Dapper

n Joar of wat leden op Nijoarsdag bennen we nog even noar de buren west, dij wie ‘s nachts nog nait had haren. Ie waiten wel hou of dat gaait.
Wie gingen der ‘s oavends om haalf achte al hìn en t was weer slim gezelleg. Buurman zette der n schier spaigelploatje bie op en wie deden ons best doar bovenoet te proaten.
Want luu, t joar was nog mor net begonnen of wie haren mekoar al weer hail wat te vertellen.
Kinder van de buren hailen het in hoes nait laank vol. Joa, wat willen je ook: t snijde ja dat t rappelde en din mouten ze der oet.
“Wie goan in de snij speulen, t wil goud bakken” zeden ze en doar vlogen ze hìn. Nou, wie zagen ze twij uur laank nait weer.

Ach wie hebben t nait zo loat moakt hur. Benoam Zwoantje wur wat min. “k Wor sloaperg van de sloap”, zee ze en dou wos ik, dat we noar hoes mozzen. Wie deden de jazen aan en stapten noar boeten. Zwoantje was zo min, ze ging vot op bèrre. Binnen vief menuten was ze vertrokken, t was doags der veur ook ja loat worden.
Ik stödde Zwoantje wat op ziet en reukelde mie in mien koeltje en vuil ook in sloap.
Nou dreum ik nait voak, mor dizze raaize haar k n male dreum.
Wie luipen boeten in n besnijd landschap, mien Zwoantje en ik. En inains man, kwam der n dikke broene beere oet de boskes. Liek op ons òf en hai keek of e ons opvreten wol. Ik docht nog, zal ik Zwoantje beschaarmen of zal k votrunnen.
Nou duurde dat denken volgens mie nait laank, omreden k was t volgende moment al op de rek, Zwoantje dij nait zo haard kon vaaileg tussen mie en dij beere in. Och t was mor n dreum ja, in t echt haar k hom vast en zeker òfsmoord, dochten je ook nait?
k Haar net zo n beetje n nij wereldrecord moakt op 100 meter in de snij runnen, dou ik Zwoantje hail haard gilpen heurde.
Och mien laive tied, wat muik ze n lewaai. t Leek wel of ze opvreten wur. En net dou k oet belangstellen achterom keek, wur k wakker en heurde ik heur echt bèlken. Beneden in hoes.
Wat mos ze doar wel. Ze muik n lewaai luu of der k wait nait wat gebeurde.
Ik vloog oet bèrre en noar beneden. Ie heuren wel, dat ik in t echt n klain beetje dapperder ben din in mien dreum.

Wat ik beneden aantrof? Zwoantje in heur duster, dij achter n stoule in t keuken votkropen was en dij bèlkde. t Leek wel of ze nait wies was, zo ging t er heer.
“Was is der din, wat wost din wel” . “n Kerel, n gluurderd, n echte gloeperd”, stènde ze. “Hai, hai …hai ston veur t roam in de koamer in hoes noar mie te loeren, n dikke kerel mit n houd op”. Ze mos der hoast bie liepen, zo was ze schrokken.
“Wacht mor es even” zee ik. “Ik zel wel es even kieken of e der nog is, ik vlaig hom aan, wat denkt zo n rötzak wel”.
Soms luu, ben ik wel dapper, dat heur je nou wel. Meschien kwam t ook wel deur de borrels dij k had haar.
Ik schoot mien jaze aan, dee de deure van t slöt en ging der op òf, Zwoantje vol verboazen over zoveul moud achterloatend.

Ik luip om t hoes tou in dij baalkedonkere nacht en joa hur, kerel ston der nog. Ik vloog op hom òf, en begon hom te haauwgen en te schuppen. Dat haren je nait docht hè, dat ik zo roeg ben. Nou, ik ook nait van miezulf hur, mor ik was der ook haildaal deur en din kinnen je joe nait meer in toom hollen, hè. Ik kon hom wel vernailen en dat dee ik din ook zo ongeveer. Je maggen messchien gain aigen rechter speulen, mor aigenlieks haar e t ook wel verdaind, nait, dij gloeperd. Der was wel ain ding bie lu, wat nait, hou zel ik dat zeggen, haildaal klopte mit de indruk dij ik der van haar dou ik noar boeten ging.
Dou ik von, dat e genog kregen haar, dou ging k weerom, mor dou k net om de houk van t hoes ging, dou glee ik mie doar oet in de snij en ik muik mie doar n smak, onuur.
Ik klapde zo mit de kop op de stainen van t pad.
Mit muite kroop ik weer overènde en ging k in hoes.

“Och mien laive toetpot”, reerde Zwoantje, “hest t ja bloud aan kop zitten, bist zo aan t hauwgen west en dat allènt mor om mie te verdedigen, liekst ja wel nait goud bie dien verstand.
Haarst ja beter de plitie even bellen kend, man”.
Mor ik kon wel zain, dat ze op dit moment slim wies mit mie was. Ik haar heur eer ja zo t rekend red en dat is vanzulf gain minne boudel.

Ik mos vot op bèrre liggen goan en ze waskede mie mit n waarm washandje de kop. t Vuil wel n beetje mit, t was mor n schrammetje, nait ains goud veur n deltje. Ik kreeg nog n borreltje van heur veur de piene en dou nog aine veur de schrik en ik haar t idee, dat k de komende moand niks verkeerd meer bie heur doun kon.
Joa, luu, tot ze ‘s mörgens zag dat der n verrampenaaierde snijpoppe op t blaikveld lag. Dou was t in ain moal mis, en goud ook.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf