Veuroordailens!

(Oet de rieg ‘Wubbe en Jannoa Tillemoa’)

Jannoa staait bie t aanrecht eerabbels te schillen en vroagt Wubbe of e hond der even oet loaten wil.
‘Nou alweer? k Heb hom n zetje leden ook ja nog oetloaten!’ ‘Volgens mie mout e alweer wat … Hai is oareg onrusteg.’ Wubbe zucht en vroagt Jannoa of zai t zulf nait even doun kin.
Ze kiekt hom verboasd aan. ‘k Heb nou wel even aans wat te doun, Wubbe! Woarom denks dat ik t die vroag? Doe zigs toch dat ik mit t eten veur vanoavend bezeg bin!’
‘Dat kin ik ook wel even veur die doun!’
‘Ach, hol toch op! Astoe eerabbels schils, liggen der allineg mor dobbelstainen ien paan! Nou, schait op. Stèl die nait zo aan en goa der mit dij hond oet! t Aarm baiste staait al bie deur mit kont te knipogen.’
Wubbe pakt haalsband van kaast en hond springt van bliedschop bie hom omhoog. ‘Kom jong … Wie goan mit ons baaident mor weer even n blokje om!’ Ze lopen stroat oet en as ze aan t end van stroat via t grindpad achteroet goan, zain ze bie stroekerij achter kerk n blonde vraauw mit n dikke swaarte joekel stoan. Op òfstand begunt dij swaarte al te roupen en te reren as e deur het dat Wubbe en Dribbel noar hom kieken. Wubbe denkt bie homzulf: Wat wolstoe nou din, doe zwaartkop! Vraauw dij der bie staait, zegt dat e opholden mout te lewaaiern en ze lopen mit heur baaident, wat twievelachteg en gespannen op Wubbe en Dribbel òf. Wubbe is op zien hoede en denkt: Ain verkeerde aksie, din bis veur mie. Mor Wubbe het al gaauw deur dat dij swaarte schietsbenaauwd veur heur baaident is. Keersrecht, mit snoet aigenwies ien lucht en ale spieren strak, binnen ze kloar veur t gevecht! Dij swaartkop kiekt wat schuchter noar Dribbel en loopt noast dij vraauw, zunder aksies deur.

‘Goedemiddag,’ zegt vraauw tegen Wubbe en stomverboasd kiekt Wubbe nog n moal om. ‘Dij swaartkop haar nou nait veul proatjes meer hè,’ zegt Wubbe tegen zien hond dij hom aankiekt gain wait van wat Wubbe bedoult. ‘Kom Dribbel, wie goan kieken of vrouwtje eerabbels al op t vuur stoan het.’
En al kwispelnd lopt hond achter zien boaske aan noar hoes tou. Wubbe is tröts op zien hond en zegt: ‘Goud doan, Dribbel … goud doan!’ En Wubbe? Dij schoamt hom dat e al weer te vro oordaild het!
‘Nog wat biezunders onderwegens tegenkommen?’, vroagt Jannoa as Wubbe keuken ien komt. ‘Nee, nait echt … Ik kwam allinneg dij dikke swaarte joekel tegen … Waist wel, dij doar ien dat hoeske van ol vraauw Van der Hörn woont.’
‘Och, dij van dij blonde vraauw bedouls … Da’s n haile laive hond. Op òfstand begunt e aaltied al te blavven, mor hai het gain kwoad ien t zin. Hai is zulfs schietbenaauwd veur Dribbel!’