Taitjemuis hörn
Der was aan t Schildmeer ais n wiefke zo lelk
as zai ruip en reerde din iezelde elk.
Heur noam was Taitje t was n wiefke hail klaain
mor mit n stem as n duvel en n haart kold as stain.
As viskerlu oetvuiern en t woater was slicht
zat zai in t rait mor hail mond stief dicht.
Gainain dij heur zag mor zai was der op en top
zai gloop deur t rait mit d’ogen grèl in kop.
t Duurde nait laank of störm stak din op
as verege hekse mit t hoar roeg om de kop.
Mit handen in högte beswoar zai noatuur
veur mennege aarme donder sluig t leste uur.
Zai hoelde zai flitterde en gilpte as n swien
zai woarde gainain t was altmoal venien.
Manlu lagen in de plomperd t was hail vilaain
as ze verzopen in de daipte laagde zai gemain.
t Ol mins is verswonnen wel wait der nog van
ontgeven is t woater liek tegenover Staindam.
De viskermans diesel zet t smis aal in de rook
trekt n vore deur t woater en t verleden in de dook.
