Zuitkool

Ik dou t hoast nooit, eten koken. Ik ben doar ook nait zo meroakel handeg mit.
As k hail eerlek ben, din ben k gewoon n onure klontert mit koken. En t begunt aaltied zo onschuldeg. t Liekt bie mie as ik n moal kook, n male dreum, dij hail gewoon begunt, mor dij veraandert in n nachtmerrie. n Veurdail van n nachtmerrie is, dat je dij op t lest nait huiven op te eten.

Van de week was k weer vol goie moud.
Zwoantje was aan de kletter en ik zol t eten kloarmoaken, veur mie en de klaainkinder dij wie n middag op vezide haren. Ze haar mie de eerappels al schild, omreden dat scheelt ja de helfte òfval. Wel duurft hier te beweren, dat mien Zwoantje nait zuneg is?
De eerappels waren dus kloar, dij stonden in t wotter. Dat schient zo te heuren.
Op t menu ston: zuurkool mit worst. Makkelker kon ja hoast nait. Hier kon niks verkeerd goan, docht ik.
O joa, Zwoantje haar der bie zegt: “Der staait nog n klain beetje puree in de koelkaaste, dat most der even deurhìn smieten”. Zwoantje gooit nooit wat vot. Regelmoateg staait de koelkaaste vol mit resten eten. Lèst nog mos ik mie n pad groaven noar de kovviemelk dij achter n haalve sinasappel, n stokje poffert, n ananasringe, n poar happen van n gebakje dij Zwoantje wat te gul vond in ain moal en wat vergeten gruinten, dij bie aander lu biezunder bennen, mor dij bie ons te laank legen hebben.

Nou, ik docht, dat dat zuurkool moaken nait zo’n perbleem wezen kon. Dat docht ik.
t Eerste wat ik dee, was de eerappels opzetten. Noa n zetje von ik, dat zo stoadegaan, der wel n beetje damp tou pane oet komen mog. Dat is ja t taiken, dat t vuur wat noar beneden kin. En dou haar ik t deur: gain wotter der in.
k Haar vergeten wotter der bie in te doun, wat n kounavvel nait.
Geen tel te vroug. De eerappels waren nog nait aanbrand. t Zol net gebeuren.
Wotter der bie in en nou ging t meroakel. De worst in n pane mit waarm wotter gebeurde ook zonder ongelukken. Zuurkool opzetten. Niks mis mit. Dou de eerappels zo’n beetje aan de kook waren mos ik mor es even dat beetje lamsloagen eerappels tou koelkaaste oethoalen.

De puree eerst mor es even opwaarmen in de magnetron, doar mag ik ook bie komen.
Dou k noa drij menuten de puree der weer oethuil, was t haildaal dun worden. Net melk. Ik von dat wel n beetje vrumd. Mor ja, volgens mie was t zo, as je dat kloar moaken, din is t toch eerst ook dun nait, veurdat t stiert. Nou, t zel wel goud wezen, docht ik. Wieder mor. Puree deur de stamppot hìn kwengelen was ook zo beurd, worst der boven op, kloar, kinder en ik konden eten. Zwoantje was der nog nait, dij zol loater eten.

Ik nam as eerste n hap, pruifde en vond t n beetje vrumd smoaken. n Beetje tegen t zuit aan, von ik. Haar ik joe al verteld dat mien smoak nait al te best ontwikkeld is? Nou joa, k haar der ook ja nog gain zolt indoan. Dat eerst mor es doun. t Smuik wat beter, mor der was tòch wat mit. Messchien n aander soort zuurkool of zo. Kinder deden ook n hap: “Wat smoakt dat ja vies, opa.” Dat was mien eer te noa. “Vies, vies, eten is nait vies, in Òfrikoa, woar ze ale doagen smacht hebben, doar willen ze der wel n moord veur doun, veur zo’n lekkere bord vol zuurkool”. En ik nam om dat te demonstreren n beste hap. t Holp mie nait veul, de kinder vonden t ook noa n ongezonde portie zolt nog nait lekker en luiten noa n zetje heur bord stoan, noadat ze eerst de worst opsmikkeld haren. Mor ik lait mie nait kinnen. Kinder mozzen toch t goie veurbeeld hebben, nait. En ik mout zeggen, noa n beste vracht zolt, wur de smoak toch droagelk. Ik haar wel es lekkerder zuurkool had, mor t was eetboar. Veural mit òf en tou n stòkje rookworst der bie en veul slokken melk. t Vuil mie wel op, dat hou leger mien bord wur, hou voller en veural ook zwoarder mien lief aanvuilde. Foi toch, dat was mie even gulle zuurkool, docht ik. k Wur recht n beetje wee in t lief.

Ik zat zo nog wat noa te stennen, t gevuil wur der nait beter op, dou Zwoantje der in kwam. Kinder verklapden mie vot: “Zuurkool van opa was vies”. “Nait woar, joe bennen stokverwend” zee ik mit n haalf beroerd lief. Zwoantje keek mie aan en zee niks. Luip noar t keuken, dee de koelkastdeure open en zee: “Woar hest doe dij bak mit slagroom loaten”?
Ik kon nog net op tied bie de WC komen.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf