden,
’t regelt de ofstand,
tussen onz aalmoal→
In heufd en haarte
tougelieks vanzulf
as mìnsk vrai
binnen en in boetenlocht,
naargens zuk ain boetenbainder
vuilen of blieken te weden.
Wat heurt→
As je goud over de ruumte noa denkn goan,
Kom je sums veur grode verrassns te stoan,
Der is genog ruumte veur oons alln,
Mor der wordt voak over dizze→
“Wat n bourel”, vraauw Bos, schudt toesterg de vrumde pot, dai op “t dressoir ston leeg over toene. Wat n rommel ook, ‘t liekt wel zaand, moppert ze.→
Mien ollu woonden op het plattelaand in Westerwolde. Mien bruiers en mien zuster en ik binnen doar opgruit. Wie hadden veul ruumte rondom ’t hoes.→
“Wel goit mit?? Ikke, ikke, mag de slee ook mit? Goist doe ons trekken?”
De kinder vlaigen balderachteg om mekoar tou, nog even wachten op mie, heur→
Hai zat op n baankie in t paark.
Veur zien vouten speulde de wind ploagend mit bloaderen dai heur vastigheid verloren hadden en nou overleverd warren→
Op n apaart veldje stoan de campers stoef tegen mekoar aan, elk aan zien aigen stroompoal. As n sege aan de stik. Gelukkeg bennen de luifels aalmoal→
Toen ze tegen 10 uur thuuskwam, zat er op e baank tv te kieken. Hij zee niks, nikte enkeld even.
Ze liep noar de keuken en zette doar twee potten prumensjem→
Rieks was nooit riek. Te vraigevochten, te aigenwies om waarken bie n boas vol te holden. Thuus bie zien ollu in Lauderzwaarteveen den aaltied dat→
Hai zit nog aal in zien nuske, allaint.
Bruiertjes of zuskes bennen der nait meer,
woar dat wachten toch wel veur daint?
Vlaig toch vogeltje, bedapper→
Mit grote sloagen vlaig ik deur t wotter
T zwembad dat is mien ruumte
Ruumte mit vrijheid, gain mens te bekennen
Ze durven nait
T wotter en ik bin aine.→
Tetje Nachtegaal zit mit mooi goud aan ien veurkoamer en kikt op klok. ‘t Is zo wied’; Tetje komt ien t ìnd, trekt ien loop weg mantel aan, lopt noar →
Leg dien kop mor op mien scholder
Bie mie hest doe d’ruumte
D’ruumte om diezulf te wezen
Loat dien troanen mor rustig lopen
D’letters van d’kraante→
N kop vol hemel,
n houd van zun,
pad achterloaten
woar t zwaarven begón.
Planten streuen heur zoad,
vogels swaarmen
as n veeg over t wad
en wiend vloagt→
Overvér
is het ain rondom sicht.
Dichterbie is het nait-
so ver inains meer.
Moar achter dai streepe
verdrinkt weerzieds tied.
Doags gruilt glimmend→
t Is n haide zummerdag ien juli. En k zit ien kerk mie stìn te vervelen. t Is zo’n zundagmörgen woar k t laifst ien boeten bin en nait op n haarde bank zitten→
Amper zestien joar was k toun ik n hazzenvliesontsteken kreeg. Haals over kop mos ik noar t Groot Zaikenhoes in stad. Ik kwam op n koamer mit extroa→
Bie t eerste brogje aanbelaand
kuier ik en overdenk de dag.
Wat moak je zo’n dag veul aan kaant,
wat áin dag wel nait vermag.
Bie de twijde brogge aankomen→
Roup moi tegen vrumden
wel wet wat dr van komp
Zitst vast? Vraog road aan t peerd
op t puntje van de Martinitoren
Loat buurman n schutting oetzuiken→
Voak ging k ien boeten
op mien fietske hinneweer
oh, doe troks mie aan
ik zaag die geern
Dwaars deur olle goaten
laiwerkes hoog boven t veld
vissers→