Heur begeerte nait beteugeln kinnen

Van mien vattiende joar òf aan wol k ales waiten van olste geschiedenis van de minsk. Vlintjes zuiken, dat wer mien tiedverdrief. Vlintjes dij k opzuiken dee en mit noar hoes tou nam, wazzen gain gewone vlintjes. t Was raif van volk dij hier doezenden joaren leden touhil. Kons meskes opzuiken en boorkes, pielpunten, sliepstainen, schrabers en meer bewaarkt en bekapt vlint. Schierste wat doe vienen kons dat was n stainen biel. k Von dizze veurwaarpen op hoogste zaand- en laimgronden van Grunnen. Mit dat vruchten van t laand òf wazzen, kons t laand oplopen om vlinten te zuiken.

Zeuvendatteg joar voarde k op n ploffiets. Ook as k vlinten zuiken ging, stapte k op ploffiets. En dou was t doan! t Ding wol nait meer rieden en was òf. k Spoarde veur n aner ploffiets. Dou k dij kopen kon, mos k eerst mor ais veur n brommersertifikoat noar gemaintehoes tou. Doar zeden zai mie dat k nait ienschreven ston ien heur systeem. Inkeld ien dij tied dou mien ploffiets t begeven haar, was t meugelk west om n brommersertifikoat te kriegen. As k no n sertifikoat hemmen wol din mos k rieles nemen bie n rieschoul. k Nam gain rieles en vlinten zuiken was doan. Of der mos mie ais ain mitnemen ien outo. Dat kon wel ais.
Zo haar k Krien kinnen leerd. Bie hom ien hoes kons dien gat nait keren, overaal stonnen deuzen vol mit vonsten. Krien zaag ien sikkom ale vlinten beeldjes dij moakt wazzen deur oerminsen. Bekeek hai n vlint din zaag hai twij ogen, n neus en n mond. Of meneer zaag der n daaier ien.
Op n mirreg zollen Krien en ik aan zuik goan. Noa n ìn voaren hillen wie ho bie n lap baauwlaand. Grond was omplougd. Overaal blonken ons vlintjes ien muit. Ien midden van t laand ston n vaarveloze, vermeukte schuur. Wie laipen t laand op. Mor aal gaauw haar Krien ìnkeld oog veur dij ol schuur. Hai laip der noar tou. Roamde mit geweld tegen deur aan totdat dij openvloog. Woarom dut hai dat, dochde k en aargerde mie. Mor Krien zat ien schuur.
Noa n ketaaier stook hai neus te deur oet. Dou stoof hai mit n rooie kop noar outo tou. Ien linkerhaand bungelde n ol rousterg vertuut. Krien dee kovverbak open en vlijde t metoalen ding der ien. ‘Kom,’ snaauwde hai, ‘ienstappen!’ ‘Mor wat hes din stolen?’ raip k.
‘Kop hollen,’ raip hai, ‘mitkommen!’
Ien outo vroug k kaalmkes woarom wie votreden. t Laag doar bezaaid mit vlinten. ‘k Wil doar nait mit dat ding omsjaauwen,’ zee Krien.
‘Mor wat hes din veur n vertuut stolen?’ was mien vroag.
‘k Heb n stukje boerenraif mitnomen,’ zee hai, ‘en no mos dien kop hollen, aans zet k die te outo oet! En din kins lopen!’ Hai hil ho veur mien hoes. Noatied heb k niks meer van hom vernomen …

Hou t goan was mit Krien dat vrat aan mie. Weken loader overkwam mie sikkom t zulde. Bie ons ien t loug ston n hoes leeg. Dij zol bie opbod verkocht worren. k Kìnde n man en n vraauw dij bie ons ien dörp wonen wollen. t Wazzen nedde minsen. Misschain was dit hoes wat veur heur. Wie moggen kieken. Mit ons drijent gingen wie der noar tou.
Ale koamers wazzen leeg. Mor ien gaang ston nog n ol teekastje mit koppenschuddels. Wie bekeken koamers en kwammen weer ien gaang. Op slag schoot dij man op teekastje òf … en joa hur, doar glee n kopke zien buus ien en dou ook n schuddeltje. Kerel haar roeme buzen.
‘Hé,’ raip k, ‘zet dij koppenschuddel doar weer hìn, jong!’
‘Kop hollen, liepbek,’ was t antwoord. Nog n moal vroug k hom t zulde.
Hai keek mie verniend aan. ‘Kom, Mariska,’ raip hai tegen vraauw, ‘k wil nait laanger bie dij haalsknoak blieven. Wie goan vot!’
k Laip achter heur aan. Zunner woord, zunner wies, stapten zai ien outo en jougen vot. k Dochde nog: k zol gain slokje kovvie lusten oet n stolen kopke. k Heb niks meer van heur vernomen …

Touvaal bestaait nait. Mor nog nait zo laank leden was k ien n stad ien t noorden van t laand. Op stoup zat n rieg minsen rommel te verkopen. k Laip der bie laans en zaag n loaken dij vol laag mit vlinten. Der ston n rousterg vertuut bie. ‘Wat binnen dat veur vlinten?’ vroug k aan n jonge vraauw dij op stoultje zat. k Kreeg n vlintje van grond òf en bestudaaierde dij.
‘Dat binnen beeldjes van doezenden joaren old,’ zee zai, ‘binnen apmoal van mien pa west.’ k Bekeek dij vraauw en zai mos wel n dochter van Krien weden. Mor k kinde heur nait. ‘Wat is dit veur n ding?’
vroug k en wees noar t rousterg veurwaarp dij mie nog bekìnd veurkwam … ‘Dat is n stukje boerenraif,’ zee zai, ‘dat ding komt oet n ol boerenschuur.’ k Stelde gain vroagen meer en kochde t veurwaarp.

Anerdoags bin k hail vro op fiets stapt. Noa n dikke twij uur fietsen kwam k op stee van dij ol schuur. t Was doar apmoal veranerd. Schuur was òfbroken. Holtsplinters lagen ien t zaand.
Ien ainen voarde der n kerel ien n outo over padje hìn mien kaant op. Hai stapte oet en kwam noar dij lap grond tou te kieken. k Vroug hom of dij ol schuur van hom west haar. En joa wis, dij was van zien femilie west. k Lait hom t iesdern vertuut zain. Stukte hom oet hou of t ding ien mien bezit kommen was. Zee dat dij hier stolen was. En dat k t ding hier weer ien schuur zetten wol. k Langde t hom aan. ‘Nee,’ zee hai, ‘doar heb k gain belang bie. Doe maags t ding zulm wel hollen. k Wait ook nait wat veur n ding t is. Zet mor boven op n kaast!’ Hai grinnekte. Keek over t laand oet en vertrok. k Bleef zuiken en dee verschaaiden vlintjes ien rugzak.
Op weeromraais bin k nog ien rommelwinkel west. Doar haren zai n toavel vol mit koppenschuddels. k Kochde der ain van, dij goud ienpakt wer. Dij heb k aan dij femilie geven van wèl t ol teekastje was.