Schrieven over laifde
Schrief ais wat over laifde, zee zai
en hai bleef zitten, haile naacht,
prakkezaaierde wat laifde was.
Gekhaid, hai wis vrachteg wel van hap-hap,
hop-hop, t blode vel onner loakens en aal
wat minsen trillen dee en blied mouk.
Mor laifde, dat dikke woord, krom as gras
en slicht as raait, dat was zo makkelk nait.
Laifde was koken, waarken, wasken, zörgen,
n haile som van dingen.
n Levent laank van begun tot ìn.
Dat was ja meer as dichtkunst, dat was knooien
binnen vaaier muren, verduren en nemen,
sturen, droagen, lopen en boaren,
Laifde was ja t haile woordenbouk.
En vel pampier bleef leeg dij naacht.
