Kom weerom
Ik lait die lös,
gaf die d’roemte,
keek die noa,
doustoe verdweens oet mien oog.
De wiend het die mitnomen,
brocht die noar n aander stee,
n stee woar k die nait vienden zel,
ver vot, veurbie d’regenboog.
Ik begun te brollen,
snokkend kiek ik heur aan,
nait begriepend,
woar dit goud veur is.
Zai dij mie troost,
en mien troanen dreugt,
laifdevol begript,
dat ik mien ballon mis!
