Op bezuik
Van de week binnen Zwoantje, mien laive vraauw, en ik even noar t zaikenhoes west. Zwoantje heur ol taante Gepke oet t Hebrecht was meleur, dij was van de bainen komen. Zai haar d huppe broken.
Dij taante Gepke, doar komen wie nait zo voak. Benoam ikzulf heb t nait zo op heur begrepen. Ze wil mie ieder bod as ze mie zugt smokken. En dat wil ík nait. Goud begriepen, k heb gain hekel aan wat degelke, olderwetse smokkerij, mor nait mit Zwoantje heur taante Gepke. Brr, as k der aan denk, lopt mie de grieze ja al over de graauwe. Maisttied het ze gain gebit in de mond en heur snorre stiekelt ook aaltied zo, harregat.
Mor dizze raaize bin k oet miezulf mitgoan. k Heb alderdeegs veursteld dat wie mor es noar “ons” taante Gepke mozzen, dij doar zo allènt in dat grote zaikenhoes ligt. Want lu, Zwoantje mout binnenkört ook hìn. Ze mout ter ook n zetje blieven en ze is nou n beetje schrikachteg. Dus ik docht, waist wat, wie goan mor es op bezuik, din went ze der alvast wat aan. En nou binnen ie vanzulf doodnijsgiereg wat of heur mekaaiert, mien Zwoantje.
Ik ook! Want ik wait t ook nait. Joa, ze hèt ter wel wat van zegd. Ze zee: “Eh…, eh…,doar hest doe toch gain verstand van, en eh…,t is nait slim, en… t is in t lief, mor joa nou, hou mout k die dat as kerel nou din ook aan t verstand brengen.” En doar mout ik t mit doun. Ze zee der nog wel bie, dat as mensen mie der noar vroagen, ik zeggen mout, dat t de blindedaarm is.
Dus lu, blindedaarm, dat is t, wie bennen der oet, gelukkeg.
Mor goud, doarom gingen wie dus noar taante Gepke. Ze lag der hail schier bie. Ze lag op de rogge, haanden boven de dekens in nkander vollen en ze haar de ogen der bie dicht. Ik docht nog even, ze zellen mit de operoatsie toch nait…, mor dou dee ze de ogen open en haar k even loater mien vette smok te pakken. Joa, zunder gebit en mit stiekels. Hou t wel mit taante Gepke was. “Goud” zee ze. Ze haar al weer ontlasten had en lustde ook weer wat eten, mor…, aal liplapkederij. In hoes was ze betere kost wend, degelke kost. Mor zusters waren wel laif en dij dokter aigenwies, zo aigenwies! En doar in d houk doar lag n ol vraauw en dij was opereerd aan n verzakken (Zwoantje kreeg n kop as n bolle). En dij vraauw, dij was traauwd west mit ol Zwier Dekker van Zèlng, dij al joaren oet tied was en…, ie begriepen meschien wel lu, dat mien gedachten n beetje òfdwoalden en dat k taante Gepke nait haildaal zo goud meer bieholden kon as in t begun. Nou was dat gain raamp, want dij kon zokzulf wel redden. Ze revelde deur wollen en linnen hìn. Wie waren ducht mie t ainegste bezuik dat ze kreeg en din heb je ook ja wat in te hoalen, nait din?
Zwoantje kon der even loater toch tussenkomen. “Heb je ook aan de centrefuus legen, taante Gepke?” Zwoantje het meer verstand van dat soort zoaken as ik. Dat wos taante Gepke nait, omreden ze was wat in de ware west. Dokter haar ook ja zegd: “U eeft kaarts mevrouw.” En din bin je joezulf nait. Dat was ook ja zo. Joa, en Zwoantje docht ook nog, dat dat nog wel komen kon van de narsose. Doar bleven je voak hail laank n beetje dodderg van, zee ze. Dou wol Zwoantje wel even waiten of ie zulf ook wat eterij mitnemen moggen in t zaikenhoes. Taante Gepke heur ogen waren nog goud, want ze kon persies zeggen, wat d aander patiënten aal kregen haren van t bezuik en ze gloop es vaals noar t boske bloumen dat wie mitnomen haren. Ze haar bie aandere patiënten zain: dreuge worsten, zolte heerns, baaltjes, fruit, leverworst, petat, frikadellen, zokkeloa, n gebakje, n krintstoete, n povvert, n prane oprolde kolle pankouken en n snittjebuzze mit slagroom.
“O” zee Zwoantje, “ik heur wel, ie huiven hier nait te versmachten.” Ik denk lu, dat as Zwoantje hier dammeet zulf ligt, ik òf en tou wel op n bosschop stuurd wor. Ik krieg t ter nog drok mit.
Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf
