Schiet-ien-boksem

Oet de rieg: Dikke verhoalen van leutje vent oet Wij

Wodder en vuur, is woar elk kwoajong wat mit het. Of ze nou luddek of oetwozzen binnen, mannelk of minnelk, ze hemmen t altmoal in de genen. Ik dus ook. Oetwozzen en mannelk was k dou nog nait, dus wat blift der din over? Juust, dat aander! Nou en leuf mie mor dat, ondanks dat ik nog mor n iepenkriet was, ik t ook in de genen haar. Naargens om, ik mag tegenswoordeg nog steeds geern mit vuur speulen en wodder bin k ook nait vies van. As bie ons de bröd achter t hoes schoon mout ien t veujoar, din mag k mor wat geern mit d’hogedrukspuit der op lös goan! En bie zummerdag, as wie bie ons goan flaauwekullen ien toen, krieg ik fik der aaltied goud ien, leuf mie mor! t Is n wonder dat buren nog nooit 112 beld hemmen, mor goud … Verhoalen over vuur kin k joe n aander moal nog genog over vertellen. Dizze gaait over wodder.

As leutje bukken kwam k voak mit n kletspoot thoes en din wis moe votdoadelk dat ik weer es bie sloot zeten haar. Geregeld konden mien stevels op kop hangen te dreugen, mor mainsttied as k ze weer aantrekken wol, waren ze nog nat van binnen. Ik pakte din voak n plestiek puut en dee dij om vouten en zo kon ik der weer ien en kon k weer n dag veuroet!
Mor n sloot was nait t ainege wodder woar ik geregeld te vienden was. Over de summer kregen wie n abonnement veur t openluchtzwembad ien Lains en doar gingen we din ook zowat ale doagen noa schoultied hin te zwemmen, mor woar wie ook mor wat geern hin gingen, was t daip. Rondom Wij haren wie altmoal moaren en dat was vanzulf veul meer oaventuur din dat wodder mit aal dat chloor der ien. As je ien t zwembad mit kop boven wodder kwamen, kon je ogen mor zuneg opendoun. Badmeester Van der Loan zee n moal tegen mie: ‘Astoe nou wat lozer was Nico, din dus dien ogen nait open onder t wodder!’ Ik keek hom dou verboasd aan en zee hom dat as je zain willen woar of dij streep op bodem zit, je toch echt joen ogen open doun mouten. Mor hai haar wel geliek dat k nait zo loos was, omreden dat mien doekbril nog thoes lag …
Mien kammeroaden en ik mochten geern vissen en dat dee we mainsttied bie nije betonnen brug, zo as wie hom nuimden, noar Kloosterboeren dij over de Hoornsevoart ligt. Sums, as t n haile waarme dag was en de vissen nait bieten wollen, kreeg we t ien de kop om n vrizze doek te nemen. Mor wie haren gain zwemboksem bie ons en ook gain douk om ons mit te dreugen. Schoamteloos trokken wie ons klaaier oet en mit blode gat sprongen wie ien t wodder. Mien kammeroaden dij sprongen voak van brug òf, mor ik duurde dat laank nait woagen. k Was n dikke baangeschieterd. k Kin mie nog goud heugen dat mien pa n moal zee, dat onder dij brug altmoal olle fietsen ien t wodder lagen en dat der ook ooit n auto verdwenen was. Hai wol nait lieden dat ik doar zwom en zee, dat as k mit mien vout ien dat old iesder vast kwam te zitten, ik nooit t daglicht weer zain zol. As n echte schiet-ien-boksem leufde ik dat vanzulf en was ale keren mor wat blied dat mien kammeroaden weer boven wodder kwamen. Voak voer der n bootje laangs en mien kammeroaden stonden boven op brug en raipen: ‘Blode titten!’ Nou zol joe denken, da’s toch niks biezunders, n vraauw topless op n boot, mor ien dij tied zagen wie dat nait zo voak. Wie stonden mit open mond te kieken dou dij boot veurbie voer en dij man dij bie t roer zat raip al laggend: ‘Lekker aan t zwemmen, jongens?’ Wie haren der nooit weer om docht dat wie doar ien ons blode gat aan t zwemmen waren en sprongen altmoal mor rap ien daip. k Was haildaal van slag en dou ook nog n metershoge golf over mien kop ging en ik n gobbel wodder binnen kreeg. k Haar t spoansbenaauwd en ik mor swobbeln as n hondje noar kaant van daip en ik endelk grond onder vouten vuilde. k Haar lol der votdoadelk òf, dat kin k joe wel vertellen wezen. n Week of wat loater zaten de wodderrötten van Wij vanzulf weer ien daip en ook diskeer ien ons blode gat. Op dij jonge leeftied kon ons dat niks schelen, gevuil veur schoamte was der ja nait. En toch wer t aans. Der waren ook wel es wat grode jongen bie en dij zwommen din mit n boksem aan. Ze lagden ons voak oet en raipen: ‘Leutje, leutje …’ Mien kammeroaden en ik begrepen der haildaal niks van. Wie wizzen ja wel dat wie jonger waren en dus ook hoast n kop klaainer. Niks biezunders, dòcht ik. Om din mor aalgedureg leutje te roupen vonden wie mor dom en dus wollen wie nait laanger mit heur omgoan.
Aanderdoags was t weer n schiere dag en zaten wie op n aander stee ien daip. Gain geklier van dij ol- dere jongen en konden wie gewoon doun en loaten woar of wie zin ien haren. Wie waren wat mit nkander ien t wodder aan t ploetern, dou ien ainen onder wodder wat laangs mien bain streek. Mien kammeroaden zwommen veur mie en ik wis doadelk dat t n dikke vis west haar. Der wer deur ain roupen: ‘Kiek mor oet, Nico … domment is t Jaws.’ En altmoal waren ze slap van t laggen, mor ik … ik was vanzulf schietsbenaauwd! k Haar bie Herman Raangs ien dörp wel es ain zain dij n snouk vongen haar en mien laive tiedpot nog aan tou… Wat haar dij snouk n stel tanden ien zien bek!

Sunt dij dag was k aaltied wat huverg veur dikke vissen. n Zetje loater kwam der n leutje bootje aan voaren en dij man dij der ien zat, haar n hengel ien t wodder. Ik ston aan wal en dij man dij zag mie ien mien blode gat en vlug sprong ik ien t wodder. Hai raip: ‘Kiek mor oet, jongens! Ien joen blode kont zwemmen is hier nait vertraauwd … Der zitten hier n bult snouken en dij binnen gek op zuks oas … As joe begriepen wat of ik bedoul.’
Wie schoten mit nkander touglieks tou wodder oet en dou bleek dat ik nait ainege schiet-ien-boksem was… En dij kirrel ien dat bootje voer slap van t laggen rusteg deur!