Oaventuur

Wie bennen lèst mit de klainkinder noar n bekend oaventurenpaark west. Dij logeerden n poar doagen bie ons.
Lu, de aargernis begunt al as je aankomen. Omreden ze hebben doar de hinderlieke gewoonte joe n plakploatje mit recloame op de achterroete van d auto te plakken. Ongevroagd.
En dij krieg je der van zien levensdoagen nait weer òf, zodat de mensen aan de achterroete van joen auto zain kinnen of je de lèste tied wel goud west bennen veur joen kinder of klainkinder. Nou wol ik zo’n plakploatje nait en heb ik dat even meld. Wat dochten je wat of ze zeden. Dat ik even n pampiertje tegen t glas aanzetten mos, mit: gain plakploatje s.v.p. Brrrr.
Mor goud, noadat wie dat doan haren, kon t feest begunnen.

Geliek dou wie deur d ingang kwamen, zee ik nog even: “Loaten we de allozies mor even geliek zetten, din kinnen we as we mekoar kwiet bennen, elk vol uur hier bie de ingang mekoar weer vinden.” Kinder keken mie even aan mit n blik, dij mie in ain klap joaren older muik en Zwoantje stènde: “Hol der toch mit op man.” Nou ja. Dou heurden wie noast ons n lewaai of der twij stroaljoagers langsvlogen en weg waren de kinder.
“Zo”, zee Zwoantje, “rust”. En wie pakden mekoar in d aarm en gingen ook es kieken of der wat bie was wat of wie schier vonden.
Och, dat was der wel. Der bennen doar ook wel dingen, dij nait zo haard goan. Bievubbeld de zoltheernkroam, want doar was t hail rusteg.
Ook bie t kovvie drinken ging t aalmoal hail veurzichteg. Dou wie op dizze menaaier n beetje doan haren tegen de flaauwte, dou dochten wie, dat wie zo stoadegaan wel es even wat wildere dingen oetperbaaiern konden.

Wie luipen zo es wat rond en dou belandden wie bie t begunpunt van n attractie, zoas dat zo mooi hait. t Waren grote plastieken dinosaurussen, woar twij mensen in konden en din konden je pedoalen rondtrappen en muiken je hail rusteg n rondje van n menuut of vieve over zo’n stuk oetvergrote gedieneraals. Wie schoven aan in de riege, want t was vanzulf overal wachten gebloazen. Hail langzoam kwamen wie dichterbie. Veur ons stonden mensken, dij tegen mekoar zeden, dat ze t laifst in n rood dinootje wollen en as ze per ongeluk n gruine kregen as ze aan de beurt waren, din mochten wie wel even veur. Ik docht…., wat dou ik hier.

En in dat opkomende besèf zee ik tegen Zwoantje: “Goa mor allènt, ik goa mie nog n heern kopen”. Zwoantje haar t dunkt mie ook wel bekeken en zo kwamen wie noa de heernkroam in t doolhof terechte. Wat is nou n oaventurenpaark zunder doolhof. docht ik nog. Middenmaank n haile kronkel hoge hegen stond n torentje en doar mozzen je hìn. Zwoantje was vanzulf aigenwies en zee: “Hier, hier mouten we laangs”. “Nee”, wos ik beter, “aaltied boetenom goan in zo’n doolhof”, want dat haar k wel es heurd. Goud, noa n zetje heurde ik: “Joehoe ….joehoe, hierzoot”. Zwoantje ston al boven op toren en de kinder ook, dij haren we weer. “Noar links” speerde Zwoantje in de lucht. Ik noar links. “Aander linker kaante”. Ik noar rechts.
“Liekoet” en even loater: “O, ik heb mie mishad hur, most hailemoal weerom. Noa ja, wie goan alvast petat eten, kinder hebben honger, ik bestel wel even veur die”. Nog n haalf uur heb ik doar rondzworven lu, veurdat ik der oet was. Petat was vanzulf al kold.

Dou wur het volgens de kinder tied, dat ik mitging in glimmende apperoaten mit vrezelke noamen: zèntrevu, wildwotterboan en tornado. Woarom ik? Omdat Zwoantje zee, dat ze din last kreeg van dwirrels.
En vanzulf ook omdat ze zain wollen of ik wel duurde. En omdat ik doar aaltied nog wel n beetje gevuileg veur ben, mos dat din mor. Veural dij tornado was slim. Je mozzen in zo’n kartje op de achtboan en din gingen je over de kop, mit n noodgang. Zo wit as n schuddeldouk kwam ik der weer oet, t hèmd tou boksem oet, t hoar wild op de kop, t gebit in de haand en mit n beste flaauwte in t lief. Dij zoltheerns en de kolle petat luiten even duchteg vuilen, dat der mit heur nait te spotten vuil. En nou schaai ik der mit oet, want as k der over proat wur k aaltied nog weer n beetje wee in t lief.
Dou we loater weer in hoes waren was k wel n uur bezeg dij röttege plakploate van t glas òf te kriegen.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf