Laifde is in t veurdail

t Is stil op zoal van t Groot Zaikenhoes in Stad. Tussen aal t aarm verdrait, gevlaig, geroup en gereer binnen hier smis ook rustege mementen. Mementen dij aarg kostboar binnen veur de pesjenten. Elk veur homzulf krigt din kans alle ombaalgen en gesjank der oet te smieten in de sloap. Moezenusten binnen ja nait aarg bevördeliek veur genezen van n zaik mens.
Zo tussen ain en haalf drei het gainain wat te kommesietsen. Gedienen binnen stief dicht trokken en der wordt aannomen dat elke zaike op ain oor ligt.
Op gaang stommelt en roggelt nog wat, en in verten nittjet n tillefoon.

Joap ligt stief noar t plevvon te kieken zunder wat te zain.
Hai het nait veul bie te zetten noa n zwoare operoatsie.
Zien kop zit vol prakkezoatsies. Hou zol dat dammee ofkaalven as hai weer bie zien Jaantje thoes is. As e traauwens ait weer thoeskomt !
Hai is altied n verege kerel west. Naarms te beroerd veur. Altied aan t waark. Zol dammee dat waarken nog wel veur hom weglegd wezen ?
Hai begunt te swaiten as n otter.

Deur gait zachies open en Joap zugt deur betroande ogen dat der n verpleegstertje binnen komt. t Is twijduuster in koamer en zai zugt nait dat Joap nog bie zien pozetieven is.
In ainen: “Zuster willen ie t gedien wel op gloep zetten, ik krieg toch gain wenk in ogen.”
Zai lopt noar t roam en schoft t gedien op n glief.
“Wilt t nait aal te best mien jong ?”, zegt ze mit heur laive rustege stem. “Nait aal prakkedenken hur. Beloofst mie dat ? t Komt wel weer goud, dou doar denken om. Mit n poar doage kikst der al weer hail aans tegen aan. t Is netuurlek ook gain kataai he was t mitmoakt hest !”
“Och zuster t gait mie nait zo zeer om nou. k Heb t hier ja loeze goud. Mien natje en dreugje worden mie hoast veurkaauwd en in mond schoven. Nee, k bin nait gerust op dammee, as k weer oet t zaikenhoes bin. Zol k wel weer aan t waark kinnen beveurbeld.” Pesjent klacht zien nood.
Laive vraauw trekt n schoameltje onder t bere vot en zöcht zien haand op sprei. “Kiek noar boeten”, zegt ze. “Zunne komt der net deur en onze ôle grieze Mettini kikt zulfs bie die noar binnen. Dij het hier al hail wat mensen liggen zain, dij net as die, noadat ze goud oetstokt binnen, dochten dat ze niks meer weerd wazzen. Geleuf mie nou mor, dat t aal wel weer goud mit die komt hur. Nog n goie week en din zel mie t niks benijen as t weer noar hoes kinst. n Zetje bie t wiefke, en veurst der aan denkst stuurt dij verrekte contrôle-dokter van t GAK die weer aan t waark.”
Grode Joap krigt weer troanen in ogen, in t zaikenhoes binnen je nou ainmoal waiker as aans.
Baiden zitten ze nog n tiedje bie mekoar zunder wat te zeggen. n Goie zuster is niks aans as n troost veur t gemoud.
Boeten dreunt t verkeer deur de smaale stroat, mor t kin veur t zulfde geld op de moan wezen. t Is doodstil in t koamertje.

“Kom, k mout mor weer ains wieder”, zegt zuster. “Kop op he, noa regen komt zunneschien, dat waist ja wel ?!”
Joap nikkopt. Zai gait noar t roam en rit gedienen aalmoal open. Zun streut rioal zien gold deur haile koamer. Joap is mit heur geesteleke verzörgen weer wat opklinderd.
“Doéoé ! Om denken hé !” Zai stekt bie deur nog gauw even vingertje as n schouljuffer omhoog. “Pas op hur !”

Joa, t het hom echt goud doan en hai doddert nog wat tot bezuikuur aanbrekt, en t haile gebaauw weer gonst van t gemonkel tegen pesjenten, dij op heur beurt weer stikjaloers binnen op bezuikers, dij zo mit ain weer lekker noar boeten goan kinnen. Verrekte boudel.

Joap krigt bliekboar gain bezuik. t Kin hom ook niks schelen. Hai het genog mit zukzulf te stellen.
Hai glopt nog ains noar Mettinitoren, dei mit zie 98 meter nog aal recht in t ênde stait. Oorlogen, koustörms, zure regens, grondverzakkens, alles het e ja overleefd !

Joap zien ogen binnen in tied dichtvaalen.
In ainen wordt der aan zien scholder stöt. Hai schrikt, mor vuilt geliek dat hai n smokje op zien veurheufd krigt.
Zien vraauw lacht. “Bist ver vot nait !? Hou kin t ook aans mit mesjeu ! Lekker zunneboaden mit blode borst achter t glas, mit baide oren in kussens en n lekker kopke thee op t nachtkastje. Tou mor !” Joap knist.
“Hest t grode neis zeker al wel heurd he ? Aankomen vrijdag mag ik die ophoalen. k Heb net mit dokter proat. t Gait meroakel mit die, zee hai. Blifst nog n zeitje bie mie thoes te potten kieken en din, vort, weer gaauw aan t waark. Komt aans niks gain gouds van. Most nait te weeldereg worden, mit aal dij nuvere zustertjes in de buurt. Keek hier zonet ook weer ain noar binnen. Joa kiek mor nait zo zoer ! t Binnen nait altied knientjesdoagen hur. Bist nog n jong kerel en dij mout je nait te veul in de watten leggen.” Zai havvelt aan ain stuk deur.
Joap is riddersloegen. Dij Jaantje, zien Jaantje, het t al weer almoal veur n kander. Woar moakt hai zuk nou aigenlieks zörgen over. “Kom op wicht,” zegde , “din zel dij jonge hitsege kerel die ains n ollerwetse smok geven mit gedienen open.”

Zo zai je mor weer dat meedsienen hoast alle kwoalen koeraaiern, mor dat laifde altied in t veurdail is.

Hou t mit Joap wieder goan is wiln ie waiten ?
Nou das nait zo stoer dunkt mie. Jaantje het zoas altied geliek kregen, en Joap sputtert weer net as veur dij tied s oavends tegen Jaantje op dat röt waark, was ik mor in de Vut, k wol dat klaaine zustertje nog wel ains weerzain, din zol ik heur even aanholden en aal van dat soort dingen.
Jaantje lacht. Joa, joa heur Joap het t zwoar.