Aanderkaant deur…
Even blift Geert stoan en kikt sloeg veur hom oet. t Miggelt wat en klamme kòlle lucht vaalt op hom deel.
Hai zucht, dut jas dicht en lopt ien gedachten→
Geboren: 1971 Wij
Woont in: n Daam
Schrift al: sunds 2015 in t Grunnegs
Ik schrief teneelstukken. Kluchten/bliedspullen, mor ook drama. Schrieven ien t grunnegs dou k nou n leutje drij joar, proaten al mien haile leven. As n kwoajong oet Wij en nou woonachteg ien Daam, hoal ik de bröd wel es deurnkander, mor wie begriepen n kander ja wel!
Even blift Geert stoan en kikt sloeg veur hom oet. t Miggelt wat en klamme kòlle lucht vaalt op hom deel.
Hai zucht, dut jas dicht en lopt ien gedachten→
t Is nait aal te roem ien hoeze Tillemoa! Wubbe lopt d’haile mörgen aalgedureg tegen Jannoa te naren, omreden dat ze n weekend mit Klaas en →
t Ol mìns zegt proekkeg tegen heur kerel:
‘Hai, hai… Wat is t ja aldernoaste benaauwd,’
Kikt hom verboasd mit schuun oog aan,
terwiel→
Wubbe loopt mit hond van kiender deur t Wijsterbos en vuilt hom laank nait op zien gemak. Ien gain velden of wegen is n mìns te bekennen en toch het e →
Leutje vent …vergeet nooit heur ogen
hol ze levent in dien gedachten
en loat t verleden die nait gek moaken
Wees nait baang om te valen
verbaarg dien→
Kiekend noar t lichtgriesgruin dat stoaregaan overgaait in daipblaauw, kin ik ter mor nait over oet hou zuks mooieghaid zo aldernoarste wraid →
Ik zai die liggen
Ligs doar behulpzoam op stoup,
wachtend op hulp,
kletsnat van regen dij op die deelvaalt.
Ik bin verbiesterd,
mìnsen dij om die →
“En… Wat zegs der van?”, vroagt Jannoa as ze ien koamer komt en ze draait even n rondje veur Wubbe dij heur verboasd aankiekt en zegt…→
Ale joaren organiseert dörpsverainen n fietsspeurtocht bie de Tillemoa’s in dörp, zo ook dit joar. Wubbe en Jannoa maggen hail geern fietsen→
Stief tegen nkander,
vernemen ze voutstappen noadern.
Fluusternde stemmen worden heurt,
snokkend in swiegsoamhaid.
Klok dij gaalmt deur stroaten,→
In t swiegen van gedachten,
rust de woarhaid dij nait zegt wordt.
Verboden woorden binnen zonken noar n daip stee,
vaaileg kneveld veur n aander →
Ik lait die lös,
gaf die d’roemte,
keek die noa,
doustoe verdweens oet mien oog.
De wiend het die mitnomen,
brocht die noar n aander stee,
n stee woar→
Hai was van heur votdoadelk ondersteboven,
ze keek hom ien ogen mit n verlegen lach.
Hai zol veur heur de eerste wezen,
lait hom in heur leven op dij→
Ze keek oet t roam en zag auto noadern,
nou t zo wied was kreeg ze van zenen n knup ien moag.
Ze wis dat dizze dag kommen zol.
Wìnsteg ston ze op, dee heur→
Ik zai dij van die inkeld van veuren
Vörmd veur n aander zien gebreken
Loat mie inkeld zain wastoe wils dat ik zai
Dien verscholen gedachten
en verburgen→
Hai kikt hom stief ien ogen,
mor aal wat e zigt is n grote kwaalster.
Ain dij inkeld mor wil zain wat zien ogen zain willen,
mit bevroren emotie, stoens→
Opoe denkt mit kloet veur haals: ‘Woarom?
Woarom oetgerekend mien leutje wicht?’
Ze was der ja zo groots op en nou…
Nou, kin t olmìns→
Vleugels van laifde sloeten om mie tou,
vingers dij as veren zaacht mien vel strelen.
Stemmen as van n engel zo waarm en teder,
zingen woorden van →
As summer veurbie was en t soavends weer vro duuster wer, mos ik as stroatverlichten aanging, thoeskommen van pa en moe. k Mog nait ien duustern bie→
Baang en onzeker kiekt e aalgedureg om hom tou,
wìnsteg noar aal dij e nou vervluikt.
Stoarende ogen, kieken noar hom vol mit hoat,
Allinneg, terwiel→
“Kom der ien …din kinnen joe der oetkieken,” zegt ol boas en gaait in zien stoul bie t roam zitten. “Wat brengt joe hier?”→
Oet de rieg: Dikke verhoalen van leutje vent oet Wij
Wodder en vuur, is woar elk kwoajong wat mit het. Of ze nou luddek of oetwozzen binnen, mannelk→
‘Harregat,’ bèlkt Siepke verbaldereerd. ‘t Is toch n godsgekloag… Wèlke haalfmaal let zien hond bie n aander in toen schieten?’→
‘k Leuf der niks van…’, mompelt e vergrèld tegen zien bruier en kikt oet roam as n swaarm sprutters vanoet n treurboom mit n hels keboal→
t Is nog nog vroeg as t ol mìns heurt dat t boeten haard waait, nuzzeld ze nog even lekker tussen heur waarme wóllendekens.
Ze is dik negenteg en al joaren→
Terwiel dat t volk deur douane gaait, blieven baaide kerels nkander nog even stief ien ogen aankieken. t Waren twij schiere weken, doar zai baaident→
Allinneg was veul beder west,
woar zat toch mien verstand?!
k Haar der nooit aan begunnen mouten,
nou bin k ien dizze crisis beland.
t Leek ja zo mooi,→
Verscholen ien dien daipste gedachten,
zits toe te stoaren noar regen druppen dij deel valen laangs t vertaauwde roam.
Gain wait van de wereld doar→
Ze kin der nait tou kommen om te roemen wat heur moe dierboar was en kikt enkeld wat in t rond noar n verloaten stee dij vult is mit herrinnerns dij heur→
(Oet de rieg ‘Wubbe en Jannoa Tillemoa’)
Jannoa staait bie t aanrecht eerabbels te schillen en vroagt Wubbe of e hond der even oet loaten→
Dou Lotte hom ien ogen keek, wis zai dat hai veur heur de woare was.
Noa n wat stommelachtege eerste kennismoaken, was t votdoadelk roak west en haren→
t Hoesholden doar zai soam mit heur zusters doudestieds verbleef, was veur heur gain goud stee en dou bleek dat zai van ain dij aalgedureg bie stroat→
Panfluitmuziek gaalmt deur zoal en mien gedachten goan twij week trug in tied.
Ik hol heur haand vast en ze kiekt mie verboasd aan.
“Wel binnen→
Lucht kloart wat op en terwiel dat ol boas wìnsteg noar boeten kikt, begunnen leste regendruppen dij op roam deel valen te glinstern as zun liedzoam→
Lucht kloart wat op en terwiel dat ol boas wìnsteg noar boeten kikt, begunnen leste regendruppen dij op roam deel valen te glinstern as zun liedzoam→
Dat wie as kwoajongen wodderrötten waren, was bie ons ien dörp aalgemain bekend. Mainste oaventuur was nou ainmoal bie, ien of op t wodder. Voak →