Rötbaist

Zwoantje en ik, wie hebben n hond en n katte.
Dat klopt nait hailemoal. Ik begun even vannijs.
Zwoantje hèt n katte en ik heb n hond. Want zo is t faitlieks.
Nou was dat nait de bedoulen dou wie ze kregen, mor dat is zo gruid. Hou dat komen is, vroagen ie joe òf?

Ik zel joe t vertellen. Wie haren eerst allènt mor Flipke, ons laive hondje.
Dou kwam op n kwoie dag dat baist der bie. Mieke, nuimde Zwoantje hom. Zwoantje haar hom as jonk mitnomen van heur bruier Derk, om hom te redden van t wotterschop.
En dat schepde ducht mie n soort van baand. Nou dij baand was der vot nait mit Flip, want dij wol hom aan de hoed. Wat n wonder ook, hij is ja hond en din n katte, nee, dat kon hai vanzulf nait zo mor noast zok dele leggen. Boetendes haar hai d oldste rechten. Dus Flip vloog hom aan. Ain moal en dou was e t òfleert. Ie denken zeker, dat dij katte hom der aine op dekde. Mis, t was veul aarger. Zwoantje vong hom in de loop op en sluig hom in ainmoal t hoogpolige in. Zien steertje kwam der nog n beetje bovenoet, aans niks. Dou wos Flip genogt. Mieke was veur hom verboden terrain. Ie heuren wel dat Zwoantje nogal olderwetse opvattens hèt over t òfrichten van honden. “Zo gaait t in de netuur ook” zee Zwoantje, “aanpakken”.

Och en zo stoadegaan hebben dij baaident t wel bielegd. Ze doun net of ze mekoar nait meer zain. Joa, ons Flipke kin nou wel mit dat kattebaist over de weg. Mor ik nait.
t Begon al vot d eerste oavend. Ik zat net rustig in mien ol zörge de kraante te lezen, schounen out in hozevörrels en ik luit mien grote tone van ain van mien vouten zo’n beetje hìnneweer flipperen, wait je wel. n Beetje oet tiepelzinneghaid. Nou bleek dat ons Mieke slim speuls was. Hai nam n roam en sprong boven op zien oetdoagende prooi, sluig zien noagels der in en beet der met zien lutje, mor verdold schaarpe tandjes stief in. Ik schrok mie dood man en ik schupde oet n soort van reflex van mie òf, joa wat mos k ook aans. t Baiske vloog deur de koamer hìn en hai kwakde op dubbelnekke tegen toavelpoot aan. Zwoantje kwoad. “Lèlke daierbeule das t bist” zee ze en ze vergat veur t gemak even de hazzenschudden, dij ze ons laive Flipke bezörgd haar, want dij laiverd lag nog aal scheel veur zok oet te kieken in zien mandje.
Vanoaf dat ogenblik was t mis tussen dat baist en mie. Hai vertraauwde mie nait meer en ik hom nait.

Om mor n veurbeeld te nuimen: as e boeten aan t roam kraabt, dat e der in wil en Zwoantje is nait in de buurt, den loat ik hom vanzulf rusteg kraben. Mor noa n zetje wordt dat geluud n beetje vervelend en den zucht ik mor es en dou hom de boetendeure open. Hai heurt dat vanzulf en komt der aan runnen, steert liek omhoog: “Maauw”.
Den zugt e, dat ik t ben en blift e stòkstief stoan en wil der nait inkomen. “Kom mor hur, ik dou die niks, dizze raaize”. Mor t helpt niks. As k din weer in stoule zit din duurt t mor even of t gekraab begunt weer. Om hoarendol van te worden.

Hai mag ook zo geern even noar boven strieken en op ons bèrre sloapen. Wait je, woar e den aaltied op ligt? Juustem, op mien kuzzen. Ik heb kuzzens wel es stiekom omruild, mor Zwoantje heurent is dikker en dij wil heur aigen din weer.
Bah, rötkatte. Ik heb ook wel es peper op kuzzen streut, want dat zol helpen. Zol helpen joa, mor nait echt. Omreden ik haar der ‘s oavends weer n bult kattehoaren op liggen en k heb d haile nacht deur proest.

Och en din wil ik hom zo geern n moal n beste klets verkopen. Mor din mout ik oetkieken dat Zwoantje t nait zugt, want dat is kop en kont dij baaident.
Lest ‘s mörgens nog, as k hom toch in d handen kregen haar. Zwoantje lag nog op bèrre, dij kon dus niks zain en ik was der al vroug òf t autootje aan t wassen, omreden ik dou dat maistied zotterdoagsveumeddag even.
Ons Flipke ligt din aaltied achter in de auto n beetje te dodderen en din kikt e mie, zien boaske, zo traauw aan asof e zeggen wil, wat ben ik toch bliede, dastoe mien boaske bist.
Katte was in gain velden of wegen te bekennen, wat gain wonder is, want k heb hom leerd wat of n wotterslaange is. Ik haar d auto al weer mooi schoon en mit de zeemlerenlappe weer
dreuge moakt en ik was nog n beetje op de stroatstainen aan t spoiten, omreden ik mag dat aaltied geern even doun, dou ik inains dat röttege rötbaist in de goaten kreeg. Was e mie doar mit zien smèrege modderpoten op mien glimmende auto sprongen en zat e mie boven op t dak strontaigenwies aan te kieken. Ik bedocht mie nait, ik mikde mit de wotterslaange en k gaf hom de volle loage. Nog nooit heb ik hom zo haard oetrieten zain.
Ik lol vanzulf, mor k mos wel de auto weer dreuge moaken. En dou k dat dee dou zag ik het. Ik docht veur zo’n viefhonderd euro aan krassen. Rötbaist.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf